تبدیل کولهپشتی به دستگاه اسکن مغز!
ايسنا/ دانشمندان "دانشگاه کاليفرنيا، لسآنجلس"(UCLA) با همکاري "زهرا آقاجان"(Zahra Aghajan)، دانشمند ايراني اين دانشگاه، نوعي کولهپشتي ابداع کردهاند که ميتواند فعاليت مغز کاربر را هنگامي که او کارهاي روزمره زندگي خود را انجام ميدهد، رديابي کند. شايد اين فناوري پيشرفته بتواند به درک نحوه عملکرد مغز و همچنين بررسي بيماريهايي مانند پارکينسون و اختلال استرس پس از سانحه کمک کند.
"تيموتي اسپلمن"(Timothy Spellman)، از پژوهشگران "دانشکده پزشکي وايل کرنل"(Weill Cornell Medicine) آمريکا در مورد اين کولهپشتي گفت: اين فناوري، آنچه را که با تجهيزات قابل حمل مربوط به علوم اعصاب ممکن ميشود، به نمايش ميگذارد. شايد اين کولهپشتي و مجموعه ابزارهاي مربوط به آن بتوانند چشمانداز پژوهش در مورد علوم اعصاب را گسترش دهند و به بررسي مغز در زماني که بدن در حرکت است، کمک کنند.
اسکن کردن مغز، به فضا و همينطور هزينه زيادي نياز دارد و بيماران بايد حدود يک ساعت زمان صرف کنند.
روش "تحريک مغناطيسي مغز"(TMS) که اغلب براي درمان افسردگي شديد به کار ميرود نيز قابل حمل نيست و بيماران بايد حدود ۳۰ دقيقه را در آزمايشگاه بگذرانند.
پژوهشگران دانشگاه کاليفرنيا، لسآنجلس در تلاش براي يافتن يک روش بهتر، اين کولهپشتي را ابداع کردند. کاربران براي استفاده از اين روش جديد بايد يک کولهپشتي به وزن چهار کيلوگرم را بر پشت خود حمل کنند تا به جمجمه نزديک باشد. يک ايمپلنت عصبي که در مغز قرار گرفته است، امکان ارتباط را فراهم ميکند. اين کولهپشتي، به مجموعه ابزارهايي مجهز است که امکان جمعآوري دادهها را در زمان واقعي و به واسطه ايمپلنت مغزي فراهم ميکند. کاربر در همين زمان، تجهيزات ديگري را نيز استفاده ميکند که به ثبت نوار مغزي و فعاليتهاي بدن او ميپردازند. يکي از اين تجهيزات، يک کلاه مخصوص مجهز به چند الکترود است که فعاليت مغز را بررسي ميکنند، عينکي که به رديابي حرکات چشم ميپردازد و ابزار ديگري که ضربان قلب و تنفس را بررسي ميکنند. همه اطلاعات به دست آمده از اين تجهيزات را ميتوان با سيگنالهاي منتشر شده از ايمپلنت مغزي، هماهنگ کرد.
آقاجان گفت: زيبايي فناوري ما در اين است که دادههاي بسياري را به صورت همزمان ارائه ميدهد.
پژوهشگران در اين پژوهش نشان دادند که اين کولهپشتي ميتواند به ثبت فعاليت مغز و تحريک نواحي متفاوت آن بپردازد. کولهپشتي در آزمايشها توانست دادههايي مشابه دادههاي دستگاه افامآرآي را جمع کند و همچنين مانند روش تحريک مغناطيسي مغز، به تحريک مغزي بپردازد.
اين کولهپشتي، به پژوهشگران کمک کرد تا بتوانند نحوه عملکرد مغز کاربر را هنگام حرکت و تعامل او با ديگران مورد بررسي قرار دهند.
تنها افرادي ميتوانند از اين فناوري استفاده کنند که ايمپلنت عصبي را در مغز خود داشته باشند. پزشکان از اين ايمپلنتها براي بررسي و درمان طيف گستردهاي از بيماريها از جمله پارکينسون، صرع و اختلال وسواس فکري- عملي استفاده ميکنند.
اين پژوهش، در مجله "Neuron" به چاپ رسيد.