توانایی دایناسورها در جابهجایی بار
مجله ايلياد/ تيمي از ديرينهشناسان با همکاري مهندسان مکانيک، با مقايسه سيتي اسکن استخوانهاي فسيل شدهي «هادروسار» و ديگر دايناسورها با استخوان پستانداران کنوني و حتي پستانداران منقرض شده، دريافتهاند که ساختار ميلهاي استخوان دايناسورها بسيار منحصربهفرد بوده و ميتوانسته جرمهاي بزرگي تا ۴۷ تُن را حمل کند و در واقع اين ساختار متفاوت از پستانداران و پرندگان است.
دايناسورهاي بزرگ، موجودات عظيمالجثهاي بودهاند که اسکلت آنها بايد وزن زيادي را تحمل ميکرد. در مطالعات گذشته قدرت استخوان دايناسورها و همچنين خصوصيات بيومکانيکي آن مورد توجه قرار گرفته بود، ولي تا کنون رابطهي بين ساختار ميلهاي استخوانهاي دايناسور و رفتار مکانيکي آن مورد بررسي قرار نگرفته بود.
دکتر «توني فيوريلو» از دانشگاه متوديست جنوبي، ميگويد: «ساختار اسفنجي شکلدهندهي درون استخوان دايناسورها، منحصربهفرد است. در واقع اين ساختار اسفنجي توسط يک استخوان ميلهاي محکم پوشانده شده است. برعکس پرندگان و پستانداران که قطر استخوان آنها با افزايش جثه بيشتر ميشود، در دايناسورها اين قضيه صحت ندارد، بلکه در دايناسورها چگالي ساختار اسفنجي درون استخوان با بزرگ شدن جثهي دايناسور بيشتر ميشود. اگر اين سازگاري بين اندازهي جثه و قطر استخوان وجود نداشت، حرکت دايناسورها به شدت مشکل ميشد.»
دکتر فيوريليو و همکارانش با روشهاي پيشرفتهاي سيتياسکنهاي استخوانهاي لگن چندين گونه دايناسور را بررسي کردهاند. آنها ميگويند: «ما از اين ابزار براي درک بهتر ساختار استخوان گونههاي منقرض شده استفاده کرديم و توانستيم ارزيابي خوبي از رابطهي بين ساختار استخوان و نوع حرکت دايناسورها بهدست بياوريم.»
محققين در مراحل بعد يافتههاي خود را با اسکنهاي گرفته شده از پستانداران موجود و منقرض شده مانند گوسفند اهلي، گوزن، ببر سيبري، کرگدن سفيد، فيل آسيايي و ماموت کلمبيايي مقايسه کردند. دکتر «تروور آگوئير» از بخش مهندسي مکانيک دانشگاه ايالتي کلرادو، ميگويد: «درک مکانيک ساختار ميلهاي استخوان دايناسورها به ما کمک ميکند تا بتوانيم ساختارهاي سبک با چگالي بالايي بسازيم که توانايي حمل بارهاي بزرگ را داشته باشند.»
نتايج يافتههاي اين محققين در مجلهي PLoS ONE منتشر شده است.