خطرات بهداشتی سیل

ايسنا/ در وقايع و فجايع طبيعي، پس از مشکلات مستقيم ناشي از آن حادثه، دغدغه‌هاي ثانويه‌اي نيز وجود دارد که مديران بحران را نگران مي‌کند؛ براي مثال دغدغه‌هاي بهداشتي پس از سيل، يکي از مسائل جدي است که قابل پيشگيري خواهد بود. پس از سيلاب‌ها، نگراني‌هاي بهداشتي، شامل بهداشت جسمي و بهداشت رواني، بايد مدنظر قرار گيرد. سيل، چيزي غير از باران است و معمولا با فاضلاب، سموم، مواد شيميايي، اشيا تيز و برخي حيوانات سمي از جمله مار، مخلوط مي‌شود. به همين دليل کساني که دچار سيل مي‌شوند و در سيل قرار مي‌گيرند بايد در مرحله نخست و بعد از خروج از آب بدن خود را به دقت بررسي کنند تا زخم و خراشي ايجاد نشده باشد؛ به خصوص که در ميان ترس از سيل و هنگامي که لامسه در آب قرار دارد، ممکن است متوجه جراحت نشوند. سيل به سادگي خراش‌هاي ساده را به عفونت حاد تبديل مي‌کند. در مرحله دوم بايد توجه کرد که در روزهاي بعد از سيل، بثورات، جوش يا مشکلات پوستي ايجاد نشود و اگر چنين شد سريعا درمان آغاز شود. اين مساله در خصوص چشم‌ها نيز صادق است. سيل مي‌تواند ويروس، باکتري و بيماري‌هاي بسياري را حمل کند. اين مشکل زماني جدي‌تر مي‌شود که بدانيد در استرس‌هاي ناشي از سيل، ممکن است سيستم دفاعي بدن افراد ضعيف‌تر شده و اين ضعف با بر هم خوردن خواب و خوراک افراد، تشديد شود. بر همين اساس بايد افراد و گروه‌هاي امدادي نسبت به تب و نشانه‌هاي بيماري توجه داشته باشند. مراقب بازي کودکان باشيد طبيعتا گروه‌هاي حساس، آسيب بيشتري در بحران‌ها و حواث مي‌بينند. کودکان در سيل آسيب پذير هستند؛ چه در هنگام سيل و چه پس از وقوع! بايد براي کودکان لباس تميز در نظر گرفت، به بهداشت بيش از پيش اهميت داد و به طور مداوم آنها را از نظر بيماري پايش کرد. معمولا زماني که بزرگسالان مشغول ساخت و ترميم آسيب‌هاي ناشي از سيل هستند، کودکان در حوالي منطقه به بازي کردن مي‌پردازند. بايد به کودکان آموزش داده شود تا به وسايلي که سيل با خود آورده دست نزنند. اين وسايل مي‌تواند شامل اسباب بازي‌هاي يا قطعات گوناگون شود. معمولا پس از سيل بيماري‌هاي ساده‌اي همچون سرماخوردگي و آنفولانزا شيوع پيدا مي‌کند. خارش گلو، خارش گوش و سردرد از اين جمله است. اما بيماري‌هاي حاد به سادگي قابل پيشگيري است. سازمان جهاني بهداشت اعلام کرده از ميان 14 سيل بزرگ ميان سال‌هاي 1970 تا 1994 در جهان، تنها بيماري نگران کننده، شيوع اسهال در سيل سودان 1980 بوده است. البته نگراني‌ها در خصوص بيماري‌هاي محتمل پس از سيل به فصل و اقليم بستگي دارد. بيماري‌هاي ويروسي در فصل گرم سال نگراني بيشتري ايجاد مي‌کنند. معمولا در فصل‌هاي بهار و پاييز، بيماري کمتري رخ مي‌دهد؛ چرا که دماي هوا معتدل است. چکمه‌هاي پلاستيکي، دستکش‌هاي پلاستيکي و ماسک تنفسي، سه ابزار کليدي در هنگام حضور و امداد رساني به سيل زده‌هاست. بعد از نظافت و خروج گل و لاي از خانه‌ها و شست‌وشوي وسايل، بايد همه وسايل به خوبي ضدعفوني شوند. خطرات آب راکد/ سمپاشي کنيد سيل به طور معمول، چرخه زيست حشرات و پشه‌ها را قطع مي‌کند و آنها را با خود مي‌برد. اما اگر فصل و اقليم براي افزايش تعداد پشه‌ها مناسب باشد، آب راکد مي‌تواند اين مساله را دو چندان کند. پشه‌ها نيز ناقل بسياري از بيماري‌ها هستند. به همين دليل بايد مکان‌هاي داراي آب راکد، سمپاشي شود. البته پشه‌ها تنها موجوداتي نيستند که با بروز سيل و ايجاد آب راکد، افزايش پيدا مي‌کنند. حيوانات ديگري نيز از خانه‌هاي خود رانده مي‌شود. براي مثال مارها در آب وجود خواهند داشت. حيوانات مرده و لاشه‌ها نيز خطرناک هستند و بايد از آنها فاصله گرفت. مراقبت‌هاي سلامت روان پس از سيل، نگراني‌ها به بيماري‌هاي جسمي ختم نمي‌شود. بيماري‌هاي رواني و روحي ناشي از بروز اين حوادث نيز به همان اندازه جدي است. بلاياي طبيعي از جمله سيل که دامنه زماني آن طولاني است، موجب افسردگي، استرس و اضطراب مي‌شود. به خصوص اين‌که شرايط در سيل عرصه را بر شهروندان تنگ مي‌کند. همه جا نمناک است، خيس هستند، احساس سرما مي‌کنند و بازگشت به زندگي عادي، زمان زيادي مي‌طلبد. به همين دليل حضور نيروهاي امداد رواني نيز در مناطق سيل زده مهم است. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد