ماجرای صید ماهی با برق فشار قوی

ایلنا/ صد متر کابل می‌آورند به برق فشار قوی وصل می‌کنند و می‌اندازند توی رودخانه‌ای که زایشگاه ماهی‌هاست. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد باید بدانیم که هزاران بچه ماهی که دیده نمی‌شوند هم می‌میرند.

رحمت محمدی، رئیس هیات مدیره اتحادیه شرکت‌های تعاونی صیادی گیلان گفت: با اتخاذ برخی سیاست‌ها غلط، قدم در مسیری گذاشته‌ایم که سرانجام آن نابودی صیادی در استان گیلان است. اگر به همین صورت پیش برویم تا پنج سال آینده ۹۵ درصد از شرکت‌های تعاونی ما باید اعلام ورشکستگی کنند.

او با بیان اینکه همین حالا بین ۴۰ تا ۵۰ درصد اعضای تعاونی‌های صیادی سهم خود را رها کرده و دیگر دنبال معیشت از طریق دریا نیستند، عنوان کرد: دریا دیگر نمی‌تواند حداقل معاش را برای صیادان استان تامین کند.

به گفته محمدی، دلایل مختلفی برای این اتفاق وجود دارد. یکی از مهمترین دلایل کاهش ذخایر دریایی ماست.

او تصریح کرد: سازمان شیلات در ادوار گذشته برای جبران صید، اقدام به پروش ماهی و ریختن بچه‌ماهی به دریا می‌کرد. امسال شاید میزان بچه‌ماهی‌هایی که به دریا ریخته شده ۱۰ درصد قبل هم نباشد.

ناهماهنگی شیلات و محیط زیست

رئیس هیات مدیره اتحادیه شرکت‌های تعاونی صیادی گیلان با بیان اینکه ناهماهنگی‌هایی میان سازمان شیلات و محیط زیست وجود دارد که به صیادان ضرر می‌زند، تصریح کرد: در بسیاری از جاها راه رودخانه‌ها به دریاها بسته شده، یعنی اینکه شن جلو آب را گرفته و آب رودخانه‌ها به دریا نمی‌ریزد. ما برای اینکه بچه‌ماهی‌هایی که در رودخانه هستند، به دریا بروند، فصلی با عنوان فصل رهاسازی داریم.

محمدی ادامه داد: در این فصل مثلا آب دو چاه به رودخانه ریخته می‌شود تا راه آن به دریا باز شود. ما درخواست داریم در این فصل بیل الکترونیکی به ما بدهند تا دهانه رودخانه باز شود و بچه ماهی‌ها بتوانند به دریا بروند. سازمان محیط زیست با این ادعا که این کار ضد محیط زیستی است، اجازه این کار را نمی‌دهد. این در حالی است که برای مثال کارخانه‌ای سالیان سال است که پسماند خود را به رودخانه می‌ریزد اما کسی مانع آن نمی‌شود.

او با تاکید بر اینکه در زمینه رهاسازی بچه‌ماهی‌ها در دریا هر ساله آمار کم و کمتر می‌شود، عنوان کرد: در زمینه رهاسازی بچه‌ماهی‌ها مشکل دیگری نیز داریم. قبلا آنها را انگشت قد رشد می‌دادند و رها می‌کردند، اما اخیرا ماهی‌های بسیار کوچکی که وزن‌شان از یک گرم کمتر است، رها می‌شوند.

به گفته محمدی، این ماهی‌ها دستخوش حوادث زیادی هستند. آلودگی آب رودخانه‌ها باعث مرگ آنها می‌شود. شیلات می‌گوید که اگر پنج درصد ماهی‌های رها شده زنده بمانند، طرح بسیار موفقیت‌آمیز بوده است. حالا باید دید اگر این برآورد خوشبینانه محقق شود چقدر جوابگوی برداشت و صیدی است که صورت می‌گیرد.

صید ماهی با برق فشار قوی

رئیس هیات مدیره اتحادیه شرکت‌های تعاونی صیادی گیلان با بیان اینکه ۱۰ برابر صید صیادان مجاز، غیرمجازها ماهی صید می‌کنند، گفت: حتی در سال‌های اخیر ما با پدیده‌هایی روبه‌رو هستیم که واقعا نگران‌کننده است. صد متر کابل می‌آورند به برق فشار قوی وصل می‌کنند و می‌اندازند توی رودخانه‌ای که زایشگاه ماهی‌هاست. اینطور باعث می‌شوند ماهی‌های بزرگ یک و دو کیلویی بیهوش شوند و صیادان آنها را صید کنند. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد باید بدانیم که هزاران بچه ماهی که دیده نمی‌شوند، می‌میرند. متاسفانه برخورد مناسبی با این تخلفات نمی‌شود.

او ادامه داد: از ۲۰ اسفند تا ۱۵ اردیبهشت زمان تخم‌ریزی ماهی‌هاست. ماهی‌ها در این ایام به رودخانه‌ها می‌آیند و نباید صید شوند، اما صیادان غیرمجاز از موقعیت سوءاستفاده می‌کنند، دهانه رودخانه‌ها را می‌بندند و به صید بی‌رویه می‌پردازند.

این مسئول صنفی حوزه صیادی با بیان اینکه ما نمی‌خواهیم بچه ماهی در دریا رها کنند، تصریح کرد: اگر ممنوعیت صید در این فصل رعایت شود، نیازی به چنین طرح‌هایی نیست. قبلا بچه‌ماهی پرورش نمی‌دادیم تا در دریا رها کنیم و تعادل اکوسیستم برقرار بود و افراد زیادی می‌تونستند از طریق دریا ارتزاق کنند.

متخصصان ما در خارج اوزون برون پرورش می‌دهند

به گفته رئیس هیات مدیره اتحادیه شرکت‌های تعاونی صیادی گیلان، بیکاری باعث شده خیلی از ساحل‌نشینان با هر شغلی که دارند اقدام به صید غیرمجاز می‌کند، اما اعضای تعاونی نمی‌توانند صید کنند، چراکه صیادهای غیرمجاز جای صید آنها را گرفته‌اند.

او با بیان اینکه برای رفع مشکلات مربوط به صیادی باید ریشه‌ای کار کرد، اما همه دارند مقطعی و روزانه کار می‌کنند، گفت: برطرف کردن مشکلات صید نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و مسئولان دلسوز دارد. قبلا مسئولان دلسوزی بودند، اما مورد بی‌مهری قرار گرفته و برخی از آنها حتی به خارج از کشور مهاجرت کردند. خیلی‌ها برای پرورش ماهی به کشورهای همسایه مانند آذربایجان رفته‌اند و دارند اوزون برون پرورش می‌دهند. ما می‌توانستیم از تخصص آنها استفاده کنیم، اما نتوانستیم آنها را حفظ کنیم.

محمدی ادامه داد: اگر همینطور پیش برویم بسیاری از افراد که در استان گیلان از طریق دریا امرار معاش می‌کردند، شغل خود را از دست می‌دهند و به شغل‌های کاذب رو می‌آورند. صیادان هنرشان صید است و وقتی صید نباشد مجبورند به کارهایی بپردازند که تخصص نمی‌خواهد. قبلا با درآمد صیادی خانواده‌های چند نفره اداره می‌شد، اما حالا صید، هزینه یک خانواده دو نفره را هم تامین نمی‌کند.

ما را در کانال «آخرین خبر» دنبال کنید

آگهی