"مرگهایی" که دیگر به چشممان نمیآیند...
ايسنا/ بيست و هشت کشته و زخمي تنها در دو تصادف، ارمغان تلخ جادههاي کشور براي امروز ما بود. ارمغان تاريکي که هر روز و هر روز برايمان تکرار ميشود و گويي به شنيدن اعداد و ارقام اينچنيني عادت کردهايم و خم به ابرو نميآوريم... «تلفات حوادث رانندگي در سال ۱۳۹۷، نزديک به ۱.۲ درصد افزايش يافته است»؛ خبري که در ارديبهشت ماه امسال رسما از سوي سازمان پزشکي قانون اعلام شد، اما در پس اعداد و ارقام گم شد و هيچکس به اوج فاجعه فکر نکرد. فاجعهاي که ۱۷ هزار و ۱۸۳ نفر را فقط در يکسال به کام مرگ برد و هزاران هزار خانواده را داغدار کرد. دومين عامل مرگِ ايرانيان، مهمترين و بيشترين عامل سالهاي از دست رفته عمر آنها و علتِ ۲۰ درصد بيسرپرست شدن خانوادههاي ايراني مربوط به حوادث ترافيکي جادهاي است. تصادفاتي که گويي ديگر وقوعشان در کشور ما عادي شده و هر روز آدمهاي زيادي را با آرزوها، خوابو خيالها و دغدغههايشان از بين ميبرد. آدمهايي که حالا ديگر در هالهاي از عدد و رقم خلاصه ميشوند، به راحتي فراموش شده و کسي هم به اين آدمها، داغ خانوادههايشان و تبعات اجتماعي و فرهنگي نبودشان فکر نميکند. گفته ميشود سالانه ۱۴۰۰۰ نفر و روزانه ۴۵ نفر در کشور جان به جاده ميدهند و وحشتناکتر اينکه تقريبا در هر يک ساعتونيم دو نفر در تصادفات رانندگي ايران جان خود را از دست ميدهند. متاسفانه حجم کشتهشدگان و معلولان ناشي از تصادفات در ايران طي يک دهه گذشته، آنقدر بالا بوده که حتي در برهههايي آن را با تعداد کشتهشدگان جنگ تحميلي مقايسه کردهاند. حتي برخي کارشناسان عقيده دارند سيل و زلزله و ساير بلاياي طبيعي هم آنقدر که تصادفات جادهاي در ايران جان مردم را گرفته، منجر به مرگ و مير ايرانيان نشده است. جادههاي ناايمن، خودروهاي بيکيفيت و خطاي انساني سه مولفهاي است که بسياري از کارشناسان تصادفات جادهاي را به آن گره ميزنند و قسمت تاسفبار ماجرا آنجاست که همواره اعلام ميشود، عامل انساني بيشترين دليل بروز اين تصادفات است. البته بايد توجه کرد که تبعات تصادفات فقط به از بين رفتن آدمها خلاصه نميشود، بلکه گاهي آنها را وارد سيکلي از درد و رنج ميکند. درد و رنج جراحت، معلوليت، از کار افتادگي و هزينههاي گزافِ درمان و ... و متاسفانه آنچه که کمتر به آن توجه ميشود بار رواني، اجتماعي و هزينهايست که به قربانيان و معلولان حوادث جاده اي و خانوادههايشان وارد ميشود. طبق آمار انجمن مددکاري ايران که در سال ۱۳۹۷ ارائه شده، سالانه حدود ۶۰ هزار نفر در اثر سوانح و حوادث جادهاي در کشور ما دچار انواع معلوليتها ميشوند که طبق برآوردها حدود ۹۰ درصد از اين تعداد، توسط بيمارستانها و مراکز درماني به سازمان بهزيستي ارجاع داده ميشوند. با اين وجود ۱۰ هزار و ۸۵ نفر از اين افراد با ضايعه نخاعي ناشي از تصادفات مواجه شدهاند که ۲۱۶۶ نفر از آنها را جمعيت زنان و ۷۹۱۹ نفر از آنها جمعيت مردان را تشکيل ميدهد. ميانگين سني افراد حادثهديده ناشي از تصادفات نيز ۳۹.۵ سال اعلام شده است. بنابراين تصادفات جمعيت جوان ايران را نشانه رفته است. هضم اين عدد و رقمها اصلا آسان نيست، اما سم مهلکتر اين است که به اعداد و ارقامي که هر روز از کشتهشدگان و مصدومان تصادفات داده ميشود، عادت کردهايم و ديگر اين مرگها و رنجها و جراحتها تلنگري به هيچکس نميزند.