غافل شدن مسئولین از خطرات اجتماعی حاشیه نشینی
ايسنا/ رئيس سازمان جهاددانشگاهي خراسان رضوي گفت: جمعيت بالاي حاشيهنشين يک خطر بالقوه جدي براي اجتماع شهري محسوب ميشود که در صورت خيزش، ممکن است شهر را دچار آسيبها و حتي ويراني جدي کند. علياکبر شمسيان امروز در شوراي برنامهريزي و توسعه استان خراسان رضوي در محل استانداري خراسان رضوي، اظهار کرد: تاکنون چندين سند اصلي استان همچون سند آمايش، سند توسعه اشتغال و سند اجرايي صنعت توسط جهاددانشگاهي تهيه شده است. سال گذشته نيز بحث سند توسعه اقتصادي و اشتغالزايي روستايي نيز برعهده جهاد دانشگاهي گذاشته شده است. وي در خصوص علت اهميت اشتغال روستايي، افزود: عدم توجه به اشتغال روستايي پيامدهاي متعددي براي جامعه روستايي در بر خواهد داشت و مستقيمترين پيامد آن مشکلات معيشتي است که ادامه زندگي براي آنان را مشکل و بلکه ناممکن ميکند، حتي در مواردي که روستائيان با واسطههايي همچون يارانههاي دولتي و نظاير آن امکان تامين معيشت خود را داشته باشند. رئيس سازمان جهاد دانشگاهي خراسان رضوي بيان کرد: بيکاري به ويژه در جوانان منشا آسيبهاي فراواني در عصر رسانه و ارتباطات است. به طور خاص بيکاري در جامعه روستايي موجب بروز کجرويهاي اخلاقي، اعتياد و نظاير آن در بطن جامعه روستايي ميشود. با همه اين مسائل اصليترين پيامد عدم اشتغال روستايي مهاجرت مردم به شهر است. اين مهاجرت از آنجايي که مهاجرتي حسابشده، بر طبق برنامه و متناسب با ظرفيت اشتغال شهرها نيست، موجب اختلال در نظام شهري ميشود. شمسيان خاطرنشان کرد: روستائيان مهاجرت کرده معمولا نميتوانند به درستي در نظام شهري جذب شوند، آنان کار مناسبي پيدا نميکنند و درگير فعاليتهاي کاذبي همچون تکديگري يا مشاغل کارگري ساده ميشوند. برخي از آنها حتي در همين سطح هم نميتوانند وارد فضاي اشتغال شهري شوند و طعمه خوبي براي باندهاي بزهکاري شهري در مسائلي همچون توزيع مواد مخدر و ... ميشوند. وي اضافه کرد: در سطح کلان ايجاد اختلال در نظام اشتغال شهري موجب افزايش بيکاري در شهر بهويژه در طبقات پايين جامعه ميشود و به تبع آن افزايش جرايم و آسيبهاي اجتماعي را خواهيم داشت. از سوي ديگر جمعيت بيکار روستايي و شهرستاني مهاجرت کرده، ناچار به سکنيگزيني غير رسمي در حاشيه شهر هستند. رئيس سازمان جهاددانشگاهي خراسان رضوي گفت: چنين جماعت غريبه و بدون ريشه در محل سکونت، خصلتهاي هنجاري يک جامعه را به ميزان کمتري داراست و بيشتر به توده غير منسجم و آنوميک (بدون هنجار) ميماند که آمادگي خيزشهاي اجتماعي در قالب شورشها يا تحريکهاي احتمالي و اتفاقي را دارد. به همين خاطر جمعيت بالاي حاشيهنشين يک خطر بالقوه جدي براي اجتماع شهري محسوب ميشود که در صورت خيزش ممکن است شهر را دچار آسيبها و حتي ويراني جدي کند.