آیا میزبانی جام جهانی از نظر اقتصاد پذیرفتنی است؟

ايسنا/ ميزباني رقابت‌هاي جام‌جهاني در اولين نگاه يک پروژه اقتصادي عظيم براي سرمايه‌گذاري و بهبود اوضاع هر کشور محسوب مي‌شود اما اين مساله از نظر کارشناسان مسائل اقتصادي و در ابعاد کلان ارزش سرمايه‌گذاري ندارد. سرپرست پيمانکاران توسعه‌دهنده زيرساخت‌هاي مورد نياز بازي‌هاي جام جهاني روسيه پيش‌بيني کرد که روند تامين سرمايه ۳۰.۸ ميليارد دلاري براي ميزباني اين جام تا سال ۲۰۲۳ بر اقتصاد اين کشور اثرگذار خواهد بود. به گفته کارشناسان، هزينه‌هاي هنگفت ميزباني جام جهاني در کنار مزيت‌هاي آن، يک موقعيت اقتصادي کلان اما پر ريسک را مهيا مي‌کند. يکي از مهم‌ترين دلايل براي استقبال از ميزباني جام جهاني، حضور پر رنگ توريست‌ها از اقشار و فرهنگ‌هاي مختلف در کشور ميزبان است. معمولا کشور ميزبان در اين فرصت يک ماهه با بسيج‌کردن همه بخش‌هاي فعال در حوزه اجتماعي به نوعي به دنبال معرفي تمام پتانسيل‌هاي موجود در کشور است. از نظر کارشناسان مسائل اقتصادي، احتمال بازگشت سرمايه‌ صرف شده براي ميزباني جام جهاني با چند دليل ممکن است با تاخير مواجه شده يا هرگز محقق نشود. ساخت‌و ساز سريع زيرساخت‌هاي لازم براي ميزباني جام جهاني مثل ساخت ورزشگاه‌ها، مراکز تفريحي، هتل‌ها و زيرساخت‌هاي حمل‌ونقل در اولين نگاه براي هر کشور يک حرکت انقلابي رو به جلو به سمت توسعه محسوب مي‌شود اما از نگاه کارشناسي تامين زيرساخت‌هاي ورزشي بسيار هزينه‌بر و در گروه سرمايه‌گذاري کم بازده قرار مي‌گيرد چرا که ساخت يک استاديوم نيازمند هزينه کلاني بوده و بناي تمام شده صرفا يک ساختمان لوکس و فاقد کاربري براي عموم جامعه است. اين مساله در جام جهاني ۲۰۱۰ آفريقاي جنوبي در مقياس کلان‌تري قابل مشاهده است، اکثر توريست‌هاي جام جهاني ۲۰۱۰ پس از مشاهده استاديوم‌هاي شيک در کنار مناطق متوسط شهر با خانه‌هاي معمولي و جمعيت تقريبا فقير شهر، با اين سوال مواجه شده بودند که چرا دولت به جاي صرف هزينه‌هاي هنگفت ميزباني و ساخت استاديوم‌هاي يک بار مصرف، مستقيما به اقتصاد محلي کمک نکرده است. شاهد ديگر اين مساله تبديل شدن پر خرج ترين استاديوم ورزشي برزيل به يک پارکينگ طبقاتي است. اين در حالي است که دولت برزيل براي ساخت اين استاديوم و ساير زيرساخت‌هاي جام‌جهاني جمعا مبلغي بيش از ۱۱ ميليارد دلار به اقتصاد کشور تحميل کرده بود. از نظر کارشناسان فرهنگي، ميزباني رقابت‌هاي جام جهاني در کاهش تمايل توريست‌ها نسبت به حضور و بازديد از ساير مکان‌هاي تاريخي نيز به عنوان يک بعد منفي قابل بررسي است. به عنوان مثال در جريان بازي‌هاي المپيک لندن تعداد بازديدکنندگان موزه ملي لندن تا ۲۲ درصد کاهش يافته بود.