برای قلعه نویی و برانکو؛ بیخیال ماجرای داوری شوید
ايلنا/ سرمربيان سپاهان و پرسپوليس طي روزهاي اخير و در پايان جدال در نقش جهان تمام تريبونها را براي نقد داوري مورد استفاده قرار دادهاند و اين در حالي است که امکان بازگشت هيچ امتيازي وجود ندارد و هواداران هر دو تيم اميدوار به بازيهاي آينده هستند. بازي حساس سپاهان و پرسپوليس با تساوي يک بر يک به پايان رسيد ولي پروندهاش هنوز بسته نشده. پنالتي دقايق آخر پرسپوليس که بازي را به تساوي کشاند جرقه مصاحبههاي تندي از طرف هر دو باشگاه بود که ديگري را به سود بردن از اشتباهات داوري در جريان ليگ برتر متهم کردند. سپاهان و پرسپوليس که هر دو در کورس قهرماني هستند و امتيازات اين بازي برايشان اهميت زيادي داشت، بعد از اين اتفاق سعي کردند از خودشان چهره تيمي متضرر ترسيم کنند تا بتوانند در ادامه مسير ژست طلبکارانه بگيرند. در فوتبال ايران اين ترفند تازهاي نيست و تيمها معمولا مدعياند که امتيازات زيادي را به خاطر اشتباهات داوري از دست دادهاند. اين رويه را ميتوانيد با بررسي مصاحبههاي مديران، اعضاي کادرفني و دستياران تيمهاي ليگ برتر در هفتههاي گذشته ببينيد. درباره پرسپوليس و سپاهان اين تنش تا جايي پيش رفته که خواستار بررسي اشتباهات داوران به نفع تيم رقيب شدهاند. ولي چنين روشي چقدر ميتواند دقيق، قابل استناد و منطقي باشد؟ به سختي ميتوان درباره تصميمات داوران به اجماع رسيد. کارشناسان داوري ممکن است درباره يک صحنه نظرات مختلفي داشته باشند. مثلا تشخيص آفسايد يا عبور توپ از خط دروازه که تعاريف دقيقي دارد با بازبيني تصاوير ممکن است، ولي درباره يک خطا يا هند ممکن است هيچوقت نتوان به يک نظر قطعي رسيد. پيچيدهتر از آن رسيدن به يک معادل امتيازي در ازاي اشتباهات است. چطور ميتوان از يک آفسايد يا پنالتي اشتباه به اين نتيجه رسيد که يک تيم ميتوانست از آن بازي امتيازات بيشتري بگيرد. نتيجه بازي به پارامترهاي زيادي بستگي دارد و نميتوان با قطعيت گفت که يک صحنه ميتوانست نتيجه را تغيير دهد. در نهايت اينکه استخراج و دستهبندي اين اشتباهات نه تنها نميتواند از اشتباهات آتي داوران جلوگيري کند که فشار روي اين گروه را بيشتر ميکند و ممکن است آنها را به سمت اشتباهات بيشتر هل بدهد. ساختن جدولي از «امتيازات از دست رفته بر اساس اشتباهات داوران» تنها به نفع تيمها، مربيان و باشگاههاست تا از زير بار مسووليت نتايجشان فرار کنند و توپ را به زمين داوران بيندازند. اشتباهات داوران اجتنابناپذير است و مربيان و بازيکناني که در فوتبال فعاليت ميکنند بايد يک بار براي هميشه با آن کنار بيايند. ميتوان با آموزش بيشتر و استفاده از امکاناتي مثل «وار» اين اشتباهات را کاهش داد، ولي هيچوقت به صفر نميرسد و قرار نيست بهانهاي شود تا تيمها با فرافکني بخواهند تاثير عملکرد فنيشان در نتايج را پشت آن پنهان کنند. شايد در فوتبال ايران است که اينقدر روي تصميمات داوري مانور داده ميشود، به طوري که تا چند روز بعد از بازي هم ادامه دارد. براي رسانهها هم پرداختن به اين جريان جذاب است و گوش طرفداران را تيز ميکند، ولي در نهايت به فوتبال و اعتمادي که بايد در آن جاري باشد، آسيب ميزند.