تاریخچه ۶ دربی که در عید برگزار شد
ايسنا/ دهم فروردين ۹۸ ايران جذابتر از هميشه خواهد شد. جايي که رفاقت جايش را به رقابت ميدهد و يک باخت ميتواند تمام خوشيهاي عيد نوروز را به کام هوادار تلخ کند. داربي هشتاد و نهم، هفتمين داربي ميشود که در تعطيلات عيد يا روزهاي نزديک به تعطيلات برگزار ميشود و پيروزي براي هر تيم ميتواند به عنوان شيرينترين عيدي ممکن تلقي شود. پيش از داربي ۸۹، دو تيم در ايام نوروز ۶ بار به مصاف هم رفتند که سهم هر دو تيم يک پيروزي بوده و ۴ بار هم بازي به تساوي کشيده شده است. داربيهايي که خيلي پرگل نبودند و تأثيرگذاري جو فروردين و عيد نوروز تيمها را محتاطتر کرده بود تا کام نوروز را براي هوادارانشان تلخ نکنند. داربي يکم؛ پرسپوليس ۰ – ۰ استقلال، ۱۶ فروردن ۱۳۴۷ نخستين تقابل تاريخ دو تيم در قالب يک ديدار دوستانه بود. مصافي که سر آغاز يک رقابت بود. آن بازي حساسيت خاصي نداشت و دو تيم هم زياد به تکاپو نيفتادند و بازي در پايان با تساوي بدون گل به پايان رسيد. داربي نهم؛ پرسپوليس ۲ – ۰ استقلال، ۳ فروردين ۱۳۵۱ پرسپوليس آن روزها با آلن راجرز ميدرخشيد قدرت بلامنازع فوتبال ايران بود. پرسپوليس بازي قبل را با نتيجه ۴ بر يک برده بود و استقلاليها به دنبال انتقام اين شکست سنگين بودند. بازي در نيمه اول تعريفي نداشت و دو تيم محتاطتر عمل ميکردند. ابراهيم آشتياني که آن روزها ستاره سرخهاي پايتخت بود بارها سمت راست استقلال را اذيت کرد. سرانجام نفوذهايش از سمت راست در نيمه دوم جواب داد و صفر ايرانپاک در دقيقه ۵۰ دروازه پرسپوليس را باز کرد. پس از گل شاگردان راجرز اين استقلال بود که سرا پا حمله شد تا دومين شکست متوالي را متحمل نشود اما حسين کلاني روي يک ضدحمله اختلاف را دو برابر کرد تا دوباره اين پرسپوليس باشد که فاتح داربي پايتخت باشد. داربي بيست و هشتم؛ پرسپوليس ۰ – ۰ استقلال، ۷ فروردين ۱۳۶۶ دو تيم رقابت سخت و نفسگيري داشتند و قدرت دو تيم تقريباً برابر بود. در آن زمان برنده داربي، بازيکن بيشتري را ملي پوش ميکرد اما سختي اين بازي و ترس از شکست در ابتداي سال باعث شد تيمها محتاطتر باشند. استقلال بيشتر حمله ميکرد و بازکنان جوان و باانگيزه اين تيم خلاقيت بيشتري در حملات داشتند اما مدافعان باتجربه پرسپوليس اين حملات را خنثي ميکردند و تلاشهاي نصفه و نيمه پرسپوليس هم سودي نداشت. ترس از باخت دو تيم را در نيمه دوم محتاطتر کرد تا در پايان هر دو به تساوي بدون گل رضايت دهند و سال را بدون شکست آغاز کنند. داربي شصت و دوم؛ پرسپوليس ۱ – ۱ استقلال، ۱۰ فروردين ۱۳۸۶ شصت و دو سرخابيهاي پايتخت نخستين قسمت از تساويهاي متوالي و يک بر يک دو تيم بود. بازي که در آن سرخها شرايط بهتري نسبت به رقيب خود داشتند اما در پايان نتوانستند به قهرماني برند. مشخص شدن ۱۰ فروردين ماه براي اين ديدار حساسيت اين تيم را بالاتر برد تا هر دو تيم به دنبال دادن عيدي مناسبي براي هواداران خود باشند. پرسپوليس پرستاره در حالي به مصاف استقلال ميرفت که مدعي اصلي قهرماني بود و در سوي ديگر استقلال مرفاوي با بازيهاي درخشان اين اميد را در دل هوادارانش به وجود آورده بود که با پيروزي در اين ديدار فاصله خود را با رقيب سنتي کم کند. نکته جالب اين بازي سه ياغي بود که در دو تيم حضور داشتند. علي عليزاده و علي انصاريان که آن زمان از از کاپيتانهاي پرسپوليس محسوب ميشد پيراهن آبي تيم رقيب را بر تن کرده بودند و عليرضا نيکبخت هم به عنوان يکي از ستارههاي محبوب استقلال شاگرد دنيزلي در پرسپوليس شده بود. از ديگر نکات عجيب اين ديدار پيراهن پرسپوليس بود که اين تيم با پيراهنهاي راه راه سفيد و قرمز در ورزشگاه آزادي به ميدان رفت. بازي با سوت فليکس بريش آلماني آغاز شد و پرسپوليس حملات جدي تري را نسبت به حريف انجام ميداد. تيم مرفاوي که به دنبال خلع صلاح کردن حريف در ۲۰ دقيقه اول بازي بود. حملات سرخها در همان ابتداي بازي نتيجه داد و نيکبخت در دقيقه ۱۲ دروازه تيم سابق خود را باز کرد و برابر هواداران اين تيم شروع به خوشحالي کرد. سکوت عجيبي بخش آبي ورزشگاه را فرا گرفته بود و سرخها هم ياغي گلزن خود را حسابي تشويق ميکردند. در آن زمان نيکبخت بهترين گزينه گلزني براي پرسپوليسيها و بدترين گزينه براي استقلاليها بود. مرفاوي و تيمش که ضربه بدي از يک خودي خورده بودند، پس از گل پرسپوليس بازي را در دست گرفته بودند و حملات زيادي را روي دروازه پرسپوليس ترتيب دادند. دنيزلي نيز با تغيير پست حسيني کعبي او را يک خط به جلو آورده بود تا روي ضدحملات بتواند اختلاف را دو برابر کند. تا دقيقه ۴۳ استقلال سر تا پا حمله بود و ضربه ايستگاهي مناسبي در پشت محوطه جريمه نصيب آبيها شد. جو ورزشگاه عليه نيکبخت و تيمش شده بود و پرسپوليسيها هم سعي ميکردند با دادن شعارهايي عليه علي انصاريان تمرکز او را به هم بريزند. در اين بين بيحاشيهترين ياغي دو تيم يعني علي عليزاده موفق شد روي همان ضربه ايستگاه و سانتر زميني سياوش اکبرپور به گل برسد تا قسمت آبي ورزشگاه منفجر شود. دو تيم با همين نتيجه به رختکن رفتند و در نيمه دوم باز هم اين پرسپوليس دنيزلي بود که با معدنچي، کعبي و نيکبخت دروازه استقلال را به حمله بسته بود و آبيها نيز در ضدحملهها، جواب خطرناکي به حملههاي رقيب سنتي خود ميدادند. در پايان تلاش دو تيم فايده نداشت و تنها حاشيه اين نيمه "هو شدن" دوباره انصاريان و نيکبخت بود. بازي ا همان نتيجه يک بر يک به پايان رسيد تا تساويها يک بر يک دو تيم آغاز شود و ۶ بازي بعدي دو تيم نيز با همين نتيجه به پايان برسد در پايان اين فصل پرسپوليس نتوانست فاصله خود را با سايپا و استقلال اهواز پوشش دهد و با ۵۳ امتياز سوم شد. استقلال نيز با ۴۳ امتياز در رده چهارم قرار گرفت. داربي شصت و چهارم؛ پرسپوليس ۱ – ۱ استقلال، ۱۵ فروردين ۱۳۸۷ اين سومين ديدار از سريال ۷ قسمتي تساويهاي يک بر يک دو تيم بود. بازي رفت دو تيم با گلهاي روانخواه و محسن خليلي به تساوي ختم شده بود و پرسپوليس در کورس قهرماني با سپاهان قرار داشت. همانند بازي اول و اين بار خسلي زودتر روانخواه استقلال را پيش انداخت تا آبيها در دقيقه ۳ از حريف خود جلو بيفتند اما مسحسن خليل روي پاس زيباي کريم باقري در دقيقه ۲۶ و با ضربهاي چيپ دروازه طالبلو را باز کرد تا گلزنان اين بازي هم مثل نتيجه اين ديدار، تکرار بازي رفت دو تيم باشد. اين تساوي باعث شد تا سپاهان که در ليگ هفتم اصليترين رقيب پرسپوليس بود، فاصلهاش را با سرخها کمتر کند و در پايان فصل هم پرسپوليس با گل دراماتيک سپهر حيدري در دقيقه ۹۶ قهرمان ليگ برتر شد. داربي هفتادم؛ پرسپوليس ۰ – ۱ استقلال، ۱۰ فروردين ۱۳۹۰ يکي از پيروزيهاي مظلومي که او را به "پرويز سوبله چوبله" تبديل کرد، تک گل آرش برهاني بود تا استقلال زير نظر مظلومي پرسپوليس علي دايي را دبل کرد تا يک قدم ديگر به قهرماني نزديک تر شود. استقلاليها در کورس قهرماني بودند و پرسپوليس سعي ميکرد تا سهميه ليگ قهرمانان آسيا را کسب کند. فرصتطلبي برهاني بازي را با همان يک گل به اتمام رساند اما در انتهاي فصل استقلال مظلومي قافيه را به سپاهان باخت و با يک امتياز کمتر به نايب قهرماني رسيد. پرسپوليس دايي هم موفق شد با کسب رتبه چهارم و قهرماني جام حذفي به ليگ قهرمانان آسيا صعود کند.