چهار چرخ لیگ روی هوا!
خبر ورزشي/ وضعيت نابسمان مالي و مديريتي باشگاه ها نشان مي دهد که ما صاحب تيم هاي حرفه اي نيستيم. يعني در بهترين حالت ممکن نمي توانيم امکانات تيم هاي ايراني را با تيم هاي حرفه اي آسيايي مقايسه کنيم. ما اصولا به بدبيني در فوتبال ايران متهم هستيم و مدام مي شنويم که مي گويند اميدي به آينده نداريم. در مجموع به سياه نمايي هميشه متهم مي شويم اما به ندرت از يک دوست خوب شنيده ايم آيا هر آنچه مي بينيم، ناشي از اعوجاج انديشه اي ماست؟ يعني فردا که رقابت هاي ليگ برتر پس از مدت ها تاخير آغاز مي شود، همه چيز بر وفق مراد است؟ ليگ برتر در حالي آغاز مي شود که حتي هيچ چيز به طور تدريجي نيز درست نشده... نه وضعيت مالي باشگاه هاي ورشکسته مشخص شده، نه تيم هاي وابسته به دولت، مستقل يا به بخش خصوصي واگذار شده اند. ليگ در همان حالت خلسه وار خود سير مي کند؛ فقط شعارهايي مبني بر بهبود وضعيت چند ورزشگاه سر داده شده که تا بازي ها شروع نشود و تماشاگران راهي ورزشگاه ها نشوند، نمي شود درباره صحت و سم اين خبرها قضاوت کرد. وضعيت نابسمان مالي و مديريتي باشگاه ها نشان مي دهد که ما صاحب تيم هاي حرفه اي نيستيم. يعني در بهترين حالت ممکن نمي توانيم امکانات تيم هاي ايراني را با تيم هاي حرفه اي آسيايي مقايسه کنيم. هنوز مشخص نيست چند زمين چمن قابل بحث در اين فوتبال داريم. همچنان نمي توانيم در خصوص حق پخش تلويزيوني بازي هاي ليگ صحبت کنيم. آخ جون، ليگ شروع ميشه، سياه نمايي نکنيد! در واقع اين مسائل روشن و شفاف نيستند و هر بار فدراسيون و صدا و سيما دچار زاويه مي شوند، تهديدهايي مبني بر پخش نشدن رقابت هاي ليگ مي شنويم؛ حرف هاي تندي که به سرعت رنگ مي بازند و دوباره روز از نو، روزي از نو... بازي هاي ليگ شروع مي شود اما همچنان در مورد حضور بانوان در فوتبال ايران، گنگ و سردر گم هستيم و هنوز در اين زمينه تعيين تکليف نشده است. چه داريم مي گوييم؟ حتي نحوه بليت فروشي اين رقابت هادر يک حالت استاندارد و مشخص نيست! همين چند دقيقه پيش خبر رسيد در ديدار افتتاحيه رقابت هاي ليگ برتر، مسولان پارس جنوبي در جلسه پيش از بازي شرکت نکردند؛ اين نکته يعني چه؟ بي تعارف يعني ليگ روي هوا! دوست خوبي گفت از اين به بعد هر کسي بگويد ما به پديده مزمن سياه نمايي دچار شده ايم به او پاسخ خواهم داد در فوتبالي که نتوانستند يک اسپايدرکم را مديريت کنند توقع داريد چه چيزي سر جاي خودش باشد؟ آيا اين فوتبال، جايي از اميد و آرزو هم باقي مي گذارد؟