فوتبال ایران و یک مشکل قدیمی
آخرين خبر/ تيم ملي ايران بعد از برد پرگل مقابل کامبوج در سومين بازي خود از مرحله انتخابي جامجهاني 2022 به مصاف بحرين رفت اما درنهايت با نتيجه يک-صفر مغلوب شد. مليپوشان ايران تا قبل از اين بازي 5 بار در ورزشگاه منامه مقابل بحرين قرار گرفتند که 2 تساوي و 3 شکست حاصل کارشان بود. تيم ملي با هدايت ميروسلاو بلاژويچ در مقدماتي جامجهاني 2002، با سرمربيگري علي دايي در يک بازي دوستانه و با هدايت افشين قطبي در سال 1388 مقابل بحرين در خانه اين تيم مغلوب شد. همچنين در زمان مربيگري برانکو ايوانکوويچ و کارلوس کيروش نيز تيم ملي در ورزشگاه منامه به نتيجهاي بهتر از تساوي دست پيدا نکرد. در چنين شرايطي هواداران فوتبال در ايران اميدوار بودند مارک ويلموتس اين طلسم را بشکند و براي اولين بار تيم ملي در منامه به برد برسد اما اين اتفاق باز هم رخ نداد. در ادامه نگاه دقيقتري خواهيم داشت به اولين شکست تيم ملي با مارک ويلموتس. مشکل قديمي فوتبال ايران چرا تيمي که در جامجهاني مقابل يکي از قدرتهاي فوتبال قاره آفريقا ميبرد و ميتواند قهرمان اروپا را هم متوقف کند هميشه مقابل تيمهايي مثل بحرين، عمان و عراق به مشکل ميخورد؟! اين سوالي است که براي يافتن پاسخ آن بايد پا را فراتر از مستطيل سبز بگذاريم. دقيقا 4 سال قبل هم در جام ملتهاي آسيا در بازي ايران-عراق به خاطر اخراج مهرداد پولادي از زمين و ۱۰ نفره شدن تيم، بازياي که کاملا بر آن مسلط بوديم را باختيم. طبق آمارها در اکثر رقابتهاي تيم ملي در ۸ سال اخير که در آن عقب افتاديم بازي را درنهايت باختيم. در بازي با ژاپن هم شاهد همين اتفاقات بوديم و به عبارت ديگر وقتي عقب ميافتيم نميتوانيم تمرکز خودمان را حفظ کنيم و به بازي برگرديم. بررسي رفتارهاي ما در ورزش يک ضعف را نشان ميدهد و آن مشکل در مديريت هيجانات و احساسات است و به زبان روانشناسي کمبود هوش هيجاني است. تيم ملي ما هرگاه در ورزشگاههايي مثل منامه پا به ميدان گذاشته کمبود اين هوش هيجاني هم به چشم آمده است. اگر يکبار ديگر بازي تيم ملي مقابل بحرين را نگاه کنيد پي ميبريد که بازيکنان ما از همان دقيقه ابتدايي عصبي بازي ميکردند و همين مسئله باعث شده بود تا آنها نتوانند بازي خودشان را به معرض نمايش بگذارند. هوش هيجاني برخلاف ديگر انواع هوش (هوش شناختي، هوش حرکتي و...) قابل آموزش و ارتقاست و شايد بهتر باشد مارک ويلموتس براي رفع مشکل هميشگي فوتبال ايران دست به کار شود. جاي خالي ستارگان مهدي ترابي و جهانبخش بازيکناني هستند که در 4 سال اخير در اغلب يا شايد تمام اردوها و مسابقات بزرگ در فهرست تيم ملي بودند و ناگهان در آستانه اولين بازي بزرگ دور اول مقدماتي جامجهاني بيرون از فهرست نهايي ماندند. مسئله اين نيست که ادعا کنيم محبي نبايد دعوت ميشده يا ترابي و جهانبخش بايد در هر شرايطي در فهرست سرمربي تيم ملي باشند اما اينکه در بازي با بحرين، محبي دومين بازي ملي خود را با حضور در ترکيب اصلي انجام دهد و در نيمه دوم نيروهاي متنوعي روي نيمکت براي تقويت کنارههاي خط مياني نداشته باشيم، نشان ميدهد که ويلموتس فکر ميکرده که بدون ترابي و جهانبخش هم ميتواند در منامه نتيجه خوبي بگيرد. سقوط به رده سوم با توجه به نتايج رقمخورده در بازيهاي گروه سوم بعد از گذشت 3 هفته از رقابتها، عراق با 7 امتياز در صدر جدول، بحرين با 7 امتياز اما به خاطر تفاضل گل کمتر در رده دوم و ايران نيز با 6 امتياز در رده سوم قرار دارد اما واقعيت اين است که هنوز اتفاقي رخ نداده و تيم ملي در مسير درستش براي صعود به جامجهاني قرار دارد و اميد هنوز زنده است...