پرسپولیس و دلارهایی که پرپر میشوند
طرفداري/ مهاجم سرخپوشان به حد انتظارات هواداران نزديک نشده است. جونيور براندائو، مهرهاي که سرخها پس از چندين ماه فقدان مهاجم با رقم ظاهراً بالايي سراغش را گرفتند و حالا که هفت هفته از ليگ و يک بازي از جام حذفي ميگذرد، احتمالاً حسرت گلهاي نزده پرسپوليسيها به افسوس دلارهاي سوخته مبدل شده است. در روزگاري که مهاجمان زهردار فوتبال ما اندک شمار شدهاند و به جز آنور آب رويايي در سر ندارند، دو راه پيش روي ماست؛ يا بايد برويم و يک جنس خارجي به احتمال فراوان درجه nام انتخاب کنيم و يا اين که دنبال استعدادهاي داخلي بگرديم. براي بازيکن خارجي با کيفيت، دلار نداريم و براي نوع داخلي، شهامت! اما ظاهراً بهاي شجاعت بيشتر از چند مشت دلار است که اين روزها مهاجمان بنجل سر از فوتبالمان در آوردهاند. البته که نميشود يک بازيکن را با آمار چند بازي به صندلي محاکمه کشاند، اما شماره ۷ اين روزهاي پرسپوليس تا کنون چشمهاي از يک مهاجم يا بازيکن فوتبال از خود نشان نداده است. آن هم براي کسي که که با چالش اعتماد مواجه نبوده و چيزي جز حضور مستمر وي در ترکيب کالدرون نديدهايم. در آخرين هنرنمايي جونيور برابر سايپا، ما چيزي جز عجز از کنترل توپ و پاس نديديم حالا چه برسد به شوت، آن هم در چارچوب! حالا سرخپوشان که اميد زيادي به مهره برزيلي خود داشتند، حداقل تا نيمفصل بايد با داشتههايشان کنار بيايند که مبادا تندباد انتقادات همين اندک چنتههاي فني جونيور را زير پا له کند. البته روي نيمکت سرخپوشان مهرههايي نظير عاليشاه و عبدي به چشم ميآيند که به عنوان درمان موقت درد خط حمله تجويز مناسبي هستند اما بهبودي کامل نياز به خريد درست و حسابي در فصل نقل و انتقالات دارد. پرسپوليس ميخواهد بهتر باشد و زيباتر بازي کند، اما اين فعل خواستن بايد رنگ حقيقت به خود بگيرد و برخلاف مديريت قبلي، منحصر به شعار نباشد.