ویلموتس، برانکو و دو نگرانی بزرگ
آي اسپورت/ مارک ويلموتس آغازي بهتآور روي نيمکت تيم ايران داشته؛ بهطوري که بعد از 2 شکست حيثيتي برابر بحرين و عراق، تيم کشورمان در آستانه حذف از مرحله پيشمقدماتي جامجهاني قرار گرفته که ميتواند يک کابوس تمامعيار براي فوتبال ما باشد. در همين راستا برخي منتقدان خواهان تعيين تکليف مربي بلژيکي و بعضا حتي عزل او شدهاند. در چنين فضايي بهطور جسته و گريخته اسم برانکو ايوانکوويچ هم بهعنوان گزينه جانشيني ويلموتس در تيم ملي به گوش ميرسد. در مجموع بهنظر ميرسد تصميمسازان فوتبال ايران در بزنگاه بسيار مهمي قرار گرفتهاند و بايد با وسواس زيادي عمل کنند. ويلموتس؟ نگرانيم يک قاعده کلي و جهانشمول در دنياي فوتبال وجود دارد مبني بر اينکه به مربي تازهوارد بايد زمان داد. اين به آن معني نيست که مربي اگر زمان کافي داشته باشد حتما موفق خواهد شد، اما شما بهعنوان مدير و تصميمگيرنده بايد وقت کافي را به او بدهيد تا «اگر» توانايي لازم را داشت، نهايتا نتيجه هم بگيرد. اين فرمول طبعا بايد در مورد مارک ويلموتس هم وجود داشته باشد و حداقل بخش فکورتر فوتبال ايران خواهان ادامه اعتماد به مربي بلژيکي شود، اما چيزي که معادلات را به هم ميزند، رفتارهاي خود ويلموتس است. بهطور ساده نميدانيم که شغل سرمربيگري تيم ملي ايران براي ايشان به اندازه کافي جدي و جذاب هست يا نه؟ يعني موضوع همانقدر که براي ما مهم است، براي مرد بلژيکي هم اهميت دارد يا نه؟ او غالبا در ايران حضور ندارد. اوايل فصل يکي از اردوهاي تيم ملي را براي کمک به ليگ برتر لغو کرد که از آن استقبال شد، اما اينکه طي دوران کوتاه حضورش در ايران، 2فيفادي را از دست بدهيم و ويلموتس جيک نزند هم خيلي غيرطبيعي است. فيفادي اين هفته در حالي مفت و مسلم از دست رفت که انگار موضوع اصلا براي ويلموتس اهميت نداشت. فقط يک ثانيه تصور کنيد اگر کارلوس کيروش سرمربي تيم ملي بود و فدراسيون با سهلانگاري فرصت انجام بازيهاي دوستانه را از دست ميداد، او چه ميکرد. ويلموتس اما کاملا بيخيال است؛ آنقدر که 4روز قبل از بازي با عراق قهر ميکند و تازه بيانيه ميدهد که اگر ببازيم هم اوت نميشويم! مربي بلژيکي کارنامه قابل اعتنايي دارد و در حالت عادي بايد به او زمان داد، البته مشروط بر اينکه خودش هم واقعا به سرمربيگري تيم ملي علاقه داشته باشد. فدراسيون بايد سنگهايش را با ويلموتس وا بکند؛ اگر در او جديت کافي ديده شد، ميتوانيم ادامه بدهيم و اگر نه، هر چه زودتر بايد تصميم ديگري گرفته شود. برانکو؟ باز هم نگرانيم هماکنون شايد برانکو ايوانکوويچ گزينه وسوسهکنندهاي براي جانشيني ويلموتس و هدايت تيم ملي باشد. او بيکار است، فوتبال ايران را مثل کف دستش ميشناسد، با مديران فدراسيون ادبيات مشترک دارد و هر بار به ايران آمده کارنامه خوبي از خودش به جا گذاشته است. پس اصلا عجيب نيست اگر همين حالا گوشه ذهن مديران فدراسيون، گزينه فسخ توافقي با ويلموتس و انتخاب برانکو وجود داشته باشد. اين گزاره هم اما خالي از ايراد نيست و مشکلات بزرگي دارد. بزرگترين مسئله اين است که برانکو طي سالهاي گذشته وجهه ملياش را از دست داده و بهخاطر حضور مستمر و موفقيتآميز در پرسپوليس، صاحب يک کاراکتر کاملا رنگي شده است. همين حالا عدهاي از جانبرکفان کيروش دارند ويلموتس را با اسم کارلوس خفه ميکنند، ديگر واي به زماني که ايوانکوويچ سرمربي تيم ملي شود؛ در اين صورت حتما شاهد احيا و تشديد دوقطبي مخرب «برانکو- کيروش» خواهيم بود. از سوي ديگر کافي است به ياد بياوريد مهمترين ستاره تيم ملي سردار آزمون است؛ کسي که جدل لفظي او و پدرش با برانکو، مدتها سوژه داغ رسانهها بود. آيا اين قبيل پيشنهادهاي هيجاني، واقعا بهکار تيم ملي ميآيد؟ همشهري ورزشي