تسنيم/ روندي که در هفتههاي اخير در حوزه ورزش پارالمپيک رقم خورد، مشخص کرد که سياستهاي کلان به راحتي تحت تاثير اعتراضها تغيير ميکند.
ورزش پارالمپيک ايران براي نخستين بار در سالهاي اخير با يک چالش بسيار بزرگ مواجه شد؛ چالش نحوه اعزام به بازيهاي پارالمپيک 2020 توکيو که برخي اعتراضها را نيز به دنبال داشت.
سال گذشته و در جلساتي که در ستاد عالي بازيها و همچنين هيئت رئيسه و اجرايي کميته ملي پارالمپيک که با حضور روساي فدراسيونها و ديگر اعضاي برگزار شد، مسئولان تصميم گرفتند که سياست اعزامي کيفي ورزشکاران به پارالمپيک 2020 را اتخاذ کنند. بر مبناي اين سياستگذاري، مقرر شد اعزام ورزشکاران نه براساس کسب سهميه، بلکه براساس اولويتبندي صورت بگيرد. طبق اين اولويتبندي نفرات و تيمهايي که شانس کسب مدال طلا، نقره يا برنز را دارند يا قهرمان آسيا هستند، جواز اعزام را کسب ميکنند.
همه اظهار نظرها و اقدامات در برگزاري اردوها و ... براساس اين سياستگذاري جلو رفت؛ تا اينکه کميته پارالمپيک اعلام کرد تيمهاي فوتبال پنج نفره و بسکتبال با ويلچر با دليل عدم دستيابي به موارد گفته شده، جايي در ليست اعزام ندارند.
اعلام اين موضوع با اعتراض برخي از ورزشکاران و اعضاي کادر فني اين دو تيم همراه شد و آنها با اين استدلال که سهميه گرفتهاند و در دوره قبلي پارالمپيک نيز به نتايج خوبي دست يافتهاند، خواستار تغيير در تصميم مسئولان شدند. اين در حالي بود که هادي رضايي به عنوان دبير اجرايي کميته پارالمپيک که نظر هيئت رئيسه و هيئت اجرايي را منتقل ميکند، گفت که اين تغيير صورت نميگيرد و اين دو تيم جايي در ليست اعزام به توکيو نخواهند داشت. حتي محمود خسرويوفا رئيس کميته ملي پارالمپيک هم اين تصميم را تاييد کرد و گفت: «دستورالعملي درباره اعزام به اين بازيها وجود دارد که بايد مسائل مربوط به آن رعايت شود. اين تصميمي هم که گرفته شده در هيئت اجرايي اتخاذ شده که روساي فدراسيونها نيز در آن حضور دارند. تصميم گرفته شده تلخ و سخت است اما در هيئت اجرايي کميته پارالمپيک به تصويب رسيده است.»
با وجود اينکه به نظر ميرسيد اين حرف خسرويوفا به نوعي فصلالخطاب درباره اين موضوع باشد، اما ماجرا به همين جا ختم نشد؛ تا اينکه بالاخره فشارها، مصاحبهها و اعتراضهاي چند ورزشکار و مربي جواب داد و کميته پارالمپيک نامهاي به سازمانهاي جهاني اين دو رشته ارسال کرد تا زمينه براي اعزام آنها به پارالمپيک فراهم شود و در نهايت نيز بسکتبال با ويلچر به دليل آنکه هنوز فرصت براي معرفي شدن به سازمانهاي جهان را داشت، توانست مجوز حضور در کاروان ايران را بگيرد.
مهمترين نکتهاي که در جريان رقم خوردن اين اتفاقات وجود دارد، عدم پايبندي به سياستگذاريها است. اعزام کيفي به پارالمپيک سياستي بود که همه مسئولان ورزش و حتي وزارت ورزش و جوانان نيز آن را تاييد کردند و همه اقدامات نيز در سال اخير براساس آن انجام شد، اما چند اعتراض و شايد فشارهاي بيروني باعث شد که اين سياستگذاري به راحتي کنار برود. چندين بار اعلام شد که اين سياست اعزام کيفي باعث شد که رتبه ايران در بازيهاي پاراآسيايي 2018 اندونزي به سوم ارتقا يابد و قرار هم بود که اعزام به پارالمپيک 2020 توکيو نيز طبق همان سياست انجام شود، اما اين رويه ادامهدار نبود و با چند اعتراض به راحتي از بين رفت.
اينکه مسئولان کميته پارالمپيک زير فشار چند مصاحبه و اعتراض قبول کردند که سياستشان در اعزام را تغيير دهند، يک اشتباه بزرگ است؛ چرا که راه را براي اعتراض ديگر ورزشکاران هموار ميکنند. در واقع ديگران هم ياد ميگيرند که حرف خود را از طريق مصاحبه و اعتراض در فضاي مجازي به کرسي بنشانند و کارشان را با استفاده از اين حربه جلو ببرند.
روي ديگر اين موضوع اين است که اگر دوباره کار کارشناسي صورت گرفته و به اين نتيجه رسيده شده، اتفاق بدي نيست، اما چرا در ماههاي گذشته و حتي در همان ابتدا به اين فکر نيفتاده بودند؟
قطعاً اين اتفاق يک «سَم» مهلک براي ورزش ايران است. در هفتههاي گذشته سياست اعزام کيفي مورد تاييد مسئولان و رسانهها قرار گرفته بود؛ سياستي که ميتوانست فصل جديدي را در ورزش ايران رقم بزند، اما چند اعتراض و انتقاد در فضاي مجازي خيلي راحت اين سياست را تغيير داد تا مشخص شود چنين اقداماتي نميتواند جايي در ورزش ايران داشته باشد.
حالا هم وضعيت کاملاً مشخص است؛ اينکه ورزشکاران هر بار که اوضاع بر وفق مرادشان نباشد، با اعتراض کارهاشان را جلو ميبرند و در نهايت هم خيلي ساده به رويدادهاي مدنظران اعزام ميشوند.
بازار