مارادونا، فصل مشترک بارسلونا و ناپولی

خبر ورزشي/ نبرد ناپولي مقابل بارسلونا در ورزشگاه سن پائولو، بهترين بهانه است براي نگاهي به دوران فوتبالي يکي از بزرگترين ستاره‌هاي تاريخ فوتبال جهان و کسي که در هر دو باشگاه بازي کرده است؛ ديگو آرماندو مارادونا. در روز ۴ ژوئن ۱۹۸۲ (۱۴ خرداد ۱۳۶۱) ديگو آرماندو مارادونا قرارداد خود را با بارسلونا امضا کرد. بهترين بازيکن جهان بالاخره آبي‌واناري‌پوش شد. تلاش بارسلونا براي خريد فوق ستاره آرژانتيني آن روز‌هاي فوتبال جهان از چند سال قبل آغاز شده بود. بيشترين تلاش‌ها براي جذب پسر مو فرفري فوتبال آرژانتين، از سوي نيوکال کاسائوس، نايب‌رئيس آن زمان بارسلونا انجام شد که نقشي مهم در انتقال مارادونا به نوکمپ داشت. کاسائوس بعد از اينکه در سال ۱۹۷۸ به عنوان نايب‌رئيس بارسلونا انتخاب شد، اولين سفر رسمي خود را به آرژانتين که کشور زادگاهش بود انجام داد. همان زمان و در حالي که آرژانتين ميزباني جام جهاني را برعهده داشت، مدير خوش‌صحبت بارسلونا بابت دوستي را با ديگوي جوان باز کرد و همين دوستي نقش مهم را در آمدن يکي از با استعدادترين بازيکنان تاريخ فوتبال جهان به بارسلونا در سال‌هاي بعد ايفا کرد. در ابتدا، اما هيئت‌مديره باشگاه بارسلونا معتقد بودند ديگوي ۱۷ ساله خيلي جوان و کم تجربه است و به درد بارسلونا نمي‌خورد. ضمن اينکه باشگاه مارادونا يعني آرخنتينوس جونيورس نيز پول زيادي را در آن زمان طلب مي‌کرد. مارادونا به بوکا جونيورز رفت و بالاخره در آستانه جام جهاني ۱۹۸۲ که در اسپانيا برگزار شد، اصرار‌هاي کاسائوس نتيجه داد و بوکا با انتقال مارادونا به بارسلونا موافقت کرد. آرژانتين در جام جهاني ۱۹۸۲ نمايشي نااميدکننده داشت و در دور دوم گروهي با دو شکست حذف شد. مارادونا هم در جريان باخت ۳-۱ آرژانتين مقابل برزيل از زمين اخراج شد تا اين ناکامي تکميل شود. بعد از آن بود که خريد جديد بارسلونا کار خود را در اين تيم شروع کرد. پدر ورزشي با وجود اينکه مارادونا گران‌ترين بازيکن جهان در آن زمان به حساب مي‌آمد، اما او در ابتداي آمدنش به بارسلونا در خانه کاسائوس اقامت داشت. مارادونا بعد‌ها در خاطرات خود از کاسائوس به عنوان پدر ورزشي خود ياد کرد. در سپتامبر ۱۹۸۲ ديگو، اولين بازي رسمي خود را براي آبي‌واناري‌ها مقابل والنسيا انجام داد و در باخت ۲-۱ بارسلونا تنها گل تيمش را به ثمر رساند. درگيري با لاتک عملکرد مارادونا و ۶ گلي که او در ۱۳ بازي ابتدايي خود به ثمر رساند خيلي زود هواداران بارسلونا را به خود جذب کرد و او تبديل به چهره‌اي محبوب در نوکمپ شد، اما «اودو لاتک» مربي آلماني آن زمان بارسلونا علاقه چنداني به فوتبال جذاب و سبک بازي مارادونا نداشت و همين باعث شده بود رابطه ديگو با لاتک نه تنها خوب نباشد بلکه گاهي با اختلاف نظر‌هاي شديد نيز همراه شود. لاتک اغلب اوقات مارادونا را با اين لحن نام مي‌برد: «اين بچه، ديگو» خطاب مي‌کرد. او شخصيت پرخاشگر مارادونا را ناديده مي‌گرفت و همين باعث شده بود نتواند از نبوغ اين ستاره آرژانتيني درون زمين بهره ببرد. لاتک در يک مقطع در حالي که براي يک بازي خارج از خانه بارسلونا با اتوبوس در حال رفتن بود، وقتي متوجه شد مارادونا هنوز نرسيده به اتوبوس دستور حرکت داد و بدون او تيم را به سفر برد تا به اين ترتيب قدرت خود را به رخ بازيکن بي‌انضباط خود بکشد. مارادونا، فصل مشترک بارسلونا و ناپولي هپاتيت فصل درخشان مارادونا در اولين سال حضورش در بارسلونا با بروز بيماري هپاتيت در او در سال ۱۹۸۲، به سمت تيرگي رفت. در غياب او تيم به دردسر افتاد و در مرحله حذفي جام برندگان جام باشگاه‌هاي اروپا، از رقابت‌ها کنار رفت. زماني که ديگو آماده بازگشت به ميادين شد، اودو لاتک از تيم اخراج شده بود و سسار لوئيس منوتي، کسي که آرژانتين را به قهرماني در جام جهاني ۱۹۷۸ رساند، هدايت بارسلونا را برعهده گرفته بود. اولين بازي مارادونا بعد از مريضي همزمان شد با اولين حضور منوتي روي نيمکت تيم در بازي مقابل بتيس. بارسا آنقدر در ابتداي فصل امتياز از دست داده بود که در نهايت آن فصل را در رتبه چهارم و با شش امتياز کمتر از اتلتيک بيلبائو قهرمان آن فصل لاليگا به پايان رسد. مارادونا هم ۱۱ گل در ۲۰ بازي به ثمر رساند. در اوايل ژوئن ۱۹۸۳ بارسلونا در فينال جام‌حذفي رئال‌مادريد را شکست داد و به قهرماني رسيد. در همان ماه اين تيم جام اتحاديه را نيز طي دو بازي رفت و برگشت مقابل رئال‌مادريد از آن خود کرد. منوتي در آن سال‌ها برنامه تمريني بارسلونا را از صبح به بعد از ظهر تغيير داد، با اين استدلال که از نظر عمل زيست‌شناسي هم بازي بازيکنان بهتر است در زماني تمرين کنند که بازي‌هاي آن‌ها برگزار مي‌شود، اما سال‌ها بعد خوسپ لوئيس نونيس مدير وقت باشگاه بارسلونا در خاطرات خود فاش کرد که: «در آن زمان خيلي چيز‌ها به خاطر مارادونا انجام مي‌شد. ما حتي زمان تمرين را عوض کرديم تا ديگو بتواند صبح‌ها بيشتر بخوابد.» مارادونا، فصل مشترک بارسلونا و ناپولي در سال ۱۹۸۴، بارسلونا که رقابت شديدي با اتلتيک بيلبائو داشت باز هم جنگ قهرماني را به اين تيم باخت، ضمن اينکه مارادونا هم در بازي مستقيم با اين تيم به شدت بابت ضربه‌اي که آندوني گويگوچئا مدافع بيلبائو به او زد، مصدوم شد. اين دو تيم در فينال جام‌حذفي باز هم به هم خوردند، آنجا هم بيلبائو يک بر صفر برنده شد، اما در آن بازي مارادونا به شدت عصباني شد و با بازيکنان حريف درگير شد طوري که اين درگيري تا بيرون از زمين نيز ادامه پيدا کرد. همان ماجرا باعث شد ديگو سه ماه از حضور در ميادين در فوتبال اسپانيا محروم شود. اين اتفاق زمينه‌ساز جدايي او از بارسا شد و او تابستان ۱۹۸۴ به ناپولي پيوست. او در بارسلونا يک قهرماني در جام حذفي، يک جام اتحاديه و يک سوپرجام را تجربه کرد و در ۵۸ بازي براي اين تيم ۳۸ گل به ثمر رساند. پس از بارسا مارادونا بزرگترين موفقيت‌هاي دوران ورزشي و درخشان‌ترين روز‌هاي فوتبالي خود را در لباس ناپولي تجربه کرد و به اسطوره اين باشگاه تبديل شد. دو قهرماني در ليگ ايتاليا و يک قهرماني در جام يوفا، مارادونا را تبديل به خداي فوتبالي اهالي شهر ناپل کرد. اسطوره‌اي که بعد از گذشت سال‌ها ذره‌اي از محبوبيتش در اين شهر کم نشده است. در تيم ملي نيز او آرژانتين را به قهرماني در جام جهاني ۱۹۸۶ رساند و جايگاه خود را به عنوان بهترين بازيکن نسل خود تثبيت کرد و البته خيلي‌ها او را بهترين بازيکن تاريخ فوتبال مي‌دانند. او بزرگترين آرژانتيني‌اي بود که پيراهن آبي‌واناري بارسلونا را به تن کرد تا اينکه شماره ۱۰ فعلي بارسا از راه رسيد، يک آرژانتيني نابغه ديگر؛ ليونل مسي.

ما را در کانال تلگرامي «کانال ورزش» دنبال کنيد