آیا بازی های مستقل می توانند به فروش نینتندو سوییچ کمک کنند؟
ديجياتو/ همانطور که مي دانيد مدتي از عرضه نينتندو سوييچ (Nintendo Switch) به بازارهاي جهاني مي گذرد و اين کنسول توانسته با فروش فوق العاده اي که داشته نگاه ها را به سمت خود جلب کند. اما کنسول شرکت نينتندو در ادامه سال 2017 چه چيزي براي ارائه دارد؟ هايپ فوق العاده بالاي اين کنسول در حال کاهش است و نينتندو در ادامه بايد فکري به حال آن بکند. بازي ها و رويدادهاي بزرگ از جمله عواملي هستند که گيمرها را براي خريد يک کنسول ترغيب مي کنند. اما اينجا هستيم تا نقش بازي هاي کوچک و مستقل (ايندي) را در فروش هر چه بهتر نينتندو سوييچ بررسي کنيم. اين مقاله را به قلم Rob Fahey از وبسايت گيمز اينداستري با دخل و تصرف مي خوانيد. نينتندو شرکتي است که بيش از هر چيزي به بازي هاي انحصاري خود فکر مي کند. اين کمپاني معمولاً گيمرهاي آماتور را هدف قرار داده و با توسعه عناوين بزرگ خود براي کنسول هايش سعي در جلب توجه آن ها دارد. در رابطه با همين موضوع نيز برنامه عرضه بازي هاي انحصاري کنسول هاي نينتندو ضمن آن که اهميت فراواني براي اين شرکت دارند، مي توانند موفقيت پلتفرم آن ها را نيز تضمين نمايند. راستش را بخواهيد پشتيباني نه چندان مطلوب نينتندو از بازي هاي شخص ثالث را يکي از ضعف هاي نا بخشودني اين شرکت مي دانيم. شرکت هاي سوني و مايکروسافت در رابطه با آثار شخص ثالث تمهيدات بهتري اتخاذ کرده اند. اين دو کمپاني از طريق دو کنسول پلي استيشن 4 (PlayStation 4) و اکس باکس وان (Xbox One) با قدرت سخت افزاري که درون خود جاي داده اند پشتيباني مناسب تري از اين گونه عناوين دارند. با اين حال برنامه نينتندو سوييچ براي عرضه بازي هاي AAA در سال 2017 آن چنان هم بد نيست. پس از عرضه The Legend of Zelda: Breath of the Wild که يکي از عناوين لانچ تايتل نينتندو سوييچ به شمار مي رود، Mario Kart 8 Deluxe بازي بزرگ ديگري است که انتظار آن را مي کشيم؛ اين بازي در تاريخ 28 آوريل به بازار عرضه خواهد شد. عنوان ARMS نيز از ديگر آثاري به شمار مي رود که بايد در بهار امسال منتظر آن باشيم؛ البته شرط بندي روي اين عنوان کمي سخت بوده و نمي توان در رابطه با موفقيت آن نظري قطعي داد. پس از آن نيز بايد براي عرضه Splatoon 2 در تابستان، Fire Emblem Warriors در پاييز و Super Mario Odyssey در کريسمس صبر کنيم. راستش را بخواهيد پشتيباني نه چندان مطلوب نينتندو از بازي هاي شخص ثالث را يکي از ضعف هاي نا بخشودني اين شرکت مي دانيم. عرضه عناوين زلدا، ماريو، ماريو کارت و اسپلاتون براي نينتندو سوييچ پيش از سال نو ميلادي آن هم در شرايطي که اين کنسول قرار است اولين کريسمس خود را پشت سر بگذارد، در بخش بازي هاي انحصاري تبديل به دست آوردي بزرگ براي کمپاني نينتندو و کنسول جديدش شده است. در حالت کلي نيز مي توان گفت که اين چهار بازي، بزرگ ترين عناويني محسوب مي شوند که طي اين 9 ماه بايد وضعيت فروش نينتندو سوييچ را متعادل نگه دارند. اما بياييد از يک زاويه ديگر به ماجرا نگاه کنيم: اگر به عقب تر بازگرديم لاين آپ کنسول هاي بزرگي چون اکس باکس وان و پلي استيشن 4 در همين برهه زماني چه بوده است؟ آيا عناوين عرضه شده براي اين کنسول ها توانسته اند در طول اين 9 ماه ثبات فروش کنسول ها را تضمين کنند؟ مشخصاً سه ماهه نخست عرضه يک کنسول جديد پر است از بازي هاي بلند پروازانه و بزرگ اما ناقص و عناوين موفقي که از نسل گذشته راه خود را به کنسول هاي نسل جديد باز مي کنند. با استانداردهايي که از عرضه يک کنسول خانگي مي شناسيم بايد گفت که نينتندو سوييچ به خوبي توانسته در ماه هاي اوليه عرضه از اين معضل بزرگ جان سالم به در ببرد. مي دانيم که معمولاً در هر نسل کنسول هاي بازي براي ايجاد رقابت تنگاتنگ در يک برهه زماني به بازار عرضه مي شوند. در مقابل نينتندو ابتدا کنسول وي يو (Wii U) را پيش از رقباي ديگر براي شروع نسل جديد انتخاب و سپس با مشاهده عدم موفقيت آن، نينتندو سوييچ را در شرايطي به بازار عرضه کرد که کنسول پلي استيشن 4 با بهره مندي از مجموعه ي عظيم بازي هاي انحصاري و شخص ثالث، بازار را تحت سلطه خود در آورده بود. با اين حال فکر مي کنيم که نينتندو سوييچ و پلي استيشن 4 اصلاً در جايگاهي نيستند که با يکديگر مقايسه شوند. در حال حاضر خريداران نينتندو سوييچ از يک کنسول پلي استيشن 4 نيز بهره مند بوده و يا اصلاً به خريد چنين پلتفرمي فکر نمي کنند. سوييچ حتي اگر بخواهد به عنوان يک سيستم دوم در کنار کنسولي چون پلي استيشن 4 بنشيند نيز بايد مخاطبان خود را براي خريد متقاعد کند. مشخصاً سه ماهه نخست عرضه يک کنسول جديد پر است از بازي هاي بلند پروازانه و بزرگي که به صورت ناقص به بازار عرضه مي شوند وقفه نسبتاً طولاني در عرضه سوييچ انکار ناپذير است و از سوي ديگر اين پلتفرم همچون کنسول محبوب شرکت سوني متأسفانه حمايت توسعه دهندگان شخص ثالث را با خود به همراه ندارد و به نظر نمي رسد که نينتندو بتواند به راحتي نظر آن ها را نسبت به کنسول خود تغيير دهد. شايد اگر جاي سوييچ با کنسول هايي چون 3DS و يا وي يو عوض مي شد شرايط کمي تغيير مي کرد، اما حداقل در اين زمان کمپاني نينتندو با وجود وضعيتي که دارد براي چنين جهش بزرگي آماده نيست. در حال حاضر کمپاني هاي بزرگي چون Square Enix ،Namco و Atlus متعهد شده اند که عناوين خود را روي نينتندو سوييچ عرضه نمايند. ناشران ديگر نيز در حال تست و بررسي کنسول فوق و بازار فروش آن هستند تا ببينند که آيا همکاري با نينتندو براي شان سودي به همراه دارد يا خير. البته مي توان شرکت الکترونيک آرتز را به دليل در اختيار داشتن بازي فيفا از اين دسته مبرا دانست. با تمام اين تفاسير برنامه عرضه بازي هاي نينتندو سوييچ (عناوين مستقل آينده را نيز در نظر بگيريد!) بسيار چشمگيرتر از کنسول قبلي اين شرکت به نظر مي رسد. در رابطه با همين موضوع امسال قرار است ده ها بازي مستقل، از عناوين نسبتاً شناخته شده گرفته تا آن هايي که جذابيتي نسبي دارند، براي کنسول نينتندو سوييچ عرضه شود. همين مورد انتخاب گسترده اي را در اختيار گيمرها قرار مي دهد و تضمين مي کند که در طول سال با موارد جديدي در فروشگاه اين پلتفرم مواجه خواهند بود. در حال حاضر کمپاني هاي بزرگي چون Square Enix ،Namco و Atlus متعهد شده اند که عناوين خود را روي نينتندو سوييچ عرضه نمايند. نينتندو طي چند ماه گذشته ارتباط خوبي با توسعه دهندگان مستقل برقرار کرده است. اين شرکت به وضوح صحنه پر جنب و جوش بازي هاي مستقل را مي بيند و استفاده از اين عناوين را در کنار آثار انحصاري، راهي مهم براي تازه نگه داشتن کنسول و ثبات فروش آن در بازار مي داند. اما سؤال اصلي اين جاست که آيا نينتندو واقعاً قادر به انجام چنين کاري است؟ آيا بازي هاي مستقل مي توانند به فروش کنسول کمک کنند و نياز خريداران سوييچ را به عناوين متنوع بر طرف سازند؟ پاسخ دقيقي براي اين پرسش وجود ندارد، اما در اين ميان بايد برخي نکات قابل توجه را نيز در نظر گرفت. اول اين که مخالفان چنين موضوعي زياد هستند، اما بلند بودن صداي آن ها به معناي منتفي بودن اين راه کار تلقي نمي شود. افراد زيادي از پرداخت اشتراک PS Plus به منظور انجام بازي هاي آنلاين در پلي استيشن 4 شاکي بودند. اين در حالي بود که عرضه بازي هاي مستقل جذاب در ماه هاي اوليه شکل گيري چنين سرويسي سر و صداي زيادي برپا کرد. در اين بين رشد فروش پلي استيشن 4 و حق اشتراک PS Plus در بازارهاي اروپا و آمريکا نشان داد که اغلب گيمرها نه تنها از چنين تصميمي ناراحت نيستند بلکه با خوش حالي تمام از آن استقبال کرده اند. مشخصاً با ديدن ميزان استقبال مصرف کنندگان از بازي هاي مستقل بايد گفت که اين افراد به سختي بين بازي هاي AAA و عناوين مستقل تفاوت قائل مي شوند. به عبارت ساده تر اين طيف از کاربران تنها به دنبال عناوين خوب و جذاب مي گردند و حاضرند براي تجربه چنين آثاري، پلتفرمي که اين بازي روي آن قابل اجرا است را تهيه نمايند. البته بايد بدانيد که عناوين مستقل (البته شايد بتوان ماينکرفت را فاکتور گرفت) همچون بازي هايي چون هيلو، آنچارتد و حتي ماريو قادر نيستند نقش يک سيستم سلر را براي کنسول هاي مختلف بازي کنند. اما اين آثار در مجموع کتابخانه اي بزرگ از عناوين مختلف را تشکيل مي دهند که به تنهايي مي تواند فروش يک پلتفرم خاص را با رشد مواجه سازد. اين دقيقاً همان هدفي است که پلي استيشن ويتا (PlayStation Vita) به دنبال آن بود. متأسفانه ويتا نتوانست از اقبال بالايي برخوردار باشد و در اين رابطه با شکستي سخت مواجه شد. نينتندو طي چند ماه گذشته ارتباط خوبي با توسعه دهندگان مستقل برقرار کرده است. البته منکر موفقيت هاي اين پلتفرم در ژاپن نيستيم، اما بايد دانست که اين موفقيت نيز از قبال عرضه عناويني به دست آمد که هرگز به خارج از جزاير ژاپن راه نيافتند. با اين حال ويتا حمايت کامل بازي هاي AAA را در يکي دو سال اول عرضه با خود به همراه داشت و پس از قطع اين پشتيباني عناوين مستقل توانستند تا مدت زيادي اين پلتفرم را سرپا نگه دارند. در مقابل نينتندو وعده داده است تا لاين آپ منظم تري را بري سوييچ فراهم کند. قابليت هاي حرکتي و جوي کان هاي جذاب نينتندو سوييچ، عرضه بازي هاي انحصاري بزرگ به صورت هر چند ماه يک بار و در کنار آن پشتيباني منظم از بازي هاي مستقل توسط اين پلتفرم همگي سبب شده اند تا به آينده اين کنسول بيش از پيش اميدوار باشيم. شايد بتوان نينتندو سوييچ را با ديگر ساخته شرکت سوني يعني پلي استيشن 2 نيز مقايسه کرد. اين کنسول ضمن تفاوت هايي که با ديگر کنسول هاي هم نسل خود داشت توانست طي يک دوره طولاني تمامي رقبا را از سر راه بر دارد و بر بازار مسلط شود. نينتندو نيز با تمهيدات نسبتاً مشابهي که اتخاذ کرده، اميدوار است بتواند به موفقيتي بزرگ دست يابد. پلي استيشن 2 داراي عناوين سطح بالايي بود که مي توانستند فروش اين پلتفرم را طي يک دوره زماني مشخص تضمين نمايند. اما چه چيزي بدتر از نبود بازي براي يک گيمر است؟ در رابطه با همين موضوع به سبب درخواست هاي مصرف کنندگان، آثاري کم هزينه و متوسط نيز براي پلتفرم جديد شرکت سوني طراحي شدند. اين بازي هاي مستقل توانستند ضمن پاسخ دادن به نياز کاربران آماتور، پلي استيشن 2 را با کتابخانه اي بزرگ از عناوين مختلف همراه سازند. آيا نينتندو آگاهانه دنباله روي چنين راهي است و يا با پي بردن به محدوديت هاي خود به عنوان يک ناشر اول شخص و براي پر کردن شکافي که در برنامه عرضه بازي ها پيش آمده، اميد به بازي هاي مستقل بسته؟ نتيجه آن که نينتندو با به کارگيري اين نوع استراتژي در بازار که قبلاً نيز از آن استفاده شد و نتايج فوق العاده اي با خود به همراه داشت، قصد دارد موفقيت نينتندو سوييچ را تضمين و جاي پاي آن را در بازاري که پلي استيشن 4 بر آن مسلط است، محکم تر نمايد. نظر شما در مورد نينتندو سوييچ و فهرست عناوين آن چيست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذاريد. مطالب جذاب، داغ و آموزشي فناوري اطلاعات در کانال تلگرامي «آي تي»