فناوریهایی که تحت تاثیر خودروهای خودران قرار گرفتهاند
زوميت/ ماشيني کردن اغلب بهعنوان اوج تواناييهاي فناورانه شناخته ميشود. بدان معني که ماشينآلات ميتوانند خود و رفتار خود را اداره کنند و در بسياري از موارد ظرفيت بالاتري نسبت به انسانها در زمان صرفشده براي کار و تمرکز داشته باشند.علاوه بر اين هوش مصنوعي (AI) خستگي ندارد و خودروهاي خودران بينهايت تلاش ميکنند تا وظايف مربوطه خود را به خوبي انجام دهند. برخي افراد سخني ميگويند که ممکن است درست باشد؛ آنها معتقد هستند که بسياري از مردم بهجاي سرمايهگذاري روي خودرو خودران، هنوز هم به خودروهاي سنتي اعتماد ميکنند. چنين موضوعي بيشتر بهدليل اعتماد و همچنين شناخت نسبت به نحوه استفاده از خودروهاي متداول است. اگرچه انگليس قصد دارد تا سال ۲۰۲۱ خودروهاي خودران را در جادههاي خود ببيند، اما تغيير از شرايط گذشته به وضعيت جديد به سختي به دست ميآيد. بهجاي تغيير شديد و سريع، رسيدن به چنين مرحلهاي نياز به تغيير آرام و مداوم دارد. در نتيجه براي کمک به سهولت در تغيير ديدگاه مردم نسبت به خودروهاي کاملاً مستقل، در اينجا چند نمونه از فناوريهاي خودرو که احتمالاً تحت تاثير ايده خودرو خودران قرار گرفتهاند، معرفي ميشوند. جيپياس در بيشتر خودروها، سيستمهاي GPS بهطور مستقل عمل ميکنند. آنها سرويسهايي نيستند که بهوسيلهي فناوري در داخل خودرو شده باشند. درهرصورت اغلب رانندگان GPS خود را بهعنوان اتصالي مستقيم بين خود و خودرو در نظر ميگيرند. خودرو به آنها ميگويد کجا بروند و راننده اطاعت ميکند. اگرچه به نظر ميرسد چنين چيزي عجيب باشد، اما نوعي ارتباط در بطن موضوع نهفته است. البته اين رابطه بهطور واقعي ملموس نيست، اما راننده نميتواند بدون وابستگي به سيستمهاي GPS کاري انجام دهد؛ در حقيقت آنها ميگويند که راننده چه کاري انجام دهد و به چه سمتي بپيچد. راننده ممکن است موقعيت مکاني موردنظر را وارد کند، اما درنهايت اين GPS است که در اينجا رهبري ميکند. هنگامي که GPS بهطور کامل وارد سيستمهاي اصلي خودرو شود، خودرو ميتواند در برخي سطوح بهطور مستقل فکر و تصميمگيري کند. حسگرها تجربههاي تنشزا زيادي در رانندگي وجود دارند که کمترين آنها پارک دوبل و نگراني درباره نقاط کور ديد راننده است. رانندگان بايد از متغيرهاي مختلفي مطمئن شوند تا بتوانند مسافرتي ايمن و بدون حادثه داشته باشند. بااينحال حقيقتي ساده وجود دارد و آن اينکه افراد مستعد خطاي انساني هستند؛ هيچ کسي از اين قاعده بيرون نيست. هر زمان و هر وقت کسي اشتباه کند، شدت آن اغلب به شانس بستگي دارد. وسايل نقليه امروزي مجهز به انواع حسگرها، ميتوانند بسياري از خطرات بالقوه را براي سرنشينان کاهش دهند. به محض ورود خودرويي به نقطه کور ديد راننده يا تلاش براي پارک دوبل کردن، هشدارهاي حسگرها شروع به نواختن ميکنند. بهلطف مداخله حسگرهاي خودرو، خطر جاي خود را به اعتمادبهنفس ميدهد. چنين فناوري به معناي کاملاً مستقل بودن خودرو نيست، اما اين ميتواند منجر به کاهش خطرات و بهبود سلامت سرنشيان شود. اپليکيشنهاي تاکسي اينترنتي يکي از جذابيتهاي اصلي خودروهاي خودران اين واقعيت است که آنها تمام کارهاي سخت و خستهکننده را براي انسانها انجام ميدهند. چنين چيزي بيشباهت به کار اوبر نيست؛ کاربر ميتواند بهسادگي اپليکيشن اوبر را دانلود کند و خودرو سفارش دهد. در ادامه خودرو در اسرع وقت به محل حضور شخص ميآيد و او ميتواند به هر کجا دوست دارد، برود. اگرچه راننده انساني پشت فرمان خودرو وجود دارد، اما بحث اصلي درباره شيوه فراخواندن او به محل موردنظر است. در اينجا فناوري وارد ميشود و جذابيت بيشتري به ايدههاي انسانها براي آسان شدن زندگي ميدهد. چنين خدماتي که بر مبناي تقاضا عمل ميکنند، ميتوانند توسط خودروهاي خودران نيز ارائه شوند. با باز کردن اپليکيشن روي گوشي هوشمند، لمس چند نقطه روي صفحهنمايش يا فشار دادن چند دکمه، افراد ميتوانند بدون نگراني به هر جا دوست دارند بروند. در حقيقت آينده خودروهاي اوبر ميتواند با فناوري خودران بسيار درخورتوجه باشد و چنين فناوري ميتواند به کمک اپليکيشنها، سرعت دسترسي را افزايش دهد.