زنان کره جنوبی خواستار سهم مساوی در مجلس شدند
ايرنا/ برخي بانوان کره جنوبي در اعتراض به تبعيض عليه زنان در اين کشور، خواستار حقوق برابر در زمينه نمايندگي سياسي شدند و طرحي مبني بر حضور گسترده تر زنان در مجلس اين کشور ارائه دادند. به گزارش روزنامه ژاپن تايمز، اين زنان معترض در پيشنهادي که اخيرا به مجلس کره جنوبي ارائه کردند، خواستار حضور بيشتر زنان در مجلس شدند؛ به گونه اي که نيمي از صندلي هاي مجلس به زنان اين کشور تعلق بگيرد. در حال حاضر حضور زنان در مجلس کره جنوبي 17 درصد است. به نوشته اين روزنامه، اگرچه احتمال تصويب چنين لايحه اي کم است، اما در حال حاضر اين موضوع باعث بروز بحث هاي زيادي درمورد جنسيت و نمايندگي سياسي زنان در کره جنوبي شده است. 'پارک يانگ سان' يکي از نمايندگان منطقه غرب سئول روز يکشنبه گفت که ما جامعه 'مرد محوري' داريم، جنبش هاي زيادي براي برابري جنسيتي در کشور انجام شده است اما هيچ يک کافي نبوده اند. ژاپن تايمز در ادامه نوشت، واکنش ها به اين اعتراضات نيز شديد بوده است به طوري که برخي مردان با شرکت در گروه هاي مباحثه از اين طرح پيشنهادي انتقاد کرده و آن طرحي 'فمنيستي' يا طرفدار حقوق زنان به صورت افراطي خواندند. کره جنوبي در زمينه مشارکت زنان در اجتماع، مدت هاست که از اقتصادهاي توسعه يافته دنيا عقب مانده است؛ اين کشور در ميان 36 عضو سازمان همکاري و توسعه اقتصادي دنيا داراي بدترين شکاف جنسيتي است. بر اساس آمار اتحاده ميان پارلماني، اين شکاف جنسيتي در سياست هم گسترش يافته است به طوري که زنان تنها 17 درصد از کرسي هاي مجلس را تشکيل مي دهند که در مقايسه با 48.5 درصد در مکزيک و 39.6 درصد در فرانسه و 23.7 درصد در آمريکا، درصد کمي به شمار مي آيد. با اين حال، کره جنوبي نسبت به همسايه اش ژاپن، که دومين شکاف و تبعيض حقوق و دستمزد جنسيتي را در سازمان همکاري و توسعه اقتصادي دارد، از وضعيت بهتري برخوردار است؛ تنها 10 درصد از اعضاي مجلس نماينگان ژاپن را زنان تشکيل مي دهند و فقط يکي از 19 وزير کابينه اين کشور زن است. به نوشته ژاپن تايمز، اعتراضات زنان کره جنوبي به اندازه اي قوي بود که حمايت يکي از نمايندگان مرد اين کشور به نام 'پيو چانگ ون' به حمايت از اين طرح برخواست. چانگ 27 ساله مي گويد: مردان نسل ما نمي توانند با تبعيض جنسيتي که زنان آن را حس مي کنند، ابراز همدردي نکنند. پارک نيز در اين باره مي گويد اميدوار است که اين بحث ها موجب تحريک سياست هايي براي افزايش حضور و نمايندگي زنان در مجلس شود حتي اگر قانون چنين طرحي را تصويب نکند.