سرمقاله خراسان/ ضمیمه نادیده تحریم های آمریکا

خراسان/ « ضميمه ناديده تحريم هاي آمريکا » عنوان يادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم اميرحسين يزدان پناه است که مي‌توانيد آن را در ادامه بخوانيد: تحريم هاي آمريکا به صورت رسمي از بيانيه کاغذي که وزارت خارجه يا وزارت خزانه داري آمريکا آن را روي وب سايت هاي خود منتشر مي کنند آغاز مي شود. در اين بيانيه ها توضيحات فني درباره اين که تحريم ها چگونه اجرا خواهد شد ذکر مي شود. اين بيانيه ها را همه مي توانند روي سايت هاي رسمي دولت آمريکا ببينند، دانلود کنند و با سازوکار تحريم ها آشنا شوند. با اين حال، اين تحريم ها هميشه ضمايمي دارند که منتشر نمي شوند و در حالي که هيچ کس آن ها را نمي بيند اما خيلي خوب و دقيق از سوي آمريکايي ها اجرا مي شوند. حرف از اجراي سياست هاي «جنگ رواني» همراه با «تحريم هاي اقتصادي» است؛ سياست هايي که به اصطلاح «اعلام» نمي شوند اما «اعمال» مي شوند. هرچند انگليسي ها به استاد جنگ رواني معروف هستند اما سياست هاي دهه هاي اخير آمريکا در سراسر جهان نشان مي دهد که آن ها شاگردان خوبي براي انگليسي ها بوده اند. اين جنگ رواني که برپايه «دروغ پردازي عليه نظام حاکم بر کشور تحت تحريم»، «بزرگ و سياه نمايي نقاط ضعف»، «تقليل دستاوردهاي مهم و استراتژيک»، «دوپارگي جامعه» و «تحريک مردم براي خيابان کشي» استوار است، بر بستر رسانه هاي رسمي و غير رسمي و شيوع شايعات در جامعه انجام مي شود. با اين هدف که به استناد «شهرت» گوينده (مثلا رئيس جمهور يا وزيرخارجه آمريکا) بخشي از جامعه کشور تحت تحريم آن را باور کنند و به سرمايه اجتماعي دشمن تبديل شوند. سرمايه اجتماعي که مخرب تر از هر تسليحات نظامي براي دشمن است. چنين گفته هايي وقتي در کنار اقدامات عيني و ميداني اقتصادي براي ضربه زدن به يک بخش از اقتصاد کشور تحت تحريم قرار مي گيرد، مي تواند باورپذيري چندبرابري ايجاد کند.(مراجعه کنيد به شايعاتي که در اين يک سال اخير مقامات آمريکا از جمله ترامپ و پمپئو مطرح کرده اند) به ويژه اگر ناتواني دولت و مسئولان حوزه هاي مختلف در تسلط بر بازار عرضه و تقاضا و نيز مقابله با شايعات مطرح شده در جامعه ضعيف باشد، قدرت جنگ رواني دشمن چند برابر مي شود. به خصوص اين که در سال 2012 کنگره آمريکا پژوهشي را منتشر کرد که در آن اعلام شده بود اگر کشوري بتواند حدود سه سال مقابل تحريم ها مقاومت کند، پس از سه سال اثر تحريم ها از بين مي رود. در چنين شرايطي آن چيزي که مي تواند در کنار راهکارهاي فني و اقتصادي صحيح و هوشمندانه متناسب با جنگ اقتصادي دشمن، به کمک کشور تحريم شده بيايد، تنظيم «سياست» هاي غير اقتصادي است که بايد با جنگ رواني مقابله کند. در اين عرصه، هم دولت به عنوان قدرت اجرايي کشور، هم ديگر نهادهاي عمومي و حکومتي و هم حتي تک تک مردم به عنوان سرمايه اجتماعي کشور، وظايفي مشخص و خطير برعهده دارند، جايي که مي تواند پالس هاي مهم به نظام محاسباتي دشمن ارسال کند. اگر هر بخشي از اين جبهه متحد، مقابل دشمن پالس «عقب نشيني» يا «کنار آمدن با شرايط تحميلي دشمن» يا «خسته شدن» يا «موثر بودن تحريم ها» و پيام هايي از اين قبيل را صادر کند، کار آن جامعه اگر نگوييم تمام است لااقل مسيرش براي مقابله با دشمن تاريک و نامطمئن خواهد بود. به همين دليل، چه بسا حتي سياست هاي «جنگ رواني» که هيچ جا ديده نمي شود، بسيار قدرتمندتر از سياست هاي «اقتصادي» تحريم باشد. سياست هايي که بافت هاي سياسي، فرهنگي و اجتماعي جامعه تحت تحريم را هدف قرار مي دهد تا کشور تحت تحريم را زودتر و پيش از بي اثر شدن تحريم ها از پا درآورد. سال گذشته کتابي از «ريچارد نفيو» طراح اصلي تحريم هاي ايران که به «معمار» تحريم هاي ايران نيز معروف است منتشر شد با عنوان «هنر تحريم». مغزمتفکر تحريم هاي ايران در اين کتاب، شش شاخص را براي «سنجش و اندازه گيري استقامت کشور هدف» بر شمرده است: «اظهار نظرهاي عمومي مقامات دولتي»، «سطح تبليغات و تمرکز دولت»، «شاخص هاي اقتصادي که نشان دهنده رشد و عملکرد پايدار در برابر تحريم ها هستند»، «تحولات سياسي داخلي»، «اطلاعات افکارسنجي درباره احساسات مردمي و حمايت دولت» و «موضع گيري هاي بين المللي». شاخص هايي که نشان مي دهد چقدر همه سلول هاي جامعه اعم از تک تک مردم تا مسئولان و مقامات عالي کشور در پالس هايي که به سنجش دشمن از تحريم هايي که اعمال کرده منجر مي شود، مهم هستند. شاخص هايي که ما را وامي دارد تا به عملکرد خود مقابل تحريم هاي آمريکا فکر کنيم و نيز مواضع و حتي تک تک جملات مقامات کشور را زير نظر داشته باشيم تا مشخص شود چه کسي در چه بخشي از جامعه و با چه عبارت و رفتاري براي دشمن پالس ضعف و ذلت صادر مي کند و چه کسي پالس مقاومت و ايستادگي. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد