پارلمان همیشه شاکی
اعتماد/متن پيش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در اخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
اختلافات اصولگرايان با دولت تحت مديريت حسن روحاني اظهر منالشمس است و بينياز از توضيح اما آنچه اين روزها ميان يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي و دولتيها ميگذرد، چيزي بيش از اختلافنظر بر سر چگونگي اداره کشور است. پارلماننشينان اين روزها و بهزعم دولتيها عملا وارد اقدامات اجرايي شدهاند. رييس مجلس سفرهاي استاني را در دستورکار قرار داده و از وعدههاي اجرايي نيز غافل نميشود. نمايندگان نيز گاه و بيگاه بايدها و نبايدهاي مديريتي را مقابل پاي مسوولان خرد و کلان قرار ميدهند تا بدين شيوه اصطلاحا ميخ خود را محکم بکوبند. سوي ديگر ميدان بياعتنايي پارلمان به لوايح دولت است. نمايندگان يا وقعي به لوايح دولت -چون لايحه جامع انتخابات- نمينهند يا اگر همچون لايحه بودجه به اجبار، دست به کار بررسي لايحه شوند، چنان بلايي بر سرش ميآورند که سخنگوي دولت و حتي برخي ناظران از آن به عنوان «طرح مجلس» ياد کنند اما از قرار معلوم همه اين اقدامات باز هم خواست بهارستاننشينان را محقق نميکند؛ چنانکه آنان روزي با شکايت از رييسجمهوري و روز ديگر مسوولان دولتي، تلاش ميکنند در کشور صدايي جز صداي خود و همجناحيهايشان به گوش افکار عمومي نرسد. اقدامي که بارها و بارها کارشناسان نسبت به عواقب شوم آن هشدار دادهاند.
عناد با ظريف
خصم اصولگرايان درون و بيرون پارلمان شايد بيش از هر چهرهاي در دولتهاي يازدهم و دوازدهم، نصيب محمدجواد ظريف در قامت وزير امور خارجه جمهوري اسلامي شده باشد. او خود را مرد مذاکره ميدانند و اصولگرايان نفس مذاکره با به معناي تسليم برابر دشمن تلقي ميکنند و اين يعني تقابل دو تفسير. اين تقابلها هميشه بوده و تا پايان عمر وزارت ظريف نيز پابرجا خواهد بود اما اوضاع زماني جالب ميشود که مجلسيها حاضر به تحمل اظهارات ظريف نميشوند؛ بهطوريکه بابت گفتوگوي رسانهاي اخير او اقدام به شکايت از رييس دستگاه ديپلماسي ايران کردهاند. مرتضي محمودوند، عضو کميسيون امنيت ملي مجلس با اعلام اين خبر به خبرگزاري فارس، دليل اين شکايت را اظهارات ظريف درباره «گرا دادن» اعلام کرد. وزير امور خارجه ايران در يکي از گفتوگوهاي رسانهاي خود گفته بود که «بعضي دوستان ميروند و به امريکا «گرا» ميدهند که با ما بهتر ميتوانيد کار کنيد. من کسي را متهم نميکنم ولي ميدانم و خبرش را به من ميدهند که گفتهاند اينها در قدرت نميمانند و قدرت اينها چند روزه است.»
اين اظهارات پس از انتشار، توجه افکار عمومي را متوجه سعيد جليلي و ياران او کرد و از قرار معلوم به مذاق نمايندگان خوش نيامده که بهجاي استفاده از اهرمهاي قانوني خود نظير استيضاح و سوال، رو به شکايت از وزير امور خارجه آوردهاند. محمودوندِ اصولگرا از عنوان اتهامي مدنظر نمايندگان سخني به ميان نياورده ولي ظريف را با رييسجمهوري سابق ايران، محمود احمدينژاد قياس کرده و گفته است: «اصلا اين مدل صحبتها در شأن نظام جمهوري اسلامي نيست کما اينکه من را ياد رييسجمهوري انداخت که در عراق گفت امريکاييها ميخواستند من را بدزدند.»
تاوان «لغزش کلامي»
«لغزش کلامي» عنواني است که عيسي کلانتري، رييس سازمان محيط زيست ايران براي توصيف اظهارات خود درباره بنيانگذار جمهوري اسلامي به کار برد. او در جريان گفتوگوي ويديويي خود با «عبدي مديا» که مدتها پيش ضبط و پخش شده بود، در پاسخ به اين پرسش که «فکر ميکنيد بين امام و امريکاييها مذاکره صورت گرفت» گفته بود: «نميدانم خبر ندارم... شايد به اين صورت بشود گفت که حضرت امام فرزند ناخلفي براي آنها بود. آنها پشت شاه را خالي کردند و حضرت امام هم از اين فرصت استفاده کردند.»
اين اظهارات با واکنش تند و تيز اصولگرايان و البته موسسه «نشر آثار امام خميني» مواجه شد؛ بهطوريکه آنان خواستار عزل و برکناري کلانتري شدند.
کلانتري همچنان رييس سازمان محيط زيست است اما از اظهارات خود عذرخواهي کرد ولي گويي نمايندگان اصولگرا همچنان دنبال آن ماجرا هستند و شکايتي از او را نيز تقديم قوه قضاييه جمهوري اسلامي کردهاند.
زخم مسکن مهر
سومين شکايتي که نمايندگان مجلس تقديم قوه قضاييه کردهاند، به عباس آخوندي، وزير سابق راه و شهرسازي مجلس اختصاص دارد که با استعفا از دولت جدا شد. ماجراي اختلاف اصولگرايان با او بيش از آنکه به عملکردش در دوران وزارت برگردد، به مسکن مهر ارتباط دارد. آخوندي پس از حضورش در اين وزارتخانه به تندي از اين پروژه دولت احمدينژاد انتقاد کرد؛ انتقاداتي که با واکنشهاي تند و تيز اصولگرايان مواجه شد و حتي به اقدام براي استيضاح آخوندي ختم شد ولي هيچيک از اين تلاشها موفقيتآميز نبود تا آنان امروز به دليل آنچه «ترک فعل» وزير سابق ميخوانند، از آخوندي شکايت نزد رييسي ببرند. شکايتهايي که به جرات ميتوان آنان را اقدامي سياسي خواند و در ارتباط با انتخابات سيزدهمين دوره رياستجمهوري ايران؛ انتخاباتي که اصولگرايان خوابهاي بسياري برايش ديدهاند.