معرفی کتاب/ موزه معصومیت، برای عشق از دست رفته

مهر/ مان «موزه معصوميت» نوشته اورهان پاموک که خودش آن را حاصل تلاش نقاش مرده درونش مي‌داند. اورهان پاموک نويسنده ترک برنده جايزه ادبي نوبل، حدود ۶ سال روي اين رمان وقت صرف کرد و در نهايت اين اثر خارق‌العاده را با اين جمله عاشقانه آغاز کرد: «مي‌دانستم که اين لحظه شادترين لحظه زندگي‌ام است». وقتي «موزه معصوميت» را مي‌خوانيد، فقط عشق نيست که در آن تجلي پيدا مي‌کند بلکه دوستي، پيوند، جذابيات، خانواده و خوشبختي هم مورد بحث قرار مي‌گيرد و مي‌بينيد که دلتان نمي‌خواهد از دنياي رنگي کتاب خارج شويد. داستان اين رمان که در محله‌هاي بالاي شهر استانبول مثل نيشانتاشي، چوکورکوما، نقسيم، حربيه و بي اوغلي - محله‌هايي که نقشي کليدي در زندگي خود پاموک داشتند - مي‌گذرد، روايت کننده سرگذشت يک مرد ثروتمند استانبول به نام «کمال» است که به عشق دختري از طبقه فرودست جامعه به نام «فسون» گرفتار مي‌شود. «موزه معصوميت» رماني است که سنت‌ها و آداب و رسوم دست‌وپاگير حاکم بر جامعه ترکيه در آن در قالب يک ماجراي عاشقانه به تصوير کشيده مي‌شود. اورهان پاموک در اين رمان مي‌کوشد حقيقت تابوهاي اجتماعي و سنّتي و نقش آنها را در زندگي ۷۰ سال اخير مردم ترکيه به نمايش بگذارد. زندگي مردمي که بين فرهنگ غربي و ساختار يک جامعه سنّتي در حال پوست انداختن است. اورهان پاموک در جواب اين سوال که چرا از رمان نويسي به موزه‌داري کشيده شده است، گفت: در فاصله ۷ تا ۲۲ سالگي دوست داشتم نقاش شوم. در اعماق وجودم يک نقاش مرده وجود دارد؛ من به اين نقاش اجازه دادم که کار خود را بکند و نتيجه‌اش اين موزه شد... در دنيا نظيري براي اين موزه يافت نمي‌شود و من همان‌طور که خواستم، عمل کردم. او مي‌افزايد: در دهه آخر قرن گذشته که مي‌خواستم رمان را چاپ کنم، در فکر ايجاد موزه نيز بودم اما از آنجا که انتشار رمان تا سال ۲۰۰۸ ممکن نشد، طبيعتاً افتتاح موزه نيز دچار تاخير شد. با اين کار مي‌خواستم خانواده‌اي خيالي را با خانه و اشيائي که در آن وجود دارد، به وجود آوردم تا بعد آنها را به موزه بدل کنم و بعدتر رماني از روي آن بنويسم. تاريخ عمارت اين موزه به سال ۱۸۹۷ برمي‌گردد و براي تبديل آن به موزه از يک معمار موزه آلماني و افراد متخصص ديگر مشاوره گرفته شده است. پاموک با ذکر اينکه هنوز هم در استانبول حتي يک پروژه «موزه استانبول» وجود ندارد، مي‌گويد کار من در واقع مثل برداشتن قاشقي آب از يک اقيانوس بود. «موزه معصوميت» جزييات فراموش شده‌اي از استانبولِ سال‌هاي‌ ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۰ را در دل خود جاي داده است؛ از بليت‌هاي سينما گرفته تا قوطي کبريت‌ها، از شيشه‌هاي کوچک و بزرگ و رنگارنگ نوشيدني‌ها گرفته تا مجسمه‌هاي ظريف و هزاران اشياي مختلف که در کنار فيلم‌ها و عکس‌هاي مرتبط با استانبول در اين موزه به نمايش گذاشته شده است. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد