آیا ما در این کیهان عظیم تنهاییم؟
سيناپرس/ مخاطبان با خواندن کتاب «سکوت وهم آور» در ذهن خود به تمام شايعات مربوط به فرازميني ها پايان خواهند داد و به کشف اين موجودات اميدوار خواهند شد.
موجودات فضايي؛ يکي از عجيب ترين ترکيب هاي واژگاني شناخته شده در واقع صحبت بر سر موجوداتي است که انسان در شرايط فعلي و با علمش بر سر موجود بودن آن شک دارد. در واقع ما اصلا نمي دانيم که موجودات فضايي موجود هستند يا خير؟ بهتر است اين پرسش را اين گونه بيان کنيم؛ آيا ما تنها موجودات شناخته شده در کيهان هستيم و به عبارتي ديگر ۀيا ما تنهاييم؟
پائول ديويس در کتاب «سکوت وهم آور» تلاش کرده است به اين پرسش مهم تاريخ علم پشر پاسخ دهد که البته پاسخ قطعي آن هنوز در لابه لاي اسرار کيهاني گم شده است و شايد روزي بشر با ابزارهاي پيشرفته به يک پاسخ قطعي درباره تنهايي بشر برسد.
گفتني است کارل جانسکي که براي آزمايشگاه هاي تلفن گراهان بل در شهر هولمدل نيوجرسي کار مي کرد، در ماه آگوست 1931 به صورت اتفاقي يک کشف علمي بزرگ انجام داد. در واقع مسووليت بررسي پارازيت هاي راديويي آزاردهنده اي که در مخابرات فرااطلسي تداخل ايجاد مي کرد به عهده جانسکي سپرده شده بود.
جانسکي براي انجام اين کار با بست هاي فلزي آنتني ساده ساخت و ان را بر بروي چهار تاير اتومبيل نصب کرد تا قابليت چرخش داشته باشند. در واقع او نويزهاي راديويي حاصل از جهات مختلف را بررسي کرد. به گزارش سيناپرس،در نهايت جانسکي با اين دستگاه قراضه توانست به طول روز نجومي که 23 ساعت و 56 دقيقه است دست يابد و در چنين شرايط بي سروصدايي يک اصل علمي ناب موسوم به اخترشناسي راديويي به وجود آمد. بدون آنکه شيپوري نواخته شود يا مدالي اهدا شود. ديويس در کتابش به تشريح کامل اين علم پرداخته است.
در همان زمان يک سال بعد اخترشناس جواني به نام فرانک دريک چالش يافتن موجودات فضايي را بر عهده گرفت او براي جست و جوي سيگنال هاي راديويي فضايي ها از يک تلسکوپ راديويي در ويرجيناي غربي استفاده کرد. گفتني است، برنامه تحقيقات بين المللي موسوم به SEIT به پاس پروژه پيشگام او به وجود آمد و واژه SETI خلاصه شده عبارت جست و جو براي هوش فرازميني است.
ديويس در اين اثر معتقد است که نمي خواسته کتابي بي خاصيت بنويسد که در راستاي تحسين کارهاي محققان باشد به همين منظور تصميم گرفت نگاهي جامع به اهداف و فرضيه هاي اين تحقيقات بزرگ بياندازد. در حقيقت مخاطبان با خواندن اين کتاب در ذهن خود به تمام شايعات مربوط به فرازميني ها پايان خواهد داد و خواهند فهميد که بايد براي کشف اين موجودات اميدوار بود.
آيا موجودات فضايي با ما مخابره مي کنند؟
در بخشي از کتاب به واکنش انسانها در صورت حمله موجودات فضايي اشاره دارد در اين بخش آمده؛ «در يک صبح سرد و مهآلود در ماه آوريل 1960 اخترشناس جواني به نام فرانک دريک به آرامي کنترل يک ديش 26 متري را در رصدخانه ملي راديو اخترشناسي آمريکا واقع در ويرجيناي غربي به دست گرفت. دريک مشتاقانه اميدوار بود که موجودات فضايي ساکن سياره دور که به دور ستاره تائوسي مي چرخد، سيگنال هاي راديويي را به سمت ما مخابره کنند و ديش راديوويي قدرتمند او موفق به شناسايي آن سيگنالها شود. به گزارش سيناپرس، پس از گذشت نيم ساعت او به اين نتيجه رسيد که هيچ چيز مهمي به دست نخواهد آورد. ناگهان يک سري صداهاي شگفت آور از بلندگو و دستگاه ضبط صوت بلند شد دريک تعادل خود را از دست داد و تقريبا از صندلي اش به زمين افتاد... آيا اين واقعا مخابرهاي موقت از جانب موجودات فضايي بوده است؟»
روايتي از سيگنال هاي مشکوک
گفتني است؛ نويسنده بررسي مي کند که آيا موجودات فضايي وجود دارند يا خير؟ در حقيقت فعاليت وي در پژوهش هايش بررسي سيگنال هاي فضايي است؛ اما تاکنون هيچ دستاوردي نداشته است و در مقدمه کتاب هم به اين اشاره مي کند که يک پژوهشگر متوجه سيگنالي مشکوک از فضا به سمت زمين مي شود؛ بعد از بررسي هاي فراوان مشخص مي شود که اين سيگنال ساخته دست بشر بوده که نام آن سيگنال wow است؛ در نهايت همه سيگنال هايي که به دست دانشمندان رسيده از سوي ماهوارهها ارسال شده اند يا در کل از سوي موجودات فضايي نبوده اند و همگي ساخته دست بشر هستند.
اين اثر از سوي انتشارات سبزان با ترجمه منصور نقي لو راهي بازار کتاب شده است.