یادداشت دکتر محمدرضا عارف به بهانه تولد ۹۰ سالگی داوری اردکانی

در این یادداشت آمده است:

«عملکرد آموزش عالی کشور در دهه چهارم انقلاب اسلامی به­ خصوص در بخش کمی قابل قبول بوده و در برخی موارد از برنامه‌های موجود پیش افتاده است. اما اکنون جهت‌گیری آموزش عالی کشور باید به سمت رشد و ارتقاء کیفی باشد. بنابراین سهم ایران در گسترش مرزهای دانش و تبدیل علم به فناوری و پس از آن تولید ثروت باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد و نظام ملی نوآوری نیز در همه سطوح و دستگاه‌ها باید به یک باور ملی تبدیل شود و نوعی همسویی میان تولید علم و نیازهای کشور ایجاد شود.

برای دستیابی به این هدف مهم، ایجاد مکانیزم‌های تشویقی بسیار حائز اهمیت است. الگوسازی از مفاخر و بزرگان دانش و فرهنگ این کشور یکی از این مکانیزم­‌های تشویقی است و به این کار باید اهتمام ویژه شود. ما از الگوسازی بخصوص در جوامع علمی غافل بوده‌­ایم و حتی در برخی موارد الگوسوزی کرده­‌ایم. این اقدام حیاتی، توسط دانشگاه‌­ها و مراکز علمی و پژوهشی و برای نسل جوان یک ضرورت است.

استادان بزرگی در دیار ما -یزد- دیده به جهان گشوده‌­اند که از زمان نوجوانی، برای ما الگو بوده‌­اند. استاد رضا داوری اردکانی، مرحوم استاد علیمحمد کاردان و استاد مهدی بهزاد از جمله مفاخر بزرگ یزدی­‌تبار هستند که همواره برای نسل جوان و با دانش و با فرهنگ این کشور الگو بوده و با قدرت بالا در جذب جوانان و پژوهشگران و شیفتگان علم، به تفکر و دانش و فرهنگ این کشور خدمت کرده‌­اند.

اینجانب علاوه بر افتخار سال­‌ها ارادت و همراهی و همکاری با هر سه بزرگوار، توفیق داشته‌­ام در فرهنگستان علوم نیز با حضرات همکار باشم و از آراء و آثار و تجارب ارزنده‌­شان بهره ببرم. در این یادداشت و به مناسبت گرامیداشت نودمین سال تولد استاد گرانقدر جناب آقای دکتر داوری لازم می­دانم چند جمله‌­ای درخصوص این استاد ممتاز فلسفه ذکر کنم؛

آقای دکتر رضا داوری اردکانی از سرمایه‌­های علمی و فکری این کشورند و از جمله ویژگی‌های ممتاز شخصیتی ایشان، مسئولیت­‌پذیری، وارستگی، سعه صدر، آزاد اندیشی، نگاه علمی در تمامی امور و تواضع در برابر هجمه‌ها است. ایشان جایگاه برجسته­‌ای در میان جامعه دانشگاهی و جامعه فرهنگی کشور دارند و شاید نسل جوان و فرهنگ‌­دوست کشور و اهل تفکر، در آینده، بیشتر قدر آثار و افکار این فیلسوف فرهنگ را بدانند و به آن توجه کنند.

نکته دیگری که باید بر آن تأکید شود مدیریت عالمانه و مدبرانه و اخلاق‌­مدارانه دکتر داوری در فرهنگستان علوم بوده است. ایشان با حفظ استقلال این مرکز بزرگ علمی کشور و عدم درگیری این فرهنگستان با مسائل و غوغاهای سیاسی، همواره با مشورت اهل علم و فرهنگ، جایگاه و مقام فرهنگستان را حفظ کرده­ و اهتمام داشته‌­اند که فرهنگستان به عنوان یک مرکز علمی و مستقل در جهت نیل به اهداف خود و توسعه علم و دانش در کشور فعالیت داشته باشد و ارتقاء علم و دانش در کشور دغدغه همیشگی و روزانه ایشان بوده است.

باز به این نکته اشاره می­‌کنم که آقای دکتر داوری اردکانی با دردِ علم، با دردِ فلسفه، با دردِ فرهنگ و با دردِ اخلاق زندگی می­‌کنند و همواره دغدغه فرهنگ و پیشرفت علم و توسعه داشته­‌اند و در تمامی آثارشان این دغدغه‌ها نمایان است.

استاد داوری بر این باورند و بر این نکته تأکید دارند که نباید مسائل در بالاخانه ذهن فیلسوف محصور شوند، بلکه باید به چالش‌های جهان امروز اندیشید و راهی برای برون‌­رفت از مسائل و مشکلات گشود.

برای این استاد بزرگ و متفکر گرانمایه سلامت، طول عمر و عزت و دوام توفیقات مسئلت دارم.»