«سوهانک» با بازی عباس کیارستمی فیلم افتتاحیه تصویر هفدهم
ايسنا/ با نمايش «سوهانک» چراغ هفدهمين نمايشگاه تصوير سال و جشنواره فيلم تصوير روشن ميشود. به نقل از دبيرخانه تصوير سال، نخستين نمايش جهاني فيلم «سوهانک» با ايفاي نقش عباس کيارستمي که به جاي پرسوناژهاي فيلم «طعم گيلاس» بازي کرده است، ساعت ۱۶ روز جمعه دوم اسفندماه جاري، در جشنواره فيلم تصوير بهنمايش در ميآيد. اين فيلم ۶۰ دقيقهيي را که بهمن کيارستمي و در مواردي جعفر پناهي تصويربرداري کردهاند، قرار است بهار ۲۰۲۰ در آيين بزرگداشت زندهياد عباس کيارستمي در مرکز ژرژ پومپيدو - پاريس- نمايش داده شود. آيين افتتاحيه نمايشگاه تصوير سال و جشنواره فيلم تصوير با رونمايي آخرين شمارهي منتشر شده تصوير سال شامل آثار برگزيده برگزيدگان برنده جايزه جوانان زير ۲۵ سال همراه خواهد بود. پيش از اين قرار بود فيلم «آتاباي» ساختهي نيکي کريمي در آيين افتتاحيه جشنواره فيلم تصوير اکران شود که با تغييرات پيش آمده نمايش اين فيلم به زمان ديگري در طول جشنواره فيلم تصوير موکول شده است. متن زير يادداشت بهمن کيارستمي که فيلم «سوهانک» را به جشنواره فيلم تصوير هديه داده است، درباره اين فيلم يادداشتي نوشته که پيش از اين در کتاب «مرگ و ديگر هيچ» منتشر شده است. «باز همسايهي منزل ابوي زنگ زد که چه نشستهاي که خانه روي آب است. رفتم و ديدم واويلا، باز لولهاي ترکيده و فوارهاي سربرآورده. لولهکش آمد و رفت توي موتورخانهي زيرزمين و فلکهي اصلي را بست. آن زيرزمين، محل کار ابوي بود و روي کاغذي که هنوز به ديوار است نوشته: «اين زيرزمين، زيرِ زمين نيست، در روي زمين، زيرِ زمين، زيرزميني به از اين نيست.» اين زيرزمين قفسهاي دارد که هنوز پر از خرت و پرت است. در اين سه سال چندباري توي قفسه را نگاهي کرده بودم و باز درش را بسته بودم. اين بار ولي نگران از نمکشيدن محتويات، هرچه در طبقات پايين بود بيرون ريختم تا ببرم بگذارم يک جاي امن و خشک. لاي خرتوپرتها يک کيف چرمي کوچک هم بود که تا آن روز نديده بودمش. توي کيف، ۷ حلقه نوار Hi۸ بود با توضيحاتي به خط خودم. سال ۷۵، وقتي روي ايدهي فيلم طعمگيلاس (که آن موقع اسمش بود سفر به صبح) کار ميکرد به جاي نوشتن فيلمنامه، يک ماکت ويدئويي از فيلم ساخت. او و من و يک دوربين Hi۸ ميرفتيم در تپههاي سوهانک و او پشت پاترول، آقاي بديعي بود و من پشت دوربين، سرباز يا کارگري بودم که بايد خاکش ميکرد. آقاي بديعي سرطان دارد و نگران وقتيست که ديگر اختيار تنش را ندارد. در عين حال آقاي بديعيِ ماکت طعم گيلاس، با آقاي بديعي خود طعم گيلاس فرق ميکند و به افسردگي او نيست، از او عصبانيتر و نگرانتر است، به هيچکس نميتواند اعتماد کند و ميخواهد تا آخرين لحظه و حتي بعد از آن، اختيار کامل همهچيز دست خودش باشد و دربارهي همهچيز، خودش تصميم بگيرد. در همان سالها، با اين ۷ حلقه نوار فيلمي ساخته شد به نام «طرح» دربارهي شيوهي کار کيارستمي در طعم گيلاس. اما حالا که بيستوچند سال گذشته و آقاي بديعي/کيارستمي آن طوري مرده، به نظرم آنچه در اين نوارها هست (به خصوص در يکي از آنها) طرح يک فيلم سينمايي نيست، بلکه وصيتنامهي مرديست که دارد رو به يک دوربين Hi۸ ميگويد: «ميخواهم با مرگ خودم بميرم، نه با مرگ پزشکي.» دارم فکر ميکنم در روز تولدش در اول تير، تمام شصت دقيقهي يکي از اين نوارها که رويش نوشته «سوهانک» در جايي نمايش داده شود. اين حلقه فيلم همانقدر ديدنيست که يادداشتهايش در سررسيد سال ۱۳۷۶* خواندني بودند.» هفدهمين نمايشگاه تصوير سال و جشنواره فيلم تصوير با بخشهاي آزاد، جوانان زير ۲۵ سال، چهل سال تهران، شش پروژه منتخب تصويري سال، در شاخههاي عکس، پوستر، کاريکاتور و فيلم از دوم تا ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۸ در کليه فضاهاي نمايشگاهي خانه هنرمندان برپا ميشود.