نرگس آبیار: به فیلمهای عمیق و انسانی برچسب سیاهنمایی نزنیم
خبرآنلاين/ نرگس آبيار معتقد است جشنواره فيلم کوتاه تهران ظرفيتها و استعدادهاي جوانان فيلمساز را به ايران و جهان معرفي ميکند و نبايد بر فيلمهاي موفق بينالملليمان برچسب سياه نمايي بزنيم. بلکه آنها داراي نگاه عميق و انساني هستند.
نرگس آبيار نويسنده و کارگردان سينما در گفت و گو با ستاد خبري سي و هفتمين جشنواره بينالمللي فيلم کوتاه تهران با اشاره به راهکار مناسب براي برگزاري جشنوارههاي سينمايي همزمان با شيوع ويروس کرونا بيان کرد: جشنوارههاي مهم و بزرگ دنيا در حال حاضر با رعايت کامل پروتکلها ي بهداشتي در حال برگزاري هستند. به عنوان مثال جشنواره معتبر ونيز به صورت فيزيکي برگزار شد و مشکل خاصي هم به وجود نيامد. تجربه نشان داده که با فاصله گذاري بين صندليها، استفاده از ماسک و مواد ضدعفوني کننده ميتوان جشنوارهها را کمخطر برگزار کرد. اين مدل از برگزاري مي تواند براي جشنوارههاي ما هم يک الگو مناسب باشد.
جشنواره فيلم کوتاه تهران ظرفيتهاي جوانان فيلمساز را معرفي ميکند
وي درباره جايگاه جشنواره فيلم کوتاه تهران در ميان جشنوارههاي معتبر فيلم کوتاه و بينالمللي توضيح داد: به نظر من جشنواره فيلم کوتاه تهران از استانداردهاي جهاني برخوردار است. اين جشنواره قدمت زيادي دارد و براي فيلمسازان خارجي جشنواره شناخته شده اي است. هر جشنواره اي قواعد و سليقه خاص خود را دارد و جشنواره فيلمکوتاه تهران نيز در طول اين سي و چند سال برگزاري به هر حال مطابق با قوانين سينماي ايران به لحن و سليقه خاص خود رسيده و اين نگاه در ميان فيلمسازان ايراني وخارجي جا افتاده است. خلاصه اينکه جشنواره فيلمکوتاه تهران حالا ديگر جشنواره اي قديمي و معتبر در حوزه فيلم کوتاه است و ما بايد تلاش کنيم اين ارزش و اعتبار حفظ شده و فزاينده باشد.
کارگردان «شيار ۱۴۳» ادامه داد: خوشبختانه در جشنواره فيلم کوتاه تهران هر سال شاهد نمايش فيلمهاي بسيار خوبي هستيم که بعضا شگفت انگيز نيز هستند؛ فيلمهاي کوتاه موفق در اين جشنواره بارها در خارج از کشور هم موفقيتهاي بزرگي به دست آورده اند و اين هم بر اعتبار جشنواره صحه مي گذارد و هم اينکه گواه ظرفيت و استعداد فيلمسازان جوان ايراني است.
وي در پاسخ به اين که آيا درست است که گفته مي شود فيلمهاي ايراني در مواردي به دليل پرداختن به موضوعات تلخ اجتماعي موفق به کسب جوايز بين المللي مي شوند، گفت: به نظر من اصلا اينطور نيست، همواره رويکرد فيلمساز، نوع پرداخت و نگاهي که دارد دليل توجه به اثر است. رسالت يک هنرمند، اگر قائل به رسالت باشيم، پرداختن به شکافها و مشکلات است براي به فکر واداشتن مخاطب و ايجاد چالش؛ بنابراين اگر در يک فيلم معضلات اجتماعي تصوير شدند نبايد آن فيلم را متهم به سياه نمايي کرد.
کارگردان «شبي که ماه کامل شد» با اشاره به مصاديقي از فيلمهاي انساني و واقع نما بيان کرد : مثلا فيلم کوتاه «حيوان» ساخته برادران ارک که علاوه بر جشنواره هاي ايراني در بسياري از جشنواره هاي جهاني نيز درخشيد، فيلمي تفکر برانگيز است درباره محيط زيست و حيات وحش؛ سوال من اين است آيا اين فيلم سياهنمايي کرده است؟ خير، اتفاقا فيلم با يک نگاه عميق فلسفي و انساني توليد شده و به همين دليل هم توانست بسيار موفق ظاهر شود. خلاصه کلام اينکه من واقعا بحث سياهنمايي در سينما را خيلي درک نمي کنم و نمي فهمم چرا اينقدر در اين باره صحبت مي شود، ساخت فيلم هاي منتقدانه و چالش برانگيز در کشورهاي صاحب سينماي متفکر و ارزشمند مرسوم است؛ مثلا در سينماي ژاپن که در حال حاضر از کشورهاي پيشرو در سينما است، فيلمي مثل «دله دزدها» ساخته مي شود و اين فيلم نقادانه به فاصله طبقاتي در جامعه ژاپن مي پردازد. آيا بايد به آن برچسب سياهنمايي زد؟ قطعا که نه، چراکه اين موضوع از واقعيت جامعه در ژاپن الهام گرفته و اتفاقا مي بينيم در سال هاي اخير فيلمسازان ژاپني متعددي به آن پرداخته اند از جمله همين فيلم مهم و تحسين شده «انگل»؛ فيلم انگل هم فيلمي منتقدانه درباره فاصله طبقاتي در کره جنوبي است .
آبيار در پاسخ به اينکه چه فيلم هاي کوتاهي در سال هاي اخير توجهش را جلب کرده است، توضيح داد: بله، من هميشه از مخاطبان جدي فيلم هاي کوتاه هستم. در آثار اين سالهاي اخير «روتوش» ساخته کاوه مظاهري فيلم خوبي است؛ احساس خوبي نسبت به آن داشتم و منتظر ديدن کارهاي بعدي اين فيلمساز هستم. همچنين فيلم کوتاه به نام «اس» (حامد اصلاني) هم به نظرم اثر قابل توجهي است. چند فيلم کوتاه درخشان ديگر هم ديدم که اين فرصت اندک مجال کافي و مناسبي براي حرف زدن درباره همه اين آثار و ارزش هاي قابل توجه آنها نيست. در مجموع بايد بگويم در حوزه فيلم کوتاه چند کارگردان شاخص هستند که فيلم هاي خوب با استانداردهاي جهاني توليد مي کنند. برخي از فيلمهاي کوتاه ايراني بسيار خوش ساخت و صاحب نگاه هستند که حتي ممکن است در جشنواره فيلم کوتاه تهران يا ديگر جشنواره هاي داخلي به دليل رقابت تنگاتنگ کمتر ديده شده و معرفي شوند و همين نکته نيز تاکيدي است بر ساخت تعداد زيادي فيلم خوب و حرفهاي در سينماي کوتاه ايران.
اين کارگردان سينما با اشاره به ارتباطش با برخي فيلمسازان حوزه فيلم کوتاه تصريح کرد: فيلمسازان جوان و مستعد در حاشيه جشنواره ها و ورک شاپ ها به من مراجعه کرده اند و من هم با کمال ميل تا جايي که فرصت ياري کرده با آنها همفکري و همکاري کردهام. بعضا حتي فيلمهايشان را براي من ارسال مي کنند و درباره آن با هم گفتگو و تبادل نظر مي کنيم.
موجز گويي فيلم کوتاه نظير ندارد
وي در پايان با اشاره به تمايلش به همکاري و همراهي با فيلمسازان کوتاه عنوان کرد: بله چرا که نه، ما استعدادهاي درخشان زيادي در حوزه فيلم کوتاه داريم و براي من باعث افتخار است که بتوانم با آنها همکاري داشته باشم. البته در حوزه فيلم کوتاه نبايد حتما اينگونه باشد که فيلمسازها صرفا اين حوزه را فرصتي براي ورود به سينماي بلند تلقي کنند و تنها هدفشان وارد شدن به فيلمسازي بلند باشد؛ چراکه سينماي کوتاه خودش جايگاه و کارکرد تجربي مهمي دارد. من معتقدم اين دو مديوم دو فضا و ژانر متفاوت هستند. فيلم کوتاه از يک موجز گويي بهره مي برد که در فيلم بلند اينگونه نيست اما در مجموع کارکردن با جوانان فيلم کوتاه را اتفاق مبارکي مي دانم و هميشه از آن استقبال کرده ام؛ تيتراژ فيلم هايم هم نشان داده هميشه علاقهمند به کار باجوانان و استعدادهاي کشف شده در سينماي کوتاه و مستند هستم و به آنها اعتماد کرده ام.
سي و هفتمين جشنواره بينالمللي فيلم کوتاه تهران به دبيري سيدصادق موسوي از ۷ آبان آغاز ميشود.