«درخت گردو» با بازی مهران مدیری برای اکران نوروزی
ميزان/ فيلم سينمايي «درخت گردو» به کارگرداني محمدحسين مهدويان که در سي و هشتمين جشنواره فيلم فجر به افتخارات متعددي رسيده بود هم اکنون براي اکران در نوروز ۱۴۰۰ آماده ميشود.
اين فيلم پيش از اين به صورت محدود يک ماه در استان کردستان شهر سنندج اکران شد تا بتواند به عنوان نماينده سينماي ايران به اسکار برسد، هرچند اين فيلم طبق نظر هيات انتخاب اسکار نتوانست به اين جشن سينمايي راه پيدا کند، اما از استقبال نسبتا خوبي در اين اکران روبرو شد.
«درخت گردو» از فيلمهاي راهيافته به بخش اصلي سيوهشتمين جشنواره فيلم فجر ميباشد. محمدحسين مهدويان سيمرغ بلورين بهترين کارگرداني و پيمان معادي سيمرغ بلورين بهترين بازيگر نقش اول مرد را براي اين فيلم از آن خود کردند.
داستان اين فيلم در سه مقطع زماني سالها ۶۶، ۸۳ و ۹۵ روايت ميشود و بر مبناي داستان واقعي تلخ و انساني زندگي مردي رنج کشيدهي کردي به نام قادر مولان پور و خانواده اش در فاجعه بمباران شيميايي سردشت ميباشد.
پيمان معادي نقش فردي بهنام «قادر مولانپور» را روايت ميکند که در خلال بمباران شيميايي سردشت خانوادهاش دچار مشکلات شيميايي ميشوند. در سکانسهاي آخر فيلم، «قادر» در جواب قاضي دادگاه لاهه که ميپرسد: «چرا اينقدر اميدواري؟»، جواب ميدهد: «اگر ما کردها اميدوار نبوديم خيلي زودتر از بين رفته بوديم».
فيلم سينمايي «درخت گردو» ساختار تازهاي را براي مهدويان رقم زده است، از چيدمان بازيگران که نسبت به گذشته تغييرات فراواني داشته تا روال داستان اثر کاملاً متفاوت از آثاري همچون ماجراي نيمروز است، وي در اين فيلم چالش متفاوتي يعني به تصوير کشيدن سه دوره تاريخي را پشت سر گذاشته است.
درخت گردو از همان ابتدا جنجالي آغاز شد، حضور همزمان پيمان معادي و مهران مديري در کنار يکديگر شوک بزرگي به سينماي ايران بود، ترکيب اين دو بازيگر در کنار مهدويان که هميشه ترکيب بازيگران مشخصي را داشته نشان دهنده متفاوت بودن درخت گردو با آثاري همچون ماجراي نيمروز و لاتاري است.
درخت گردو نخستين تجربه همکاري مينا ساداتي با مهدويان به شمار ميرود، انتخاب ساداتي براي اين فيلم بار ديگر نشان از تغيير در ترکيب بازيگران مهدويان دارد، کارگرداني که در چهار فيلم قبلي خود از بازيگران نسبتاً يکساني استفاده کرده بود.
مهدويان بدون شک يکي از استعدادهاي درخشان سينماي ايران در ساليان اخير محسوب مي شود که فارغ از نقدهاي تخصصي و غير تخصصي به هيچ وجه نميتوان تاثير وي را در چهار سال گذشته سينما کتمان کرد. کارگرداني که به خوبي با سينماي مستند آشنايي داشته و حال سبکي تلفيقي از مستند و سينما از خود به جا گذاشته است.