عکس کمیاب از مرد هزار چهره دوبله ایران

امیر پوریا منتقد سینما در بخشی از یادداشت خود همراه با انتشار این تصویر به بهانه‌ی درگذشت استاد نوشته:

« وقتی یک بار در بهمن ۹۶ فرصت  گفت‌وگو با ایشان را یافتم، از  موضوع بس محبوبم پرسیدم و به این رسیدم که این مرد به شکلی ورای تصور، وقف کارش بود. این همان تکه‌ی آن گفت‌وگوست:

《پوریا: حتی آن گروچو مارکسی که شما می‌گفتید و در دهۀ هشتاد ضبط و پخش شد، وقتی به جای گروچو فریاد می‌زدید و شعرهای

کوچه‌بازاری می‌خواندید، به شوخی می‌گفتم نمی‌توانم تصور کنم حتی فرزند آقای اسماعیلی هم بتواند او را در لحظۀ گفتن این دیالوگ‌ها تجسم کند...

- آقای اسماعیلی: (می‌خندد) حتماً نمی تواند...

- و هیچ وقت هم در زندگی، شبیه آن را از شما ندیده؟

- به هیچ وجه. اینها مال کار ماست. محدود به همان اتاق تاریک است. آن جاست که راه پیش روی ما باز است تا برود و به هدف که خود کاراکتر فیلم باشد، برسد.

- از یک وجه دیگر این سؤال را می‌پرسم: کسی که این شوخ‌طبعی در وجودش هست اگر دوبلور نمی‌شد آن را کجا ممکن بود بروز بدهد؟

-  اسماعیلی: اگر دوبلور نمی‌شدم معلوم نبود این شوخ‌طبعی در من ایجاد می‌شد.》

عکس آقای اسماعیلی و دخترش متانت را شهراد بانکی برداشته. یکی از جلوه‌های خفیف و کمیاب بروز همان شیطنت‌هاست که هیچ گاه بیش از این نمی‌شد.»