غذاي ملي کشور‌هاي مختلف کدامند؟

پيش از آغاز کردن متن، توجه داشته باشيد که برخي از کشور‌ها مانند افغانستان داراي يک غذاي ملي (national dish) مشخص هستند، امّا بعضي کشور‌ها هم مانند ايتاليا و ايران بنا به دلايل فرهنگي، منطقه‌اي و... يک غذاي مشخص را به عنوان غذاي ملي نمي‌شناسند.

سوشي، ژاپن

سوشي از لذيذترين و شناخته‌شده‌ترين غذا‌هاي ژاپني است که از برنج، ماهي و تاپينگ‌هاي مختلف تهيه مي‌شود. اين غذاي دريايي آنقدر محبوب هست که در اکثر کشور‌هاي جهان حتي ايران هم طرفداران بسياري دارد؛ بنابراين همه ما کم و بيش با سوشي آشنايي داريم، اما درباره گذشته آن چطور؟ جالب است بدانيد برخلاف تصورات، منشا سوشي به کشور چين باز مي‌گردد. حدودا بين قرن سوم و پنجم پيش از ميلاد سوشي يک غذاي متدوال ميان قشر فقير جامعه بود که ميان ماهي‌گيران و کارگران چيني مورد استفاده قرار مي‌گرفت. در گذشته چيني‌ها ماهي را در برنج تخمير شده مي‌پيچيدند تا در هر موقعي از روز به گوشت تازه دسترسي داشته باشند. در آن زمان برنج دور ريخته مي‌شد و به جاي سوشي نارزوشي (narezushi) نام داشت.

فيجو آدا، برزيل

برخلاف ساير کشور‌هاي اين ليست، با قطعيت بيشتري مي‌توان غذاي ملي کشور برزيل را مشخص کرد. فيجو آدا (Feijoada) شناخته شده‌ترين غذاي برزيلي است که لوبيا سياه، گوشت خوک و گوشت گوسفند از اصلي‌ترين موارد تشکيل دهنده آن به شمار مي‌روند. فيجو آدا از واژه‌اي پرتغالي به معناي لوبيا گرفته شده است که علت آن را در جمله پيش متوجه شديم. نوع اصيل فيجو آدا زماني آماده مي‌شود که از گوشت‌هاي ارزان‌تر خوک مانند پا‌ها يا گوش‌هايش در غذا استفاده شود. فيجي آدا علاوه بر برزيل، در چندين کشور اروپايي و آفريقايي نيز سرو مي‌شود که دستور غذايي آن‌ها کمي باهم متفاوت هستند.

کيمچي، کره

لزوما غذاي ملي کشور‌ها يک وعده اصلي نيست و مانند دو کشور کره جنوبي و کره شمالي مي‌تواند يک نوع پيش غذا باشد. کيمچي بشقاب سبزيجاتي است که به صد‌ها مدل مختلف مي‌تواند سرو شود، اما متداول‌ترين نوع آن با کلم، تربچه، پيازچه و ادويجات مختلف از جمله فلفل قرمز تهيه مي‌شود. کيمچي را علاوه بر پيش غذا در کنار غذا‌هاي اصلي نيز ميل مي‌کنند و طبق آمارگيري مشخص شد که يک شخص کره‌اي (جنوبي) به طور ميانگين ۱۸ الي ۲۵ کيلو کيمچي در سال مصرف مي‌کند.

کبه، لبنان

کبه نوعي کوفته لبناني است که در کشور‌هاي خاورميانه‌اي طرفداران بسياري دارد و علاوه بر لبنان يکي از مهم‌ترين غذا‌هاي سوريه نيز به شمار مي‌رود. کبه از آرد بلغور، گوشت قرمز چرخ کرده، برنج، ادويه و مغز‌هاي مختلف تهيه و پخته مي‌شود. البته کبه به صورت خام نيز سرو مي‌شود و ظاهر و مواد متفاوتي دارد. در کبه خام، گوشت قرمز چرخ‌کرده به همراه روغن زيتون و پياز با دست ورز داده مي‌شود و بدون حرارت آتش آماده سرو مي‌شود. کبه (سرخ شده) براي ايرانيان هم غذاي لذيذي محسوب مي‌شود و خيابان لشکرآباد اهواز يکي از توصيه شده‌ترين جا‌هايي است که مي‌توان در آن اين کوفته لبناني را امتحان کرد.

چلو کباب، ايران

اکنون که نوبت به ايران عزيزمان رسيد، شايد بهتر درک کنيم که چرا کشور‌هايي مثل ترکيه يا هند يک غذاي ملي مشخص ندارند. در ميان اسامي محبوب‌ترين غذا‌هاي ايراني نام آبگوشت، چلو کباب و قرمه سبزي بيشتر از سايرين به چشم مي‌خورد. غذا‌هايي که هر کدام جايگاه ويژه‌اي در سفره‌هاي ايراني دارند. اما شايد به خاطر خوش خوراک بودن چلوکباب است که بيشتر از ساير غذاها، به عنوان غذاي ملي ايران معرفي مي‌شود. اين در صورتي است که در برابر آبگوشت يا ساير غذا‌هاي سنتي ايراني از قدمت و اصالت کمتري برخوردار است. قدمت چلو کباب در ايران نهايتا به حدود پانصد سال پيش و سلسله صفويان باز مي‌گردد البته در آن دوران شهرتي نداشت و از دوره قاجار چلوکبابي‌ها و کباب به عنوان يک غذاي رسمي نمودار شد. چلو کباب بين ايرانيان معاصر جايگاه ويژه‌اي پيدا کرده و علاوه بر سرو آن درمهم‌ترين مراسم، ضرب‌المثل و اصطلاحات کوچه بازاري متعددي از چلو کباب وجود دارد.

پيتزا، ايتاليا

مهاجرت ايتاليايي‌ها به ديگر کشور‌ها غربي، فرهنگ تاثير گذار ايتاليا و البته طعم عامه پسند غذاهاي‌شان همگي سبب شده تا امروزه نام محبوب‌ترين غذا‌هاي جهان را با پسوند «ايتاليايي» بشنويم. لازانيا، پيتزا پارمزان، پنير سس گوشت (Ragu alla Bolognese) و پاستا معروف‌ترين خوراک‌هاي ايتاليايي هستند، اما همانطور که در ابتداي متن اشاره شد، ايتاليا کشوري نيست که بتوان يک غذاي ملي بخصوص براي آن مشخص کرد. اما پيتزاي مارگاريتا که نخستين بار در شهر ناپل تهيه شد به دليل مواد تشکيل دهنده اصلي خود (سس گوجه فرنگي، خمير، ريحان تازه) ظاهر نزديکي با پرچم ايتاليا داشته و در مراسم مختلف به عنوان نماد اين کشور مورد استفاده قرار مي‌گرفت.

اردک کبابي، چين

ذهنيت متفاوتي درباره غذا‌هاي چيني وجود دارد. با آوردن نام غذاي چيني برخي به ياد غذا‌هاي خامي که در چين زنده خورده مي‌شود ميفتند، برخي به ياد سوپ و نودل‌هاي مختلف و عده‌اي به ياد حشراتي که به عنوان خوراکي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اما زماني که حرف از غذاي ملي چين مي‌شود، اردک کبابي يا peking duck حرف اول را مي‌زند. غذاي لذيذي که قرن‌هاست در چين به سبک‌هاي مختلف پخته و سرو مي‌شود. اردک کباب شده چيني غذاي مجلسي بوده و در سه مرحله سرو مي‌شود: نخستين بخش با خوردن پوست ترد اردک شروع مي‌شود که به عقيده بسياري لذيذترين بخش اين غذا است. پوست اردک کبابي با سس شيرين لوبيا خورده مي‌شود و در مرحله بعدي نوبت به گوشت اردک مي‌رسد. گوشت اردک به همراه نان نازکي موسوم به پنکيک بهاري ميل مي‌شود و در آخر نوبت به خوردن سبزيجاتي مي‌رسد که در کنار غذا قرار دارد.

قابلي پلو، افغانستان

قابلي پلو که گا‌ها کابلي پلو خوانده مي‌شود يک غذاي رسمي در افغانستان است که از پختن برنج، گوشت گوسفندي يا مرغ، هويج، کشمش، مغز و ادويه‌هاي مختلف تهيه مي‌شود. قابلي پلو علاوه بر افغانستان در شمال ايران، تاجيکستان و ازبکسستان نيز تهيه مي‌شود.

پوتين، کانادا

با وجود طيف گسترده‌اي از انواع غذا، دسر، نان انتخاب کردن غذاي ملي فرانسه کار آساني نخواهد بود. اما مي‌توان با اطمينان غذاي ملي کانادا را پوتين معرفي کرد. اينکه ارتباط فرانسه با غذاي ملي کانادا چيست را بايد در پوتين جويا شد. غذاي فرانسوي الاصلي که نخستين بار در استان کبک کانادا تهيه شد. پوتين، سيب‌زميني سرخ شده‌اي است که همراه با پنير و سس مخصوصي که از عصاره گوشت به دست ميايد درست مي‌شود. به غير از پوتين، ساندويچ گوشت دودي و تارت کره‌اي از خوش‌مزه‌ترين غذا‌هاي کانادايي محسوب مي‌شوند.

همبرگر، ايالات متحده آمريکا

همبرگر غذاي مشهور ديگري است که عمدتا به عنوان يک غذاي آمريکايي شناخته مي‌شود. اما ساندويج بيفي که امروزه به عنوان همبرگر مي‌شناسيم در اصل براي شهر هامبورگ آلمان است. با کمي دقت متوجه تشابه اسمي اين دو نيز مي‌توانيم (hamburg و hamburger) بشويم. محبوبيت همبرگر از قرن ۱۹ ميلادي آغاز شد، زماني که آلماني‌ها گوشت گاو چرخ شده را همانند استيک و بدون قرار دادن در نان گرد سرو مي‌کردند. بعد‌ها آلماني‌هايي که به آمريکا مهاجرت کرده بودند، به اين غذا علاقمند شدند. به غير از همبرگر پاي سيب نيز از خوراکي معروف آمريکايي محسوب مي‌شود.