چگونه پشت تلفن صحبت کنیم؟

۱- وقتي براي اولين‌بار با کسي تماس مي‌گيريم، خوب است که اول پيام بدهيم و خودمان را معرفي کنيم و بگوئيم امکان تماس گرفتن هست؟ من به شخصه شماره‌هاي ناشناس را پاسخ نمي‌دهم.

۲- وقتي با کسي تماس مي‌گيريم و جواب نمي‌دهد، به او پيام بدهيم، خودمان را معرفي کنيم و بنويسيم در صورت امکان با ما تماس بگيرد.

۳- اين روز‌ها به دلايل مختلف امکان دارد شماره تماس ما در گوشي ديگران پاک شود، اگر زنگ مي‌زنيم و طرف مقابل ما را نمي‌شناسد نگوييم: بي‌معرفت! ديگه ما رو فراموش کردي! نارفيق! دوستاي تازه پيدا کردي و ... به جاي اين حرف‌ها عذر طرف مقابل را بپذيريم و حرف‌مان را بزنيم، چون هيچ بعيد نيست فردا شماره‌هاي گوشي خودمان پاک شود.

۴- عمر شوخي‌هايي مثل «اگه گفتي من کي هستم؟!»، «نه! کمي بيشتر فکر کن ببين صدامو نمي‌شناسي و ...» به سرآمده، مردم اعصاب و حوصله اين تست هوش‌ها را ندارند يا ممکن است در يک موقعيت نامناسب باشند. بعد از سلام و عليک خودمان را معرفي کنيم. خلاص!

۵- ما از وضعيت کاري، روحي و موقعيت طرف مقابل خبر نداريم، وقتي تماس مي‌گيريم بعد از معرفي خودمان بپرسيم «الان امکان صحبت کردن را داريد يا نه؟» اگر گفت نه!.. درک کنيم و در يک موقعيت مناسب تماس بگيريم.

۶- اگر رانندگي مي‌کنيم به تلفن پاسخ ندهيم. اگر متوجه شديم کسي که آن طرف خط ماست رانندگي مي‌کند يا عذرخواهي کرده و قطع کنيم يا تماس را بسيار کوتاه کنيم.

۷- وقتي کار حياتي نداريم و به کسي زنگ مي‌زنيم و جواب نمي‌دهد لازم نيست ۵۰ بار تماس بگيريم. معمولاً بعد از چهار بار زنگ خوردن اگر طرف مقابل امکان پاسخگويي داشته باشد گوشي را برمي‌دارد، اگر برنداشت قطع کنيم.

۸- «اين روزا وقتي به کسي زنگ مي‌زنم، خداخدا مي‌کنم گوشي رو برنداره!» اين را چند وقت پيش در توئيتر خواندم و ده‌ها نفر تاييدش کرده بودند که ما هم همينطوريم! حوصله‌ها تنگ است و ناميزان، اگر حرف عاشقانه يا دلتنگي خانوادگي نداريم، کوتاه حرف بزنيم.

۹- شب، زمان استراحت اکثر انسان‌هاست. تماس‌هاي «کاري»‌مان را در طول روز بگيريم. آن چند دقيقه را به خودمان و ديگران استراحت بدهيم.

۱۰- در تاکسي، اتوبوس، مترو يا جا‌هاي عمومي تلفني حرف نزنيم، اگر مي‌زنيم داد نزنيم، اگر داد مي‌زنيم فحش ندهيم، اگر فحش مي‌دهيم فحش ندهيم.