چه ورزشهایی برای بیماران صرع خوب است؟
باشگاه خبرنگاران/ داشتن فعاليت فيزيکي و ورزشي، به سلامت فکري، روحي، رواني، هيجاني و فيزيکي فرد مبتلا به صرع کمک ميکند. ورزش هورمونهايي که موجب احساس شادي در مغز ميشوند را آزاد ميکند و ميزان چربي بدن را کم و سرعت جريان خون را افزايش ميدهد. همچنين ورزش ميتواند ميزان تراکم استخواني را افزايش داده و مانع پوکي استخوان زودرس شود. تاثيرات ورزش بر مبتلايان به صرع طبق مطالعات و تحقيقات انجام شده در کشور خانمهايي که حملههاي تشنجي کنترل نشده دارند با گذراندن دورههاي منظم ورزشهايي هوازي مانند: ايروبيک، دويدن، پيادهروي، شنا و دوچرخهسواري باعث کاهش چشمگيري در تعداد تشنجهاي خود ميشوند. علاوه بر اين، اگر فرد دردهاي عضلاني، مشکلات خواب و خستگي داشته باشد، کاهش پيدا ميکند و اکسيژنرساني بهتري در بدن صورت ميگيرد. افراد مبتلا معمولا از تشنج در حين ورزش هراس دارند اين ديدگاه درست نيست به ندرت ورزش، عامل تشديد کننده تشنج است و تأثير مفيد ورزش در تعداد قابل توجهي از مبتلايان به صرع، خيلي بيشتر از خطرهاي آن بوده است. مطالعات اخير نشان داده است ورزش و فعاليت فيزيکي ميتواند خطر حملههاي صرع را کم کند. البته مطالعات بيشتري در اين مورد بايد انجام شود. بديهي است برخي فعاليتهاي فيزيکي مشخص، نياز به تجهيزات خاص خود را دارند يا بايد از آنها اجتناب شود. اکثر ورزشها براي افراد مبتلا به صرع بيخطر و ايمن هستند، حتي اگر تشنجهاي فرد کاملا کنترل نشده باشد. در صورتي که تشنجهاي فرد شديدتر و بيشتر باشد، لازم است فرد، بيشتر محدود شود يا فعاليت فيزيکي و ورزشي سبکتري انجام دهد. در اينگونه موارد ميتوان از يک فرد در حين ورزش کمک گرفت. حتي در افرادي که تشنج هم ندارند، استفاده از کلاههاي محافظ، بازوبند يا ساقبند در حين انجام ورزش ضرورت دارد. اگر لازم باشد که برخي از فعاليتهاي ورزشي منع شوند، باز هم راههاي زيادي وجود دارد که فرد فعال باشد و ورزش کند. هنگام ورزشهاي آبي مراقب باشيد ورزشهاي آبي شامل: شنا کردن، غواصي، جت اسکي و قايقراني در افراد مبتلا به صرع پرخطر هستند. اما با در نظر داشتن چند نکته ايمني اين ورزشها هم قابل انجام خواهند بود. هميشه يک نفر همراه در هنگام شنا يا ورزشهاي آبي داشته باشيد تا حداقل يک نفر که اطلاعات لازم در مورد تشنج و اقدامات اوليه هنگام تشنج را بداند، حضور و نظارت داشته باشد. هنگام انجام ورزشهاي آبي، هميشه يک جليقه نجات استاندارد و مناسب بپوشيد. فرد مبتلا به صرع بايد هميشه يک گردنبند يا دستبند نشانگر بيماري، همراه داشته باشد. ورزشهاي گروهي ورزشهاي گروهي، براي مثال فوتبال و بستکبال که عموماً براي مبتلايان به صرع، ورزشهايي ايمني هستند و بيماران در مورد احتمال آسيب به سر يا بدن که در اين ورزشها شايع است، نگران هستند.احتمال آسيب در حين انجام اين نوع ورزشها در مبتلايان به صرع بيشتر از افراد ديگر نيست و احتمال آسيب جدي در مقايسه با اثرات مثبت مشارکت و همکاري تيمي کم است. فرد مبتلا به صرع، بايد قبل از انجام ورزش، پزشک خود را مطلع کرده و با پزشک خود در مورد خطرات احتمالي و نيز تجهيزات محافظ اختصاصي مشورت کند زيرا فرد مبتلا به اين بيماري براي هر ورزشي تجهيزات و وسايل محافظتي مناسب بايد استفاده کند. همچنين مبتلايان بايد نوع و تعداد تشنج را در هنگام انتخاب نوع ورزش، در نظر داشته باشند. فعاليتهايي که مبتلايان به صرع بايد از آن اجتناب کنند افرادي که تشنجهايشان کنترل نشده است بايد از فعاليتهاي خطرناک مانند غواصي، صخرهنوري، چتربازي و کوهنوريد اجتناب کنند. برخي فعاليتها نياز به تمرکز کامل دارند و يک لحظه کاهش هوشياري ممکن است منجر به آسيب جدي و حتي مرگ شود. فعاليتهاي تفريحي براي اجتماعي شدن و شاد بودن بسيار مهم است.