ریشه ضرب المثل/ سبیل گرو گذاشتن

خراسان/ در گذشته، سبيل بعضي ها اعتبار داشت طوري که با گرو گذاشتن يک تار آن مي توانستند وام بگيرند. اما اعتبار سبيل به صاحبش بود نه به موي آن، چون به هر سبيلي وام نمي دادند، چنان که در حکايت زير مي خوانيم. روزي شخص معتبري به نزد يکي از افراد سرشناس شهر رفت و تقاضاي مبلغي وام کرد، اما چون وديعه اي نداشت، وام دهنده از او يک تار سبيل به جاي وديعه درخواست کرد. آن مرد هم شانه را از جيب خارج کرد و با احتياط يک موي از سبيل کند و لاي پارچه اي گذاشت و تحويل او داد و پول گرفت. شخص بيکار و بي عاري که شاهد اين ماجرا بود، بدون اطلاع از همه چيز وقتي ديد که آن شخص با يک تار مو چنان پولي گرفت، تصميم گرفت به تقليد از او وام بگيرد، لذا به نزد آن شخص وام دهنده رفت و دست در سبيل خود زد و بخشي از آن را کند و به طرف او دراز کرد و گفت: بي زحمت به من يک کيسه طلا وام بده. مرد نگاهي به او و سبيل ناقص اش کرد و گفت: تو که به سبيل خودت رحم نکردي چگونه به پول من رحم خواهي کرد؟ آن سبيلي را که گرو مي گيرند اين سبيل نيست. «قند و نمک - جعفر شهيدي»