روانشناسی / قوانینی برای گفت وگوی موثر بین همسران

* لطفاً حرف بزنيد. بله لطفاً حرف بزنيد. به جاي سکوت، اشاره يا کنايه، انتظارات و خواسته هايتان را ابراز کنيد. منتظر نباشيد همسرتان ذهنتان را بخواند و بفهمد شما چه انتظارات و خواسته هايي از او داريد. * افکار، احساسات و خواسته هاي همسرتان را جويا شويد. اجازه دهيد همسرتان درباره افکار، احساسات و نيازهايش با شما گفت وگو کند و سپس مشتاقانه به صحبت هايش گوش دهيد. جملاتي مانند «تو در اين باره چه فکر مي کني و يا چه احساسي داري؟ يا نظرت درباره فلان موضوع چيست؟» کمک کننده است. * هنگام گوش دادن به سخنان همسرتان به او نگاه کنيد. اين کار مانع از آن مي شود که فکرتان منحرف شود و به همسرتان نشان مي دهيد که به او توجه کامل داريد. * نشان دهيد که به حرف هاي او علاقه مند هستيد. در حين گوش دادن به صحبت هاي همسرتان با تکان دادن سر به نشانه تاييد، لبخند زدن و گفتن کلمات تاييدي مانند بله و... نشان دهيد که به حرف هاي او علاقه مند هستيد و درک مي کنيد. * از ديدگاه همسرتان به مسائل نگاه کنيد. خود را جاي همسرتان بگذاريد و از دريچه چشم او به مسائل نگاه کنيد. از خود بپرسيد اگر من جاي او بودم در مواجه با اين مسئله چه احساسي داشتم؟ جواب اين سوال به شما کمک مي کند احساسات همسرتان را درباره موضوع صحبت درک کنيد. * سوال کنيد. به جاي ذهن خواني و حدس زدن، زماني که موضوعي برايتان مبهم است از همسرتان سوال کنيد. سوال کردن باعث روشن شدن موضوع مي شود و از سوء تفاهم جلوگيري مي کند. * جملات خود را با جمله «من احساس مي کنم...» شروع کنيد. به تفاوت اين دو جمله دقت کنيد« تو مرا عصباني کردي» و «من احساس مي کنم عصبانيم» جمله اول، طرف مقابل را به حالت تدافعي مي کشاند و مضمونش اين است که تو مقصري ولي جمله دوم به فهم متقابل کمک مي کند و همدلي فرد مقابل را برمي انگيزد. * موانع و سدهاي ارتباطي را شناسايي کنيد. سرزنش کردن، قضاوت کردن، تهديد کردن، مسخره کردن، قطع کردن صحبت طرف مقابل، هشدار دادن و دستور دادن و... همه از جمله موانعي است که راه هاي ارتباط را مي بندد و مانع از برقراري ارتباط موثر و سازنده بين زوجين مي شود.