همه فانی اند و او باقی

خراسان/ «و يبقي وجه ربک» وجه هر چيزي عبارت است از سطح بيروني آن و از آن جايي که خداي تعالي منزه است از جسمانيت و داشتن حجم و سطح، ناگزير معناي اين کلمه در باره خداي تعالي بعد از حذف محدوديت و نواقص امکاني عبارت مي شود از نمود خدا. نمود خدا همان صفات کريمه اوست مانند علم و قدرت و شنوايي و بينايي و رحمت و مغفرت و رزق و امثال اين ها. «ذوالجلال و الاکرام» اسماي خدايي را به اين دو قسمت تقسيم کرده اند، هر يک از آن ها که بويي از اعتلا و رفعت دارد صفت جلال و هر يک که بويي از حسن و جاذبيت دارد صفات جمال مي نامند. بنابراين کلمه «ذوالجلال و الاکرام» نامي از اسماي حسناي خداست که به مفهوم خود تمامي اسماي جلال و اسماي جمال خدا را در بر مي گيرد. بنابراين مراد از وجه خدا، هر چيزي است که ديگران رو به آن دارند مانند تمامي چيزهايي که به خدا منسوب هستند و مد نظر هر خداجويي واقع مي شوند، مانند انبيا و اولياي خدا و دين او و ثواب و قرب او و... . معناي آيه چنين مي شود: «همه زمينيان فاني مي گردند و بعد از فناي دنيا آن چه نزد او و از ناحيه اوست، از قبيل انواع جزا و ثواب و قرب به او باقي مي ماند.» تفسير الميزان همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar