عقيق/ از رسول خدا (ص) پرسيدند: چرا غيبت اشد و بدتر از زنا است ؟ فرمود: لِاَنَّ الرَّجُلَ يَزْنى وَ يَتُوبُ ثُمَّ يَتُوبُ اللّهَ عَلَيْهِ وَ الْمُغْتابُ يَتُوبُ وَ لايَغُفُرُاللّهَ لَهُ حَتَّى يَغْفِرَلَهُ صاحِبَهُ کسيکه زنا مى کند بعد از زنا اگر واقعا پشيمان شد و توبه کرد، خدا او را مى آمرزد.
اما اگر کسى غيبت کرد، بعد از غيبت هر چه بگويد الهى العفو تا طرف را راضى نکند آمرزيده نمى شود لذا بدتر از زنا است چون دو طرفى است زنا فقط طرفت خداست غيبت هم خدا هم آن بيچاره غيبت کرده شده است تا او را حلال نکند از او راضى نگردد.
آمرزيده نمى شود و اگر کسى خواست توبه از غيبت بکند اگر بگوش طرف رسيده و رنجيده شده چاره ندارد غير از اينکه برود دلش را بدست آورد. در باب کفاره غيبت عرض شد اگر کسى غيبت از مسلمانى کرد غيبت مؤ منى را نقل کرد حالا مى خواهد توبه بکند اگر بگوش او رسيده چاره منحصر است به اينکه عذر بخواهد دل جوئى کند دلش را به دست بياورد تا جبران شود.
و اگر بگوش او نرسيده اگر برود باو بگويد ما غيبت ترا کرده ايم ما را حلال کن بدتر لکن رنجش تازه اى پيدا مى شود پس بهتر آنستکه باو نگويد فقط بين خود و خدا اصلاح کند در آن مجلسى که غيبت کرد. بگويد من اشتباه کردم و بالعکس خوبيش را بگويد.
توبه بدگوئى خوشگوئى است استغفار هم بکند چون يکى از گناهان کبيره است .