صوت/ سورهای که با خواندنش از گردنههای سخت سفر آخرت نجات مییابید
باشگاه خبرنگاران/ سوره بلد نودمين سوره قرآن است و در جزء سي ام آن قرار دارد. سوره بلد با سوگند به بلد (به معناي سرزمين مکه) آغاز ميشود و به همين سبب بلد نامگذاري شده است. سوره بلد ۲۰ آيه، ۸۲ کلمه و ۳۴۳ حرف دارد. اين سوره جزو مُفَصَّلات است و از سورههايي است که با سوگند آغاز ميشود. بر اساس روايات؛ هر کس سوره بلد را در نماز واجبش بخواند در دنيا به صالح بودن معروف شود و در آخرت به اينکه نزد خداوند جايگاهي ويژه دارد شهرت مييابد و از رفيقان پيامبران و شهيدان و صالحان خواهد بود . همچنين پيامبر (ص) درباره فضيلت اين سوره ميفرمايد: هر کس سوره بلد را قرائت کند خداوند او را از گردنههاي سخت سفر آخرت نجات ميدهد. متن سوره بلد همراه با ترجمه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداي بخشاينده مهربان لَا أُقْسِمُ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾ سوگند به اين شهر (۱) وَ أَنتَ حِلٌّ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾ و حال آنکه تو در اين شهر جاى دارى (۲) وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ ﴿٣﴾ سوگند به پدرى چنان و آن کسى را که به وجود آورد (۳) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي کَبَدٍ ﴿٤﴾ براستى که انسان را در رنج آفريدهايم (۴) أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾ آيا پندارد که هيچ کس هرگز بر او دست نتواند يافت (۵) يَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿٦﴾ گويد:مال فراوانى تباه کردم (۶) أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾ آيا پندارد که هيچ کس او را نديده است (۷) أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾ آيا دو چشمش ندادهايم (۸) وَ لِسَانًا وَ شَفَتَيْنِ ﴿٩﴾ و زبانى و دو لب (۹) وَ هَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾ و هر دو راه خير و شر را بدو نموديم (۱۰) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾ ولى نخواست از گردنه عاقبتنگرى بالا رود (۱۱) وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾ و تو چه دانى که آن گردنه سخت چيست (۱۲) فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾ بندهاى را آزادکردن (۱۳) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾ يا در روز گرسنگى طعامدادن (۱۴) يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾ به يتيمى خويشاوند (۱۵) أَوْ مِسْکِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾ يا بينوايى خاکنشين (۱۶) ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾ علاوه بر اين از زمره کسانى باشد که گرويده و يکديگر را به شکيبايى و مهربانى سفارش کردهاند (۱۷) أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾ اينانند خجستگان (۱۸) وَ الَّذِينَ کَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾ و کسانى که به انکار نشانههاى ما پرداختهاند آنانند ناخجستگان شوم (۱۹) عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾ بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد (۲۰)