بهشتی در روی زمین که خانهی جنایتکارهای خطرناک است!
لست سکند/ باورش سخت است ولي اين مجمعالجزاير زماني به عنوان زنداني براي خطرناکترين جنايتکاران برزيل مورد استفاده قرار ميگرفته است، اما امروزه به دليل آبهاي زمردين و زيبايش، حياتوحش متنوع و سواحل خارقالعادهاي که دارد، بهعنوان بهشتي زيبا شناخته ميشود. تا به حال افراد کمي توانستهاند از سواحل ماسه سفيد و جنگلهاي کوهستاني و سرسبز مجمعالجزاير «فرناندو دِ نورونها»(Fernando de Noronha) بازديد کنند. در اين مطلب قصد داريم شما را با اين بهشت زيبا که روزگاري خانهي خطرناکترين جنايتکارهاي دنيا بوده، آشنا کنيم، پس همراهمان باشيد. دليل اينکه افراد زيادي نميتوانند از جاذبههاي اين بهشت رويايي استفاده کنند ايناست که 75% از اين جزاير زيبا که 350 کيلومتر از ساحل شمالشرقي برزيل فاصله دارند، از سال 1988 بهعنوان پارک ملي و پناهگاه دريايي ملي تصويب شدهاند و روزانه فقط 420 نفر اجازه بازديد از اين منطقه را دارند. با وجود اينکه در حال حاضر اين منطقه بسيار مورد استقبال گردشگران قرار گرفته است و آنها تمايل بسياري براي بازديد از اين مجمعالجزاير نشان ميدهند، ولي در گذشته وضعيت اينگونه نبوده است. بين قرنهاي 18 تا 20 اين مجمعالجزاير بهعنوان زندان براي نگهداري خطرناکترين جنايتکاران برزيل استفاده ميشده است. اين مجمعالجزاير اولين بار در قرن شانزدهم توسط دريانورد پرتغالي «فرناندو دِ نورونها» کشف شد. سپس توسط نيروهاي نظامي هلندي و پرتغالي مورداستفاده قرار ميگرفت و در دهههاي پاياني 1700 ميلادي به زندان تبديل شد. کاربري زندان مجمعالجزاير «فرناندو دِ نورونها» تا سال 1957 ادامه داشت و در اين سال براي هميشه کاربري زندان مجمعالجزاير پايان يافت. با اين حال بعضي از زندانيان تمايلي به ترک اين منطقه نداشتند و تصميم گرفتند خانههاي خود را در همين محل احداث کنند. هنوز هم عدهاي از نوادگان آنها در مجمعالجزاير «فرناندو دِ نورونها» ساکن هستند. امروزه بازديدکنندگان ميتوانند قسمتي از بقاياي زندان را زير لايههاي سبزي که بر روي آنها روييده است، مشاهده کنند. نکته جالب اينکه زماني که در سال 1822 برزيل استقلال خود را از پرتغال اعلام کرد، رسيدن خبر استقلال به مجمعالجزاير «فرناندو دِ نورونها» حدود 2 سال طول کشيد. اين مجمعالجزاير بهعنوان ميراث جهاني يونسکو معرفي شده است و جزء بهترين مکانهاي غواصي و گشتوگذار در آمريکاي جنوبي محسوب ميشود. مجمعالجزاير «فرناندو دِ نورونها» همراه با آبهايي گرم و زمردين، تنوع حياتوحش شامل: خرچنگ، لاکپشت و ماهيهاي گرمسيري به همراه بالاترين جمعيت دلفينها در جهان به عنوان بهشتي در دسترس شناخته ميشود و به همين دليل توسط «گاستاو پنالوا»(Gastão Penalva) نويسنده سرشناس برزيلي بهعنوان «فورا دو موندو» (Fora do mundo، جايي خارج از اين دنيا) نامگذاري شده است.