احکام روزه مسافر چگونه است؟

حوزه/ ۱. کسي که در ماه رمضان مسافرت مي کند در هر مورد که نماز را بايد شکسته بخواند، نبايد روزه بگيرد، و در هر مورد که بايد نماز چهار رکعتي (تمام) بخواند، مانند مسافري که ده روز در يک محل قصد ماندن مي کند يا اينکه مسافرت شغل اوست، واجب است روزه را نيز به جا بياورد (مگر در مواردي که استثنا شده است)؛ ۲. هرگاه روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد بايد روزۀ خود را تمام کند، اما اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزه اش باطل است، ولي قبل از آن که به حد ترخص برسد، نمي تواند روزه را افطار کند و اگر پيش از آن افطار کند، بنابر احتياط، کفارۀ (افطار عمدي روزۀ ماه رمضان) بر او واجب است. البته، اگر از حکم مسئله غافل بوده کفاره ندارد؛ ۳. هرگاه مسافر پيش از ظهر وارد وطن شود يا به جايي برسد که قصد ده روز توقف دارد، چنانچه کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا کند، ولي اگر بعد از ظهر وارد شود نمي تواند روزه بگيرد؛ ۴. مسافرت در ماه رمضان، هرچند براي فرار از روزه باشد، جايز است. البته، بهتر است به سفر نرود، مگر اينکه سفر براي کار نيکو يا لازمي باشد. مسافري که تصميم به اعتکاف در مسجد الحرام دارد اگر قصد اقامت ده روز در مکۀ مکرمه نمايد و يا نذر کرده باشد که در سفر روزه بگيرد، بر او واجب است بعد از اينکه دو روز روزه گرفت، اعتکاف خود را با روزۀ روز سوم کامل کند، ولي اگر قصد اقامت و يا نذر روزه در سفر نکرده باشد، روزۀ او در سفر صحيح نيست و با عدم صحتِ روزه، اعتکاف هم صحيح نيست (حسيني خامنه اي، 1397: 148).