مباهله؛ اثبات قدرت معنوی خاندان پیامبر(ص) در برابر مسیحیان نجران

حجت الاسلام و المسلمين شفيعي گفت: مطابق آنچه در تاريخ نقل شده مسيحيان منطقه نجران حاضر نبودند ماليات به دولت اسلامي پرداخت کنند. يعني جزء کشور اسلامي بودند، ولي مسلمان نمي‌شدند و ماليات هم پرداخت نمي‌کردند. اگر مي‌خواستند پيامبر به عنوان حاکم دولت و جامعه اسلامي از جان و مال آن‌ها دفاع کند بايد حداقل ماليات را پرداخت مي‌کردند که در قرآن هم به اين موضوع اشاره شده است.

وي افزود: عده‌اي از مسيحيان نجران خواستار مذاکره با پيامبر (ص) در مدينه شدند که شايد ايشان را متقاعد کنند تا ماليات پرداخت نکنند و مسلمان نشوند. با اين مذاکره مي‌توانستند ثابت کنند که دينشان دين بر حق و منطقشان منطق مستحکم است.

سرانجام پيامبر اکرم (ص) با ظاهري ساده و آن‌ها با ظاهري آراسته با حضرت ديدار کردند؛ طلا و جواهراتي به خود بسته بودند که در نهايت آن‌ها را باز کردند و آن‌ها هم ساده در مقابل پيامبر نشستند. در اين هنگام آيات ۵۹ تا ۶۱ سوره آل عمران نازل شد.
إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُنْ فَيَکُونُ

فَمَنْ حَاجَّکَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِينَ

پس هر کس با تو درباره عيسي در مقام مجادله برآيد بعد از آنکه به احوال او آگاهي يافتي، بگو: بياييد ما و شما فرزندان و زنان و کساني را که به منزله خودمان هستند. بخوانيم، سپس به مباهله برخيزيم (در حق يکديگر نفرين کنيم) تا دروغگويان (و کافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم.

وي ادامه داد: اين از معجزات خداست که اگر بخواهد چيزي باشد،براي خدا کاري ندارد چيزي در نظام عادي اتفاق بيفتد. اگر شما قائل به فرزند خوانده بودن جناب عيسي (ع) هستيد که چون پدر نداشته پس فرزند خوانده خداست، خوب آدم هم پدر نداشت از قضا مادر هم نداشت. او اولين انساني بود که بدون پدر و مادر خلق شد. بر فرض مثال اگر بنا باشد کسي فرزند خدا باش، آدم مقدم به عيسي است چرا شما در مورد آدم اين حرف را نميزنيد، ولي راجع به عيسي اين حرف را مي‌زنيد در واقع قرآن تذکر مي‌دهد که حرف شما منطق ندارد.

حجت الاسلام و المسلمين شفيعي ادامه داد: اگر شما (مسيحيان) طبق منطق بخواهيد حرف بزنيد اول بايد راجع به آدم حرف بزنيد، اما خوب منطق اين است که اصلا خدا فرزند ندارد جنس خدا به گونه ايست که نه مي‌زايد نه زاده مي‌شود (لم يلد ولم يولد). ولي آن‌ها قبول نکردند و زير بار حق نرفتند. در آيه ۶۱ سوره آل عمران بنا بر اين شد که پيامبر (ص) با يک لحن تندي و يک تصميم قاطعانه‌اي با مسيحيان رفتار کنند.(فمن حاجَّکَ فيهِ مِن بَعدِ جاءک من علم)وقتي که پيامبر با اين‌ها مواجه شد و علم بر اين‌ها ظاهر شد، ولي اين‌ها زير بار نرفتند، پيامبر اکرم (ص) مباهله را پيشنهاد کردند و  فرمودند:(فقل تعالوا نانو ابنائنا و ابنائکم)ما فرزندانمان را دعوت مي‌کنيم شما هم فرزندانتان را دعوت کنيد.(و نسائنا و نسائکم)ما زن هايمان را دعوت مي‌کنيم شما هم زن هايتان را دعوت کنيد.(و انفسنا و انفسکم)شما خودتان را و آنچه مربوط به خودتان است را بخوانيد و بياريد ما هم خودمان را و نفسمان را دعوت مي‌کنيم .(ًثُّم نبتهل) سپس مباهله مي‌کنيم. مباهله يعني يکديگر را نفرين کردن؛(فنجعل لعنته الله علي الکاذبين )لعنت خدا بر کسي که دروغ بگويد.يعني حالا که شما حق را فهميديد، ولي آن را قبول نمي‌کنيد حالا ما شما را لعنت مي‌کنيم اگر ما راست بگوييم اين لعنت در حق شما مستجاب مي‌شود و اگر شما راست گفته باشيد، لعنت در حق شما مستجاب مي‌شود. (ثم نَبتهِل و فَنجعلِ الله علي الکاذبين).

وي در ادامه گفت: مسيحيان با خدم و حشم و نيرو‌هاي نظامي آمدند، اما پيامبر اکرم (ص) با پنج نفر از نزديکانش آرام آمدند. حضرت دست امام حسن (ع) و امام حسين (ع) که کودکي بيش نبودند گرفته و پشت سرشان اميرالمومنين (ع) و حضرت زهرا (س) آمدند. اين پنج نفر آرام آرام قدم بر مي‌داشتند و مي‌آمدند، سران نجران به نتيجه رسيدند که مباهله را باخته اند. آن‌ها سريع فهميدند حق با پيامبر (ص) و با خاندان پيامبر (ص) است و اگر اين‌ها دست به لعنت بلند کنند دامنه لعنت از مدينه تا نجران دامن آن‌ها را خواهد گرفت، از اين رو منصرف شدند. عيد مباهله يک پيروزي بدون جنگ و خونريزي آن هم يک پيروزي قاطع از سوي حکومت اسلامي بر مخالفان است. اين يک عيد بزرگ اسلامي است و نه شيعي، چون بسياري از اهل تسنن هم بر اين واقعه آگاه هستند.

اين کارشناس مذهبي در ادامه به ديگر رويداد اين روز اشاره کرد و گفت: در اين روز يک رويداد ديگري هم اتفاق افتاد به نام خاتم بخشي که  هنگام رکوع نماز اميرالمومنين  بود، امام علي (ع) در مسجد بودند. البته آن لحظه اميرالمومنين مشغول نماز واجب نبودند چرا که اگر اينگونه بود پيامبر (ص) هم آنجا حضور داشتند و در حال نماز جماعت بودند. به همين خاطر معلوم مي‌شود اين اتفاق ميانه‌ روز بوده است و اميرالمومنين براي انجام يک کار مستحبي يا نماز مستحبي به مسجد رفته بودند.وقتي اميرالمومنين ديدند فقيري به مسجد آمد و کسي به او کمک نکرد انگشترشان را بخشيدند.

وي افزود: اميرالمؤمنين در هنگام رکوع به آن مسکين اشاره مي‌کنند که انگشتر را از دستش بيرون بياورد. آن فقير انگشتر را برداشت و آيه ۵۵ سوره مائده نازل شد که معني اين آيه چنين است: ولي و سرپرست شما خدا و رسول و کساني که نماز بپا مي‌دارند و در حالي که در حال رکوع هستند، انفاق مي‌کنند.پيامبر بيرون از مسجد بودند که آيه فوق نازل شد. پيامبر رو به اصحاب کردند و فرمودند به مسجد برويد تا ببينيد اين آيه در شان چه کسي نازل شده است، آمدند مسجد ديدند اين آيه در حق امير المومنين نازل شده است.