اگر از حیوانات می ترسید این مطلب را بخوانید
يوکن/ حيوانات بسياري وجود دارند که ممکن است ما از آنها ترس داشته باشيم اما برخي از حيوان هراسيها بيشتر از باقي است. فوبياي حيواني يا حيوان هراسي معمولاً به چند دسته غير رسمي از جمله شکارچيان، حيوانات «مشمئز کننده» و ترسهاي مبتني بر خرافات تقسيم ميشود.
درندهها
حيواناتي که خويي وحشي و درنده دارند مانند سگ و کوسه در گروه «شکارچي» قرار ميگيرند. احتمالاً ميتوانيم ترس از حيوانات درنده را به گردن روانشناسي تکامل بيندازيم. ترس از شکارچيان يک مهارت اساسي براي بقا در اجداد باستاني ما بوده است. حيوانات بزرگ و قدرتمند يا آنهايي که سمي هستند، ميتوانند به راحتي بر انسان غلبه کنند. اگرچه احتياط در مورد حيوانات ناآشنا عاقلانه است اما هراس، رها کردن پاسخ طبيعي به ترس است و واکنش سالم را به احساس وحشت تبديل ميکند.
نفرتانگيزها
به طور سنتي، مارها و عنکبوتها در گروه هراس حيوانات شکارچي قرار ميگرفتند اما تحقيقي که سال ۲۰۰۸ در دانشگاه کوئينزلند در استراليا انجام شد، اين عقيده را مورد اختلاف قرار داد. گرچه حيواناتي مانند ببر و شير قطعا درنده هستند اما ترس از مار، عنکبوت و موش بسيار بيشتر است. به گفته محققان کوئينزلند، دليل اين ترس شايد علاقه ما به تمرکز هراسمان بر حيوانات نفرتانگيز است. مانند زماني که پرندهاي را رها ميکنيم اما سوسکها را حتما خواهيم کشت. گفته ميشود که ترس از اين دسته حيوانات بسيار بيشتر از حيواناتي است که واقعا خطرناک هستند.
ترسهاي خرافي
مارها ممکن است در گروه ترسهاي خرافي نيز قرار بگيرند. در طول تاريخ، حيوانات مختلف در خرافات و افسانهها نقش داشتهاند. مارها، موجوداتي خبيث، کلاغها پيامآور مرگ و خفاشها سياهي هستند. ترسهاي مربوط به خرافات و افسانهها به طور کلي بيشتر بر آن چيزي است که در حيوانات ميبينند نه آنچه خود حيوانات هستند.
تجربههاي تلخ کودکي
البته همه ترسهاي حيواني در اين گروهها قرار نميگيرند. در بسياري از موارد، اين ترسها ريشه در تجربيات کودکي دارند. اگر توسط سگ مورد حمله قرار گرفته باشيد، احتمال دارد که حالا از اين حيوان بهراسيد.
حيوان هراسي در کودکان
ترس بخشي سالم و طبيعي از روند بزرگ شدن است. اکثر کودکان دچار ترسهاي کوتاه مدت و اغلب شديد ميشوند که خود به خود فروکش ميکنند. به همين دليل، فوبيا در کودکان تا حداقل براي شش ماه تشخيص داده نميشود. اگر کودک شما نسبت به حيوانات خاصي بيزاري نشان ميدهد، با او در زمينه راهکارهاي مقابلهاي کار کنيد و او را ترغيب کنيد تا ترسهايش را کنار بگذارد. البته، اگر ترس شديد يا تسکينناپذير است، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنيد. رها کردن ترسها در کودکي باعث ميشود، اين هراس در بزرگسالي ريشهاي عميق پيدا کند.
حيوان هراسي ميتواند در کودکان و بزرگسالان رخ دهد و علائم آن عبارتند از:
۱. ترس شديد در مواجه با يک حيوان
۲. پرهيز از مکاني که در آن حيوانات حضور دارند
۳. واکنش فوري جيغ، گريه يا تلاش براي فرار در رويارويي با حيوانات
۴. داشتن افکار حمله به جانور
۵. در حالت شديد آن، بروز نشانههاي فيزيکي شديد در بدن مانند تعريق، مشکل در تنفس، حالت تهوع، لرزش، ضربان شديد قلب، ناراحتي شکمي، سرگيجه يا غش کردن.
درمان حيوان هراسي
حيوان هراسي را ميتوان با استفاده از روان درماني يا دريافت داروها از سوي يک متخصص بهداشت روان درمان کرد. احتمالا يکي از موثرترين روشهايي که در درمان هراس مورد استفاده قرار ميگيرد، تعامل با حيوانات به منظور مواجهه با ترس است. علاوه بر اين، روشهاي آرامسازي مانند تنفس کنترل شده، تجسم ذهني و مراقبه براي کنار آمدن با اضطراب در هنگام مواجهه با حيوانات نيز راه درماني ديگري است که تجويز ميشود. تجويز دارو تنها در موارد شديد، براي کنترل ترس و کاهش اضطراب انجام ميگيرد.
واقعيت اين است که ترس از حيوانات هرگز خندهدار يا سرگرمکننده نيست و ترسهاي درمان نشده با گذشت زمان بيشتر ميشوند. دليلي ندارد که هراس از حيوانات بر زندگي شما تأثير بگذارد، وقتي ميتوان آن را رفع کرد.