بهبودی معجزه وار مرد فلج بعد از مصرف قرص خواب
روزياتو/ مردي که به مدت ۸ سال قادر به صحبت و راه رفتن نبود، بعد از مصرف يک داروي خواب آور به طرز معجزه واري هوشياري کامل خود را به دست آورد.
اين مرد که نام او ريچارد عنوان شده در سن ۲۰ سالگي به دليل خفگي ناشي از گير کردن گوشت در راه تنفسش دچار آسيب شديد مغزي شده بود.
اين حادثه او را دچار مشکلي به نام موتيسم آکينتيک کرد، يک اختلال نادر که در آن فرد نه قادر به صحبت کردن است نه خوردن يا حرکت کردن، اما کماکان مي تواند چشمانش را باز کند.
ريچارد که حالا ۳۷ سال دارد بعد از دريافت يک دوز داروي خواب آور زولپيدم، هوشياري کامل خود را به دست آورد، خانواده اش را شناخت و خواست با پدرش صحبت کند.
او حتي به کمک پزشکان توانست از روي ويلچر خود بلند شوند و راه رود.
پزشکان متوجه شدند داروهاي خواب آور ممکن است به کساني که به انواع خاصي از آسيب هاي مغزي دچارند کمک کنند تا دوباره صحبت و حرکت کنند، اما تنها به طور موقت.
دکتر ويلمين ون ارپ از دانشگاه رادبود هلند با ريچارد در يک آسايشگاه آشنا شد.
او مي گويد: «مشخص بود که ريچارد مي توانست ما را ببيند و صدايمان را بشنود ولي به خاطر آسيب مغزي اش تقريباً نمي توانست پاسخي دهد.»
وقتي پزشکان گفتند کار زيادي از دست شان برنمي آيد خانواده ي ريچارد قبول کردند داروي خواب آور به او داده شود.
۲۰ دقيقه از دادن داروي خواب آور به ريچارد گذشته بود که او از پرستار پرسيد ويلچرش چطور کار مي کند و کجا مي تواند کمي فست فود گير پيدا کند.
دکتر ويلمين ون ارپ مي گويد: «وضعيت ريچارد بهبود ناپذير به نظر مي رسيد به خاطر همين من و خانواده اش تصميم گرفتيم اين دارو به او داده شود.»
«برخلاف همه ي انتظارات، زولپيدم تأثيرات چشمگيري داشت.»
«ريچارد بعد از دريافت دارو شروع به حرف زدن کرد، خواست به پدرش زنگ بزند و دوباره برادرهايش را شناخت.»
«حتي توانست با کمي کمک از روي ويلچر بلند شود و فواصل کوتاهي را راه برود.»
بخش هايي از مغز ريچارد تحت فشار فعاليت حسي زياد از کار افتاده بود. اما داروي خواب آور به مدت ۲ ساعت اين فعاليت ناخواسته ي مغزي را متوقف کرد.
دکتر هيسه آرنتس از مرکز پزشکي دانشگاه آمستردام مي گويد: «تصاوير اسکن مغز ريچارد نشان مي دهد بعضي قسمت هاي مغز او فعاليت بيش از اندازه دارند.»
«اين فعاليت بيش از اندازه باعث اختلال و گاهي توقف فعاليت “مناسب” مغزي مي شود.»
«ما متوجه شديم مصرف اين داروي خواب آور مي تواند اين فعاليت بيش از اندازه ي مغزي را که به طور ناخواسته رخ مي دهد سرکوب کند و به اين ترتيب فرصتي براي صحبت و حرکت فراهم شود.»
آثار سلامت بخش اين داروي خواب آور ممکن است نزديک به ۵ روز و روزي يک بار تکرار شود و بعد از آن به طور کامل از بين مي رود.
دکتر آرنتس مي گويد: «هر چه گذشت بازه هاي زماني که در آن ها بيمار قادر به صحبت و حرکت بود کوتاه تر شد و توانايي هاي او براي حرکت و صحبت در اين بازه هاي زماني هم کاهش پيدا کرد.»
«استفاده از چندين دوز زولپيدم در يک روز هيچ بهبودي اي در وضعيت باليني بيمار ايجاد نکرد و در مواردي حتي باعث بيهوشي خفيف شد.»
پژوهش قبلي اي ميزان موفقيت اين دارو را ۵ درصد نشان داده است.
موتيسم آکينتيک در افراد مبتلا به تومورهاي مغزي و برخي انواع عفونت هاي باکتريايي و گاهي به دنبال انجام يک عمل جراحي رخ مي دهد.
بيماراني که دچار موتيسم آکينتيک مي شوند ممکن است با دريافت محرک هاي قوي بتوانند چشم هاي خود را باز و گاهي اصواتي از خود ايجاد کنند. تفاوت موتيسم آکينتيک با فلج شدن يا به کما رفتن در همين است.
محققان حالا به دنبال يک راه حل بلند مدت هستند تا به ريچارد و ديگر بيماران مبتلا به اين نوع خاص از آسيب مغزي کمک کند هوشياري کامل خود را به طور دائم به دست آورند.