دفع بلا از اهل زمین در عصر حکومت امام زمان (عج)
تسنيم/ مسأله مهدويت و آخرالزمان از مهمترين اعتقادات مسلمانان به ويژه شيعيان محسوب ميشود. مقطع زمانيِ آخرالزمان که عمدتاً به دورههاي پاياني عصر غيبت اطلاق ميشود، داراي فراز و نشيبهاي فراواني است که آيات قرآن و روايات به ترسيم اين فضا پرداختهاند.
از آنجايي که جامعه بشري به ناچار بايد وارد فضاي آخرالزمان شود و خود را مهياي ظهور منجي بشريت کند، داشتن تبيينهاي رفتاري متناسب با دوران آخرالزمان ضروري جلوه ميکند؛ در اين بين آن گروهي که بايد در اين عرصه نسبت به ساير جوامع پيشتازي کند، جامعۀ شيعي ايران است؛ چه اينکه از يک سو خداوند اين سرزمين را با تربيتهاي خاص خود، امالقراي جوامع شيعي قرار داد و از ديگر سو طبق احاديث فراوان، پايگاه تشکيل ياوران امام عصر (عج) همين سرزمين خواهد بود. مقدم بر تشکيل اين سپاه، تقويت باور و معارف راسخ مهدوي منطبق بر منبع قرآن و احاديث عترت عليهمالسلام است، همچنان که هر يک از اهلبيت وحي سرنخهاي رفتاري متعددي به شيعيان خويش ارائه دادهاند.
کرونا مسيحيت را از تثليث به توحيد حرکت داده است/ عرصهي آخرالزمان دروگاه ظالمان و رشد پاکطينتان است
احمد بن اسحاق گويد بر امام عسکرى وارد شدم و مىخواستم از جانشين پس از وى پرسش کنم. او آغاز سخن کرد و فرمود :
1ـ «از زماني که خداوند آدم را خلق کرد تا روز قيامت، زمين از حجت خدا خالي نيست و تا روز قيامت نيز خالى از حجّت نخواهد گذاشت؛ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ يُخْلِ الْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ وَ لَا تَخْلُو إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مِنْ حُجَّةِ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ»
2ـ «خداوند به وسيله او بلاها را از اهل زمين دفع و به وسيله ايشان باران نازل ميکند و به واسطه وي برکات زمين را خارج ميکند؛ بِهِ يَدْفَعُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ بِهِ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ بِهِ يُخْرِجُ بَرَکَاتِ الْأَرْضِ».
فراز اول اين روايت اشاره دارد که زمين از ابتداي خلقت آدم (ع) بدون حجت باقي نمانده است و اين روند تا روز قيامت (که با قيام قائم آغاز ميشود) ادامه دارد. اين بيان از آن رو است که بشريت براي رسيدن به آن تمدني که خداوند وعدۀ آن را از طريق آموزههاي انبياء و اولياي الهي ارائه داده است، همواره نياز به هادياني داشته است که به وحي خداوند متصلاند و يا مجراي هدايت خداوند بر بشرند. همچنان که امام کاظم (ع) در روايتي نزديک به اين حديث فرمود خداي عزوجل از آن زمان که آدم (ع) از دنيا رفت، هرگز زمين را بدون امام رها نکرد تا مردم به واسطۀ او به سوي خداي عزوجل هدايت شوند و امام، حجت بر بندگان است؛ کسي که از او دست بردارد، گمراه شده، و آنکه ملازم او باشد، رهايي يافته است، اين حقي است بر خداي عزوجل؛ مَا تَرَکَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْأَرْضَ بِغَيْرِ إِمَامٍ قَطُّ مُنْذُ قُبِضَ آدَمُ ع يَهْتَدِي بِهِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ الْحُجَّةُ عَلَى الْعِبَادِ مَنْ تَرَکَهُ ضَلَّ وَ مَنْ لَزِمَهُ نَجَا حَقّاً عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» (کمال الدين، ج1، ص220)
امام حسن عسکري در فراز دوم اشاره به ثمرات عصر ظهور امام عصر (عج) دارد که در اين حديث به سه شکل جلوهگر ميشود:
دفع بلا از اهل زمين و بارش باران و خروج برکات زمين که به واسطۀ امام (ع) صورت ميگيرد.
شايد اين فراز از کلام امام حسين (ع) دربارۀ حکومت اهلبيت (ع) در ملک عظيم امام عصر (عج) گوياي اين بخش از فزار حديث امام حسن عسکري در دفع بلا از اهل زمين باشد؛ آنجا که فرمود: «در روى زمين شخص نابينا و زمينگير و مبتلائى نخواهد بود، مگر اينکه خداوند به وسيلۀ ما اهل بيت بلا را از او برطرف مىکند؛ وَ لَا يَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ» و همچنين پيامبر گرامي اسلام(ص) دربارۀ جريان برکت زمين و آسمان در عصر ظهور فرمود «خداوند از آسمان براى وى روزى فرستد و زمين آنچه از برکت دارد، خارج ميکند؛ يُنزّلُ الله لَه البَرکةَ مِن السّماء و تُخرجُ الأرض برکاتِها.»