سان‌کول؛ یاقوتی زلال در دل کوه‌های قرقیزستان

فارس/ اگر بخواهيم آب درياي خزر و آب درياچه سان‌کول را مقايسه کنيم، آب خزر به مراتب از آب اين درياچه شورتر است؛ حال آنکه آب سان‌کول قابل‌ شرب است. در بيشکک، درياچه «سان‌کول» برخلاف مناطق سرسبز ديگر که در آن شهر پديد آمده، همچنان دست نخورده باقي مانده و زيباست اما چيزي که اين منطقه را استثنايي و باورنکردني کرده، درياچه‌اي صاف و زلال همراه با پرندگاني زيباست. مردماني که در اين ناحيه زندگي مي‌کنند، از آب و آذوقه بسيار تميز و سالم برخوردارند. اگر بخواهيم آب درياي خزر و آب اين درياچه را مقايسه کنيم، آب درياي خزر به مراتب از آب اين درياچه شورتر است و حال آنکه آب اين درياچه قابل‌شرب است. علت شيرين بودن آب درياچه سان‌کول که تقريبا در ارتفاع بالاي ۳ هزار متري سطح دريا قرار دارد اين است که آب‌هاي آن از برف کوه‌ها تأمين مي‌شود و پس از فاصله‌اي بسيار اندک به درياچه مي‌ريزند. در اطراف اين درياچه زيبا مردم بومي زيادي به دامپروري مشغول هستند که بيشتر به پرورش گاو، گوسفند، اسب و گاوميش مي‌پردازند. در حاشيه اين درياچه توريستي براي استراحت بومي‌هاي اين منطقه و گردشگراني که به آنجا مي‌آيند در قالب «يورت» (چادرهاي سنتي قرقيزي) تدارک ديده شده است. ارتفاع اين درياچه از سطح آب هاي آزاد بيش از 3000 متر بوده و عمق آن تا 17 متر مي‌رسد. هر ساله عليرغم مسير کوهستاني رسيدن به اين درياچه، گردشگران و توريست‌ها و همچنين زيست‌شناسان زيادي از اين مکان زيبا بازديد مي‌کنند. در يورت‌هاي حاشيه اين درياچه که براي پذيرايي از گردشگران تعبيه شده است، انواع امکانات راحت براي استراحت و اقامت آنان وجود دارد و مردم محلي با غذاهاي سنتي از آنها پذيرايي مي‌کنند.