صدای عطش از دل کویر؛ بیرجند باران را به میهمانی زمین خواند

ایرنا/ بیرجند-ایرنا- در روزهایی که نفس کویر از خشکسالی به شماره افتاده و زمین ترک‌خورده خراسان جنوبی چشم‌انتظار قطره‌ای رحمت مانده است، مردم شهر بیرجند صبح امروز در مصلی المهدی گرد هم آمدند تا در آیینی پرشور و معنوی، با دل‌هایی خاشع و دستانی روبه‌ آسمان، باران را به سرزمین تشنه خود فرا بخوانند.

به گزارش ایرنا مردم خراسان جنوبی امسال خشکسالیِ و کم‌بارانیِ بی‌سابقه ای را تجربه کردند ‌ و زمین‌های تشنه این استان کویری بیشتر از همیشه محتاج رحمت آسمانی شده از همین رو ، چشم‌ها نگران به آسمان دوخته شده ماه‌هاست که رودخانه‌های فصلی خاموش‌اند، قنوات رمقی برای جریان ندارند و مرغزارهای روستاها در سکوتی خاکی فرو رفته‌اند.

---

بازار

---

در چنین شرایطی، مردم بیرجند بار دیگر به رسم دیرین نیاکان، گرد هم آمدند تا دست دعا به سوی آسمان بلند کنند و بارش رحمت الهی را طلب کنند.

صبح امروز، مصلی المهدی بیرجند صحنه اجتماع پرشور مردم روزه‌دار، خانواده‌ها، روحانیون، مسئولان و جوانانی بود که با حال و هوایی معنوی، برای برگزاری نماز باران در این مکان جمع شده بودند.

ساعاتی مانده به اذان ظهر، صف‌های منظم نمازگزاران یکی‌یکی شکل می‌گرفت؛ زنان و مردان با لباس‌های تمیز، کودکان در کنار والدین‌شان و پیرمردانی با عصا که هر کدام خاطره‌ای از باران‌های پرخیرِ سال‌های دور را زمزمه می‌کردند.

هوا آرام بود، اما رگه‌هایی از غبارِ خشکی در باد دیده می‌شد؛ گویی طبیعت نیز به امید بارش نشسته است.

بوی خاک خشک و نسیم ملایم پاییز بی باران، فضای مصلی را پر کرده بود. برخی از نمازگزاران قرآن‌های کوچک در دست داشتند و زیر لب سوره نوح را تلاوت می‌کردند.

صدای «استغفار» و زمزمه‌های دعا در میان صف‌ها می‌پیچید و حال و هوایی آمیخته از معنویت و امید ایجاد کرده بود.

با آغاز مراسم، کارشناس مذهبی در سخنان کوتاهی با اشاره به شرایط سخت خشکسالی در استان، مردم را به استغفار، بازگشت به خدا و همدلی در دعا فراخواند. حجت الاسلام سید محمد باقر اسدی گفت که این نماز تنها یک آیین مذهبی نیست، بلکه نشانه همدلی یک جامعه برای احیای طبیعت و رحمت الهی است. پس از سخنان او، صفوف به سرعت منظم شد و نماز باران با فضایی سرشار از خضوع اقامه شد.

هنگام سجده آخر، بسیاری از نمازگزاران چشم‌هایشان نمناک شده بود و صدای گریه‌های آرام از گوشه و کنار به گوش می‌رسید.

مادرانی دست‌های کوچک کودکان را بالا برده بودند و پیرمردی که عصای چوبی‌اش کنار سجاده افتاده بود، آرام می‌گفت: «خدایا زمین‌هامون تشنه‌س...»

پس از پایان نماز، مردم در گروه‌های کوچک ایستاده بودند و آسمان بی انتهای کویر را نگاه می‌کردند؛ آسمانی که هنوز روشنایی صبح را در خود داشت اما نشانه‌هایی از تغییر در افق دیده می‌شد.

بسیاری از حاضران معتقد بودند همین اتحاد و دعا، خود نعمتی است که امید را دوباره در دل‌ها زنده می‌کند.

در عصر خشکسالیِ سختی که خراسان جنوبی با آن دست‌به‌گریبان است، این مراسم نه فقط طلب باران، بلکه نمادی از باور، امید و پیوند اجتماعی مردم این دیار با سرزمین‌شان بود؛ مردمی که همچنان چشم‌ انتظار باران‌اند، اما هرگز دست از دعا و تلاش برنمی‌دارند.

مشابه این آیین در برخی شهرها و روستاهای استان هم برای طلب باران امروز برگزار شد.