بَردِ شیر نماد باشکوه ایل بختیاری
ايرنا/ برد شيرها تنديسهايي از جنس سنگاند که در گذشته توسط سنگتراشهاي ايل بختياري در ايران به شکل شير تراشيده ميشدند و به نشانهٔ شجاعت، دلاوري و ويژگيهايي چون هنرمندي در شکار و تيراندازي در جنگ و مهارت در سوارکاري، بر آرامگاهِ بزرگانِ قوم خود قرار ميدادند.
در فرهنگ قوم کهن ماندگار زاگرس مياني(لر بزرگ) قوم بختياري شير را يک نماد سمبوليک قلمداد کرده و اين نماد در فرهنگ قوم از ديرباز عجين گرديده است. چنانکه شير سنگي يا مجسمه شير بهوفور در حجاريهاي باستاني ايرانزمين و در اکثر نقاط از جمله همدان(هگمتانه) اصفهان، کرمانشاه و... مشاهده شده است. معمولاً اندازه شيرهاي سنگي قرار گرفته شده بر روي قبور بستگي به جايگاه متوفي نزد بازماندگانش دارد و ساختار شيرهاي سنگي به گونهاي است که انتهاي دست و پاي شير معمولا بر روي سطحي سنگي گذاشته ميشود تا براي سر پا ماندن شير در دل خاک دفن گردد و دستها به شکل حراست به جلو کشيده شدهاند که البته شيوهٔ تراش شيرهاي سنگي نزد قبايل مختلف بختياري داراي تفاوتهاي جزئي با يکديگر ميباشند و شمشير، خنجر يا گرز از جمله نقشهايي است که بر روي آنها حک ميگردد.شير به جهت خصوصيات کم نظيرش، جايگاهي ويژه در فرهنگ تصويري و شفاهي اقوام متعدد داشته است از نگارکنده هاي صخره اي، تنديس هاي متنوع و سکه هاي رايج ادوار تاريخي گرفته تا نقش دست آفريده ها و بافته هاي عشاير و بردشيرهاي(شير سنگي) قوم بختياري، معاني سمبليک شير در ادبيات زندگي ملل بيشتر نماد پيروزي، قدرت، دلاوري، نجابت، نيروي ماورا انساني و … بوده است.