لالاییهای فراموش شده مادران ایلام
همشهری آنلاین/ در استان ایلام تنوع زبانی یا گویشهای محلی وجود دارد. مردم ایوان، ایلام و سیروانوچرداول با مناطق جنوبی استان مانند دهلران، درهشهر و آبدانان ۲لهجه متفاوت دارند و گویشهای متعددی در سراسر استان رایج است.
شهرستانهای سیروان وچرداول، هلیلان و آبدانان در استان ایلام گویش لکی دارند و لالاییهای لکی دراین شهرستانها متداول است. از مشخصات لالاییهای استان ایلام این است که با آنکه از قواعد عروضی به دورند، اما نوعی حسن و زیبایی سرشار از سادگی در آنها نهفته است. همچنین در لالاییها کودک به زیباترین مظاهر طبیعت تشبیه میشود و در لالایی ایلامی بیشتر به جنسیت پسر توجه میشود، زیرا پسر در زندگی عشایری نقش بهسزایی دارد. در لالایی، مادران و خواهران اشعاری عاطفی و حماسی را با چندین ریتم و مقام موسیقایی برای کودکان میخوانند. سرایندگان لالایی گمنام هستند و این اشعار، سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است. این اشعار از مایههای عاطفی و حماسی مملو بوده و نیز با مضمونهای امیدبخش همراه هستند. «لاوهلاوه» معادل کردی و لکی لالایی در ایلام است که در حدود ۴سال پیش در فهرست آثارملی ناملموس به ثبت رسیدهاست.