افزایش حقوق‌ سربازان منتفی شد؟

تجارت نيوز

بروزرسانی 1400/03/17 - 13:31

تجارت نيوز/اگر چه قرار بود حقوق سربازان امسال چهار برابر فزايش پيدا کند اما برخي از سربازان مي‌گويند نه تنها حقوق‌شان افزايش نداشته بلکه چند ماه است حتي همان حقوق قبلي را هم دريافت نکرده‌اند.

صدها کيلومتر دور از شهر و خانواده‌هايشان، در سرما و گرما روي نقطه صفر مرزي دوره سربازي را مي‌گذرانند. برخي هم شانس اين را دارند در شهرهاي نزديک باشند يا در شهر خودشان. نه زماني براي کار کردن دارند نه درس خواندن. بايد اين دوره دو ساله را بگذارنند با کمترين حقوق، تازه برخي آن را هم نمي‌گيرند!
اواخر فروردين ماه سال جاري بود که ستاد نيروهاي کل مسلح در اطلاعيه‌اي اعلام کرد که حقوق سربازان افزايش مي‌يايد. براساس گفته محسن دهنوي، عضو هيئت رئيسه مجلس «براساس قانون بايد ۶۰ تا ۹۰ درصد حقوق يک پايور به يک سرباز پرداخت شود. به دنبال اجراي اين قانون از فروردين سال ۱۴۰۰ حداقل حقوقي که به يک سرباز داراي مدرک ديپلم در مناطق عادي پرداخت مي‌شود مبلغ يک ميليون و ۲۰۰ هزار تومان بوده که تقريبا ۴ برابر مبلغي است که در گذشته به آنها پرداخت مي‌شد و براي سربازان متاهلي هم که در منطقه عملياتي با مدرک تحصيلي بالاتر حضور دارند تا ۴ ميليون تومان حقوق پرداخت مي‌شود.»

حقوقي که پرداخت نشد!

پيگيري‌هاي تجارت‌نيوز نشان مي‌دهد که حقوق برخي ازسربازان نه تنها در سه ماه گذشته بيشتر نشده بلکه همان اندک حقوق ماه‌هاي قبل را هم دريافت نکرده‌اند. برخي هم مي‌گويند خبري از چهار برابر افزايش حقوق و حقوق چهار ميليوني نيست و حتي حقوقشان دو برابر هم نشده است چه رسد به چهار برابر!
علي که در تهران دوره سربازي خود را مي‌گذراند، به تجارت‌نيوز مي‌گويد: «نه تنها افزيش حقوقي نديديم بلکه حقوق ارديبهشت ماه را هم هنوز پرداخت نکرده‌اند. هر روز هم براي پرداخت نکردن بهانه‌اي دارند!»
امير از تهران هم به تجارت‌نيوز مي‌گويد: «اگرچه قرار بود امسال حقوق‌ها چهار برابر شود، اما براي برخي دو برابر و براي برخي کمتر از دو برابر شده است. مثلا براي خودم بايد يک ميليون و ۸۰۰ هزار تومان پرداخت شود ولي يک ميليون و ۱۹۰ هزار تومان پرداخت مي‌شود.»

سعيد که روي نقطه صفر مرزي، جايي در مرز آذربايجان و ارمنستان سربازي را مي‌گذراند نيز به تجارت‌نيوز مي‌گويد: «بايد يک ميليون و ۷۰۰ هزار تومان حقوق بگيرم اما ۷۰۰ هزار تومان دادند!»
برخي هم مي‌گويند به بهانه غيبت يا تاخير در ارسال دفترچه خدمت سربازي، حقوقشان تاکنون پرداخت نشده است. يکي مي‌گويد دو ماه است حقوقش پرداخت نشده و يکي مي‌گويد سه ماه. البته به برخي از آنها قول‌هايي داده‌اند که اين حقوق در آخر دوره برايشان واريز مي‌شود.

اين در حالي است که ارزش پول ملي روز به روز کمنر مي‌شود و هزينه کالا و خدمات هر روز بيشتر از ديروز مي‌شود! گراني و تورمي که «مهدي» به آن اشاره مي‌کند و مي‌گويد: «سال بعد با يک ميليون تومان چه مي‌توان خريد؟ حتي قيمت يک پيراهن تا سال ديگر چند برابر مي‌شود!»
از سوي ديگر خانواده برخي از سربازها در وضعيت اقتصادي مناسبي نيستند و سربازها بخشي از اين پول را براي خانواده خود مي‌فرستند، برخي هم نمي‌توانند از خانه خود پولي بگيرند و با اين پول زندگي خود را مي‌گذرانند. از طرفي مي‌گويند اين پول نه براي مخارج شخصي کافي است نه خانواده مي‌تواند با آن امرار معاش کند.

زماني براي شغل ديگر نداريم
روايت‌هاي سربازان از مشکلات دريافت حقوق کم نيست. با نگراني در مورد وضعيتشان مي‌گويند و تاکيد مي‌کنند که نام کامل و محلي که کار مي‌کنند در گزارش ذکر نشود تا افزايش خدمت يا جريمه گريبانشان را نگيرد.
مشکل ديگري که برخي از سربازان به آن اشاره مي‌کنند زمان پست و کارشان است. آنها مي‌گويد ديگر زماني براي شغل ديگر و درآمد بيشتر ندارند. اگر متاهل باشند وضعيت برايشان سخت‌تر هم مي‌شود.
سيروس در اين مورد به تجارت‌نيوز مي‌گويد: «ساعت ۶ صبح شروع به کار در پادگان مي‌کنم و به طور معمول تا ۷ عصر مشغول هستم. اما برخي مواقع تا ۱۲ شب هم کار مي‌کنم.»
امين هم مي‌گويد: «به طور معمول تا ساعت ۱۵ بايد کار کنم اما بيشتر مواقع تا ساعت ۸ شب هم اجازه خروج نمي‌دهند. اگر هم حرفي بزنيم مي‌گويند سربازي همين است! عملا زماني براي کار کردن ندارم.»
نه زماني براي کار کردن خارج از دوره سربازي دارند و نه حقوق چنداني. اما مي‌گويند مشکلشان تنها اين نيست. از نظر رواني هم بسيار تحت فشار هستند. بهزاد مي‌گويد: «اينجا از احترام خبري نيست. گاهي کار به توهين و زد و خورد هم مي‌کشد. تحقير مي‌شويم و بايد اطاعت کنيم.»

سجاد هم مي‌گويد: «صدها کيلومتر دورتر از خانواده‌هايمان هستيم. گاهي خودزني مي‌کنيم. دوستان زيادي دارم که در همين سربازي مشکلات بسياري برايشان پيش آمده است.»
اين تنها بخشي از مشکلاتي است که سربازان به آن اشاره مي‌کنند. آنها مي‌گويد دو سال فرصت کار و تحصيل را از دست مي‌دهيم. از زندگي عقب مي‌افتيم اما از کمترين حقوق هم محروم هستيم.