اول مهر؛ زادروز خسروی آواز ایران...
موسیقی ما/ هشتاد سالِ تمام یک «ملت» بود و یک «صدا» و حالا؟ پاییز، پاییز تر است در اولین سالِ نبودش که او یک نفر بود و هزاران در شمار. ماهورها و دشتی های او بود و ما همه همدمانِ «مرغ سحر»ش. او خنیاگرِ نغمهسُرای ما بود و ما شیفتگانِ آستانِ جانانش. او عارفِ ما بود در آسمانِ عشق و ما غزل خوانانِ چشمهی نوشاش. مرگ بر جهانِ همه میگذرد؛ اما «مرگِ چنین خواجهای نه کاریست خرد» که نفسهای او بود و ما مردمانی که هر چه خواند، تصنیفِ جانمان شد. حالا؟ ما ماندهایم و صدایی که تا ابدالاباد همدردِ تمام شبها و روزهایمان است و این پاییز که انگار از همیشه پاییزتر است.