مهمانپرست: دولت بایدن دنبال تعامل با جریان اصلی قدرت خواهد بود
نامه نيوز/ مهمانپرست گفت: طبيعتا طرف آمريکا سعي ميکند با جريان اصلي است که پشتوانه داشته باشد و بتوانند روي حرفش حساب کنند، وارد مذاکره شوند.
نتيجه انتخابات در آمريکا انگار اميد تازهاي به دولت در ايران تزريق کرده است. دولت تدبير و اميد که تحت فشار اقتصادي گسترده و ناشي از تحريم دست خود را بسته ديده و در مقابل حل مشکلات مردم ناتوان شده بود، اين روزها به آمدن بايدن در آمريکا دل بسته و اميدوار است که بتواند در ماههاي پاياني عمر خود، با احياي برجام گشايشهايي حاصل کند.
اين درحالي است که کارشناسان و متخصصان امر اين اميد را واهي ديده و معتقدند که حتي اگر سياستهاي کلي در ايران و آمريکا به نحوي باشد که مذاکره محتمل و امکان بازگشت آمريکا به برجام فراهم شود، اين تحولات به عمر دولت روحاني قد نميدهد. اين گروه از تحليلگران حتي اميد جريان اصلاحطلب يا حامي دولت براي استفاده از فرصت روي کار آمدن بايدن و پيروزي در انتخابات ۱۴۰۰ با اتکا به دو قطبي مذاکره – عدم مذاکره را بياساس ميدانند و استدلالشان اين است که دولت دموکرات بايدن نيز به دنبال تعامل با قطب اصلي قدرت در ايران خواهد بود.
رامين مهمانپرست، کارشناس مسائل سياست خارجي يکي از همين افراد است. او در گفتگو با «نامه نيوز» گفت: «در حال تغيير دولت در ايالات متحده آمريکا هستيم. ترامپ در انتخابات شکست خورده، اما به خاطر شخصيتش نميخواهد بپذيرد و سعي ميکند که با لجاجت و رفتارهاي ناشيانه تا جاي ممکن قدرت را واگذار نکند، اما شواهد نشان ميدهد که با تغيير قدرت و دولت در آمريکا رو به رو خواهيم بود. اين تغيير، اما اواخر دي يا اوايل بهمن ماه رخ ميدهد و اين يعني در سه ماه آينده شاهد هيچ تغيير و اتفاق خاصي در زمينه تعيين تکليف برجام يا هر موضوع مرتبط با آن نخواهيم بود».
وي افزود: «بعد از روي کار آمدن دولت جديد بايد منتظر مشخص شدن کابينه و چارچوب و سياستهاي کلي آن باشيم که احتمالا يکي، دو ماه زمان ميبرد. به اين ترتيب ما براي فکر کردن به اينکه چه اتفاقي در ارتباط با برجام و مذاکره ميافتد بايد تا اوايل سال ۱۴۰۰ صبر کنيم».
اين کارشناس مسائل خارجي ادامه داد: «دولت فعلي ما نيز از ابتداي سال ۱۴۰۰ تا انتخابات رياست جمهوري دو، سه ماه فرصت دارد. در اين مدت نيز درگير مسائل متعددي مثل بودجه، شايد نارضايتيهاي موجود بين مردم، شرايط سخت اقتصادي، بحث تحريمها و درآمدهاي کشور و ... خواهد بود.»
وي خاطر ناشن کرد: «نکته ديگر اين است که تجربه ساليان گذشته نشان ميدهد که وقتي يک دولت به ماههاي آخر ميرسد، فضاي کشور تغيير کرده و کاملا انتخاباتي ميشود. با توجه به اين شرايط فکر ميکنم که به هيچوجه نميتوان روي زمان کم باقي مانده اين دولت براي تصميمگيري جدي در موضوعات سياست خارجي حساب کرد».
مهمانپرست همچنين گفت: «فردي که قدرت را در آمريکا به دست ميگيرد نيز روي دولتي که چند ماه از عمرش باقي مانده حساب نکرده و وارد يک موضوع جدي نميشود. حتما تلاش ميکند که برنامههاي خود را با دولتي که چهار سال و شايد هم هشت سال بر مسند قدرت خواهد بود، پيش ببرد تا بتواند روي هر گامي که قرار است برداشته شود، محاسبه جدي کند».
وي در پاسخ به پرسش ديگري مبني بر اينکه بايدن و دولت او براي مذاکره دولت بعدي در ايران را طرف حساب خود ميداند يا بخش تصميم گيرنده اصلي در ايران را؟ گفت: «طبيعتا طرف آمريکا سعي ميکند با جريان اصلي است که پشتوانه داشته باشد و بتوانند روي حرفش حساب کنند، وارد مذاکره شوند. دولتهاي ضعيف و بدون پشتوانه که قدرت اثرگذاري بالايي نباشد براي آنها جايگاهي ندارد. خيلي طبيعي است که اگر هم بخواهند گام جديدي بردارند، حتما سعي ميکنند که با جريان تاثيرگذاري که بستري براي اجراي تاثيرات خود دارد، وارد مذاکره شود.»
مهمانپرست همچنين گفت: «نکته ديگر اين است که طرف ايراني چه موضعي خواهد داشت. فکر ميکنم افرادي که تصميم گيرنده اصلي هستند و وزن قابل توجهي دارند حاضر نيستند که تحت هر شرايطي وارد بحث مذاکره با آمريکا شوند يا تصور کنند که ورود به مذاکره به معني حل مشکلات و گرفتاريها خواهد بود. جرياني که بخواهد به وضعيت سياست خارجي و اوضاع کشور سروسامان دهد حتما متوجه اين نکته هست که براي يک حضور قدرتمند در صحنههاي سياست خارجي بايد ابتدا اقتدار داخلي را تقويت کرده، نقاط ضعف را رفع و مشکلات فراواني که گريبان مردم را گرفته برطرف کنيم و قبل از اين کار، هر نوع ورود به بحثهاي جدي در سياست خارجي بدون پشتوانه خواهد بود».
وي در پايان تاکيد کرد: «يک جريان قدرتمند در داخل هم ميتواند هم نسبت به حل مشکلات داخلي اقدام کرده و براي رفع دشواريهاي زندگي مردم گامهاي جدي بردارد و هم در شرايطي که از موضع قدرت بتواند وارد بحث و گفتگو درباره موضوعات اصلي سياست خارجي شود، ميتواند موفقتر عمل کرده موجب شود که طرف مقابل هم حساب بيشتري روي آن باز کند»