نامه «سوختگان در تمدن غرب» به گوترش
ايسنا/ يکي از از قربانيان حمله شيميايي صدام به سردشت در نامه اي به دبيرکل سازمان ملل متحد خواستار محاکمه عاملان اصلي اين جنايت هولناک و ديگر جنايت هاي مشابه شد.
به گزارش انجمن دفاع از قربانيان تروريسم، فريده شافعي، از قربانيان حمله شيميايي صدام به سردشت در نامه اي به دبيرکل سازمان ملل متحد خواستار محاکمه عاملان اصلي اين جنايت هولناک و ديگر جنايتهاي مشابه شد.
متن اين نامه با عنوان "سوختگان در تمدن غرب" به شرح ذيل مي باشد:
جناب آقاي آنتونيو گوترش، دبير کل سازمان ملل متحد، من فريده شافعي معلمي هستم که در سال 1366، در اوج جواني در جنايت حمله شيميايي صدام عليه مردم شهر سردشت به همراه عده زيادي از مردم اين شهر و سه دخترم مجروح شديم.
در هفتم تير 1366 همراه کودکانم به خانه خواهرم رفتم. شبنم ۷ ساله، شهلا ۳ ساله و ناهيد ۲ ساله بودند. چند دقيقه اي نگذشته بود که ناگهان صداي غرش هواپيما باعث وحشت ما شد . در آن روز همه مردم ترسيدند و کودکان گريه مي کردند اما پيش از آنکه کسي بتواند کاري کند، هواپيماها بمبهاي خود را بر سرمان فرو ريختند. همگي به زيرزمين رفتيم.
در زيرزمين مقدار زيادي گاز جمع شده بود. بعد از استنشاق گاز خردل، کمکم من و دخترانم شروع به سرفه کرديم، چشمها و پوستمان شروع به سوزش کرد و ديدمان تار شد. در آن لحظات تلخ، به دنبال راهي براي کمک يا نجات آنها بودم. با کمي آب، صورت آنها را شستم ولي ديگر دير شده بود و گاز خردل تاثير خود را گذاشته بود، هرچند همين کار يعني آب زدن به چشمهايشان معجزه کرد و مانع نابينا شدنشان شد.
من هر سال، از چند روز قبل از ۷ تير تا چند روز بعدش، اشکهايم سرازير ميشود. من يک مادر ۲۷ ساله بودم با ۳ دختر. هر بار که خاطرات آن روز يادم ميآيد، ۱۰۰ سال پير ميشوم. اصلا مگر ميشود خاطرات آن روز يادم برود؟ از آن وقت تا امروز حتي يک ساعت نبوده که آب خوش از گلوي من و بچههايم پايين برود. از آن روز تا امروز با يک سرماخوردگي کوچک، آنقدر عذاب و درد مي کشيم که غيرقابل توصيف است.
عاليجناب، آن روز بدترين کابوس زندگي ما بود که خط پاياني براي آن اتفاق و عوارضش وجود ندارد. اگر الان مردم به خاطر کرونا چند ماهي است قرنطينه خانگي را تجربه ميکنند، من و دخترانم از سال ۶۶ در قرنطينه خانگي هستيم. با اين حال و از زماني که کرونا آمده فقط براي شيمي درماني و مراجعه به پزشک از خانه خارج ميشوم و بقيه مدت را در خانه هستم. اين روزها، تنهاي تنها هستم. به خاطر وضعيت چشمهايم، حتي نميتوانم مطالعه کنم که يکي از علاقهمنديهايم است.
عوارض آن جنايت براي من و دخترانم هر ساله بيشتر و بيشتر مي شود. الان يکي از چشمهايم کلا نابيناست. از ۱۰ سال قبل بواسطه عوارض همين فاجعه بيماري صعب العلاجي گرفته ام که بر مشکلاتم بسيار افزوده است.
جناب دبير کل، در سال ۹۰ دادگاه لاهه حق را به ما داد و حتي ضرورت پرداخت غرامت هم تصويب شد اما از اين ماجرا ديگر خبري نشد. آن وقت يادم هست که قاضي گفت براي ما اثبات شده که حق با شماست و آمريکا و آلمان و ... در اين ماجرا نقش داشتهاند اما بعدها کسي پاسخگو نشد.
جناب آقاي گوترش، امروز پيام شما را به مناسبت روز بين المللي يادبود قربانيان تسليحات شيميايي شنيدم، بويژه در آن بخشي که گفتيد: "بايد آنهايي که از تسليحات شيميايي استفاده کرده و يا استفاده مي کنند شناسايي و پاسخگو باشند". به همين سبب مي خواهم بگويم عامل جنايت حمله به سردشت تنها صدام و رژيم بعثي نبود. کساني که اين جنايتکار را مجهز به سلاح هاي شيميايي کرده و پس از آن از مجروحان به عنوان نمونه هاي موفقيت تسليحات ساخته شده خود استفاده کردند، عاملين اصلي اين جنايت و جنايت هاي مشابه هستند.
خواسته من همان خواسته شماست که آن ها پاسخگو باشند. اکنون پس از گذشت 33 سال تحمل درد و رنج آن فاجعه به همراه فرزندانم، اين بخش از پيام شما مي تواند التيامي اندک بر دردهاي بي پايان مان از تروريسم شيميايي باشد.
اميدواريم زنده باشيم و اين نويد شما مبني بر محاکمه جنايتکاران همدست صدام را شاهد باشيم.
باتشکر
سوختگان در تمدن غرب
فريده شافعي و دخترانش