کشف نقاط کلیدی مغز برای تقویت صبوری
سيناپرس/ دانشمندان ژاپني در پژوهش جالبي که روي مغز انجام داده اند، موفق به کشف نقاطي از اين اندام حياتي شده اند که با استفاده از ماده شيميايي سروتونين، به تقويت صبر کمک مي کنند.
ما همه گهگاه در شرايطي قرار گرفته ايم که صبر کردن، بسيار دشوار بوده است. مثلاً در پايان يک روز کاري طولاني در ترافيک گير افتاده باشيم يا مشتاقانه انتظار منتشرشدن يک کتاب، فيلم يا آلبوم جديد را داشته باشيم. اما يادگيري مهارت صبر و کنترل انگيزه براي کسب رضايت فوري، اغلب براي موفقيت در آينده حياتي است. با اين حال دانشمندان درک عميقي از اين که رفتار صبر چگونه در مغز تنظيم مي شود، نداشته اند.
اما اکنون، در مطالعه اي که توسط واحد محاسبات عصبي در موسسه علوم و فناوري اوکيناواي ژاپن (OIST) و روي موش ها به عنوان جانوران مدل انجام شده است، محققان موفق به شناسايي مناطق خاصي از مغز شده اند که به طور جداگانه باعث تحمل صبر مي گردند و اين اتفاق را از طريق ماده شيميايي معروف بدن يعني سروتونين رقم مي زنند.
بر طبق اين يافته ها که در نشريه Science Advances منتشر شده اند، محققان ژاپني مي گويند: «سروتونين يکي از مشهورترين تنظيم کننده هاي عصبي در رفتار است که به تنظيم خلق و خو، چرخه هاي خواب-بيداري و اشتها کمک مي کند. تحقيقات ما نشان مي دهد که انتشار اين پيام رسان شيميايي همچنين نقش مهمي در تقويت صبر و شکيبايي بازي مي کند و باعث مي شود موش ها مايل به انتظار بيشتر براي پاداش غذايي باشند».
به بيان آن ها، «بدين منظور و براي اين که سروتونين، صبر را تقويت کند، موش ها بايد مطمئن باشند که پاداش مورد نظرشان خواهد رسيد و فقط در مورد زمان رسيدن آن مطمئن نباشند».
کارهاي پژوهشي اخير اين تيم تحقيقاتي، بيشتر به مطالعات قبلي آن ها مربوط مي شود، جايي که آن ها از تکنيکي قدرتمند به نام اپتوژنتيک براي ايجاد ارتباط علّي بين سروتونين و صبر استفاده کردند. در اپتوژنتيک، از نور براي تحريک نورون هاي خاص در مغز استفاده مي شود.
در اين پژوهش، محققان ژاپني بر روي سه ناحيه مختلف مغزي که رفتارهاي تکانشي را هنگام آسيب ديدن افزايش مي دهند، متمرکز شدند، يعني ساختار مغزي عميق به نام هسته اکومبنس و دو قسمت از لوب فرونتال به نام قشر اوربيتوفرونتال و قشر پيشاني داخلي.
به گفته آن ها، «رفتارهاي تکانشي ذاتاً با صبر و شکيبايي مرتبط هستند. درواقع هرچه فرد تکانه بيشتري داشته باشد، صبوري کمتري دارد. بنابراين اين مناطق مغزي کانديداهاي اصلي براي تحقيق ما بودند».
اين يافته هاي پژوهشي مي توانند در آينده نزديک به توسعه داروهايي که در نهادينه کردن رفتار «صبر» به افراد کمک مي کنند، منجر شوند.